Τα χωριά της Κέρκυρας, κατάσπαρτα μέσα στην οργιώδη φύση με τις πανύψηλες ελιές, τα μικρά δάση με τα κυπαρίσσια και τους αμπελώνες, διατηρούνται σε εξαιρετική κατάσταση με τα πολύχρωμα σπίτια με στέγες από κεραμίδι και με ελάχιστες παρεμβάσεις κτισμάτων από μπετόν. Όλο αυτό το παραμυθένιο σκηνικό μου ‘χε δημιουργήσει μια αίσθηση βεβαιότητας ότι θα έβρισκα παλιά καφενεία. Δυστυχώς τα αποτελέσματα της έρευνάς μου ήταν πενιχρά. Δυο-τρία επισημασμένα καφενεία είχαν μόλις κλείσει, με κυριότερο εκείνο το καταπληκτικό καφεπαντοπωλείο «Τα Ολύμπια» του Θεόδωρου Μιχαλά στους Λάκωνες, ο οποίος μόλις είχε αποβιώσει. Την τιμή των όπλων έσωσε στους Αυλιώτες ένα καφεπαντοπωλείο, το οποίο και σας παρουσιάζω.
Σ’ ένα μακρόστενο, χαμηλό, κεραμοσκεπές κτίσμα με τοίχους στα χρώματα της ώχρας και πράσινα παραθύρια με λευκά πλαίσια, πάνω στη δημοσιά και απέναντι από ένα μικρό πλάτωμα, βρίσκεται εδώ και έναν αιώνα περίπου το καφενείο της οικογένειας Μουζακίτη. Την ίδια πολυχρωμία -ενισχυμένη με ένα ροζ στην κάτω πλευρά των τοίχων- συνάντησα και στο εσωτερικό του μαγαζιού. Μεταλλικά πράσινα τραπεζάκια, καταπληκτικής λιτότητας ξύλινοι πάγκοι, μια παλιά ξυλόσομπα, ραφιέρες με τα προϊόντα πρώτης ανάγκης και παλιές φωτογραφίες στον τοίχο ήταν το σκηνικό του εσωτερικού χώρου. Η τρίτη γενιά Μουζακίτηδων, ο Σπύρος, γνωστός ως «Φόντας», ένα νέο παλικάρι μας μύησε στην ιστορία του καφενέ:
«Ο παππούς μου Θόδωρος το 1928 ξεκίνησε αυτή τη δουλειά και ήταν από την αρχή καφενείο και μπακάλικο. Έχουμε φωτογραφίες όπου όλη η γερουσία είναι καθισμένη στη σειρά έξω, στο στενό πεζοδρόμιο του τότε δρόμου από καλντερίμι και λιάζεται παρακολουθώντας την κίνηση. Άλλωστε εδώ, στην πλατεία του Αφορεσμένου, πάντα σταματούν οι λιτανείες για να κάμουν μια μικρή δέηση. Μπορεί τώρα οι νέοι να προτιμούν τις καφετέριες, όμως το καφενείο αυτό γνώρισε στο παρελθόν μεγάλες δόξες με γλέντια, τραγούδια συνοδεία βιολιού, ακορντεόν και κιθάρας. Πάντως εγώ, παρ’ όλο που δουλεύω στον Τουρισμό, κάνω ότι μπορώ για να δουλεύω παράλληλα εδώ και να το διατηρώ ζωντανό με την παρέα μου».
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
16°
