Σήμερα είπαν να κοιμηθούν χωριστά. Όχι τίποτα άλλο, για να με λαχταρήσεις και λίγο του είπε. Πλυντήρια ήθελε να βάλει, αυτή είναι η αλήθεια. Δεν είχε πια ρούχα να φορέσει. Κινείται στο σπίτι σαν αυτοπραγμάτωση ηλίθιου καψούρικου τραγουδιού. Φοράει τα ρούχα του. Μυρίζει τα μαξιλάρια που κοιμήθηκε. Τις πετσέτες που σκουπίστηκε. Αυτή η τόσο δα μικρούλα απουσία σήμερα, λειτουργεί σαν χίλιες ζουμερές παρουσίες. Ακόμα και οι σκέψεις της ακούγονται σαν τίτλοι από δραματικές μπαλάντες.
Δεν θέλει επουδενί να κάνει δουλειές του σπιτιού. Θέλει να ακούει τις μουσικές του μυαλού της και να τον σκέφτεται. Μετά από το να την παίρνει, αυτή είναι η αγαπημένη της ασχολία. Θα μπορούσε να πάρει άδεια από τη δουλειά για να κάνει μόνο αυτό, ανενόχλητη. Κάποιες φορές εύχεται εκείνος να λείψει σε κάποιο ταξίδι για να μην μπορεί ούτε ο ίδιος να διακόψει τις σκέψεις της για εκείνον. Μετά φέρνει στο μυαλό την πιθανότητα εκείνος να λείψει μέρες και φρικάρει. Όχι. Να είναι εδώ. Να είναι εδώ, αλλά να μου αφήνει και λίγο χώρο. Λίγο χώρο και χρόνο για να του τον αφιερώνω.
Ο μόνος λόγος που έβαλε νερό στην κατσαρόλα να ζεσταίνεται είναι γιατί έχει να φάει από εχτές το βράδυ. Κάποιοι δεν τρώνε όταν περνάνε στενοχώρια. Αυτή ξεχνάει να φάει, μόνο όταν είναι ερωτευμένη. Ξαφνικά θέλει το καλό όλου του κόσμου. Θέλει να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη. Και είναι όμορφη. Το δέρμα της δείχνει υπέροχο. Από όταν τον γνώρισε, είναι όμορφη και υγρή, μέρα νύχτα.
Πλένει καλά τα κολοκυθάκια και τα κόβει σε μικρές ροδέλες. Κόβει τις ροδέλες στη μέση και βάζει το τηγάνι στη φωτιά με λίγες σταγόνες λάδι, ίσα για να μην κολλήσουν. Ξαφνικά όλα γύρω της βρίσκονται σε μια παράδοξη αρμονία. Δεν την ενοχλεί ο θόρυβος του χαλασμένου απορροφητήρα. Δεν την ενοχλεί που ξέχασε να ανάψει το μάτι και το νερό δεν θα βράσει ποτέ. Δεν την ενοχλεί τίποτα απολύτως πούστη κόσμε.
Το τηγάνι ζεστάθηκε και εκείνη ανακατεύει τα κολοκυθάκια. Δεν θέλει να ψηθούν τελείως. Μόνο να μαλακώσουν, λίγο να μαραθούν. Τραβάει το τηγάνι από τη φωτιά και περιμένει να ζεσταθεί το νερό. Κάθεται στον πάγκο της κουζίνας και νιώθει το κρύο ξύλο από κάτω της. Εδώ πριν δύο μέρες του ζήτησε να τη βάλει και έριξαν κάτω το κουτί της ζάχαρης και χύθηκε όλη στο πάτωμα και σφουγγάριζαν μετά γυμνοί για να μην τα φάει ο σκύλος. Θυμάται τις ωθήσεις και βράζει πιο γρήγορα από το νερό. Θυμάται τις λέξεις που χρησιμοποιεί όταν σκληραίνει καλά και μακάρι να είχε άλλο ένα κουτάκι ζάχαρης να το έσπαγε και αυτό, έτσι για το γαμώτο.
Δεν θα μπορέσει να μαγειρέψει έτσι όπως έγινε. Δεν θέλει άλλο να μαγειρέψει. Θέλει να τον πάρει τηλέφωνο τώρα. Θέλει να έρθει εδώ και να σπάσουν μαζί ολόκληρη την κουζίνα. Σφίγγει τα πόδια της και ζυγίζει τις πιθανότητες. Να χαϊδευτεί εδώ τώρα που κάθεται ή να του ζητήσει να έρθει να τη χαϊδέψει; Θέλει να χύνει μόνο γι΄ αυτόν. Δεν θέλει να του στερεί, ούτε ένα οργασμό της. Να τον καλέσει; Αφού είπαν να μην βρεθούν σήμερα. Αφού συμφώνησαν να κοιμηθούν χωριστά. Αφού πρέπει να πλύνει ρούχα, αφού είναι απλά υπερβολή. Το κινητό της. Έχει μήνυμα. «Άνοιξε μου». Το νερό είναι έτοιμο.
(Συνέχεια συνταγής: Αφού ετοιμαστεί το νερό, προσθέτουμε τις αχιβάδες και τις αφήνουμε να πάρουν μερικές καλές βράσεις. Προσθέτουμε τα κολοκυθάκια και μισοκλείνουμε την κατσαρόλα για λίγο. Λίγα λεπτά πριν το φαγητό είναι έτοιμο, το αποσύρουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα σε ψιλοκομμένα κομμάτια τη φέτα. Ανακατεύουμε και το αφήνουμε να ξεκουραστεί και να πήξει. Σερβίρουμε με φρέσκο πιπέρι. Tip: Προσοχή με το αλάτι. Βάζουμε αρχικά στο νερό που βράζει και προσθέτουμε δοκιμάζοντας κατά τη διάρκεια λόγω της αλμυρότητας της φέτας).
Υλικά και άνθρωποι, ιστορία και παράδοση, γεύσεις και συνταγές δημιουργούν το κατάλληλο σκηνικό ώστε κάθε τόπος να αποτελεί έναν γαστρονομικό προορισμό
«Στην Ελλάδα, το φαγητό δεν είναι απλώς τροφή – είναι ιστορία, πολιτισμός, συναίσθημα.. Κάθε γεύμα φέρνει κοντά τους ανθρώπους και κάθε τραπέζι είναι μια γιορτή ζωής»
33°
