Πάντα μου άρεσαν οι μικρότεροι άντρες. Πάντα άρεσα σε μικρότερους άντρες. Σκασίλα μου να απολογηθώ. Αυτοί που διαρκώς κριτικάρουν τι γουστάρει ο καθείς, είναι συνήθως οι πλέον αφυδατωμένοι της ζωής, που κρυφά ονειρεύονται ζουμιά που δεν θα τολμήσουν ποτέ να ρουφήξουν. Και είναι αυτή η εξοντωτική τους ανυδρία που τους κάνει πάντα, αναίτια επιθετικούς. Πιστεύουν ότι προασπίζουν το σωστό. Στην ουσία επιχειρούν σαν σκύλοι να γλείψουν τα διψασμένα τους γεννητικά όργανα.
Γλείφω μερικά τρίμματα κουβερτούρας από τα δάχτυλα μου, ενώ ετοιμάζομαι να τη λιώσω σε μπεν μαρί. Μια κατσαρόλα με νερό να βράζει σε μέτρια φωτιά και από πάνω μικρότερη κατσαρόλα με τη σοκολάτα έτοιμη να γίνει μια ομοιογενής μάζα από την κόλαση. Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πρέπει να με κάνει να ντρέπομαι, το γεγονός ότι μου αρέσει να αγγίζω σφιχτά μπούτια και δυνατά μπράτσα. Δεν είμαι σίγουρη γιατί πρέπει να νιώθω άσχημα επειδή με ευχαριστεί μια στύση που κρατάει όσο η αιωνιότητα. Και δεν είναι μόνο η φυσική διάσταση της νεότητας που με εξιτάρει. Κυρίως, είναι αυτό το άφθαρτο από μεγάλους πόνους και μεγάλες χαρές, που με γοητεύει σε ένα νεότερο άντρα.
Δεν με ενδιαφέρουν οι ρυτίδες που προσδίδουν γνώση. Ποσώς με ελκύουν οι γκρίζοι κρόταφοι ως συνώνυμα κύρους. Χέστηκα για το κύρος, χέστηκα για την αίσθηση εξουσίας. Χέστηκα για τη συνειδητότητα που προκύπτει από την πολύχρονη εμπειρία. Όσο μεγαλώνω, συνειδητοποιώ ότι ελάχιστα είναι αυτά που καταλαβαίνω από τον κόσμο, πόσο μάλλον αυτά που όντως γνωρίζω λόγω της φοβερής και τρομερής εμπειρίας μου.
Ανακατεύω με μια ξύλινη κουτάλα τα κομμάτια της κουβερτούρας και την αποσύρω από τη φωτιά. Είναι έτοιμη. Και εγώ είμαι έτοιμη. Μου αρέσει να κοιτάζω μέσα σε δυο μάτια που ακόμα δεν έχουν δει τίποτα. Μου αρέσει αυτή η ερωτική δυναμική που προκύπτει καθαρά και μόνο λόγω ενστίκτου. Επιλέγω τους άντρες μου με λίγες εμπειρίες όχι γιατί μου αρέσει να τους μαθαίνω, αλλά γιατί λατρεύω να μαθαίνω ξανά και ξανά από αυτούς, αυτό. Την ωμή αυτή αγνότητα του ενστίκτου. Δεν υπάρχει μόνο η ωμή βία. Υπάρχει και η ωμή τρυφερότητα. Το χάδι και το φάσωμα που προκύπτουν απλά επειδή προέκυψαν.
Ρίχνω την κουταλιά του λαδιού, τα κομμένα στη μέση καρύδια και μερικές σταγόνες κονιάκ, έτσι για να προκαλέσω περισσότερο. Σήμερα είναι τα γενέθλια μου. Απέρριψα προτάσεις φίλων και έχω αποφασίσει ήδη πως θα περάσω τη βραδιά μου. Ανακατεύω το μείγμα καλά και πίνω μερικές ακόμα γουλιές απευθείας από το μπουκάλι του κονιάκ. Στρώνω τη λαδόκολλα στο δίσκο και με ένα κουταλάκι παίρνω από το υλικό και τοποθετώ τα σοκολατάκια στη σειρά. Δεν με νοιάζει να μου βγει το ίδιο σχήμα σε όλα. Αφήνω εσένα να αγχώνεσαι για τα σωστά σχήματα. Εμένα με νοιάζει μόνο το γλυκό.
Βάζω το δίσκο στο ψυγείο και περιμένω. Τη σοκολάτα να παγώσει και να σφίξει και το κουδούνι να χτυπήσει. Σήμερα το βράδυ θα με κεράσω σοκολατάκια για τα γενέθλια μου. Όλα δικά μου. Και θα κεράσω το αγόρι μου τη σοκολατένια γεύση μου, ενώ θα με τρώει με τις ώρες. Με τις ώρες όμως. Το ξέρω ότι θυμώνεις. Είναι γιατί καυλώνεις.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
6°
