Η παραδοσιακή κουζίνα της Σκύρου διακρίνεται για τον πλούτο της, γεγονός που οφείλεται από τη μια στην ποικιλομορφία του εδάφους – βοσκοτόπια στο Νοτιά και δάση και καλλιέργειες στον Βορρά – κι από την άλλη στην ποικιλία των αγροδιατροφικών της προϊόντων και στην αφθονία των αλιευμάτων της θάλασσας. Δεν είναι τυχαίο ότι εμβληματικά εδέσματα του νησιού είναι το κατσικάκι (βουνό) κι η αστακομακαρονάδα (θάλασσα) με ενδιάμεσο εκπρόσωπο την σκυριανή λαδόπιτα (κάμπος).
Πιο αναλυτικά, η ανεπτυγμένη κτηνοτροφία παρέχει κρέατα από κατσικάκια που μαγειρεύονται ψητά, στον φούρνο ή μαγειρευτά, τυροκομικά ενδιαφέροντα (μυζήθρα, ξινοτύρι, γραβιέρα) και τραχανάδες.
Ο αγροτικός τομέας εκτός από ζαρζαβατικά παράγει ντόπια φάβα που ξεπερνά τους δύο τόνους παραγωγή. Το τοπικό μέλι -εκτός του άφθονου πευκόμελου- παράγεται από τους ανθούς του θυμαριού κι από τους ανθούς της ασμυριάς (αλογοθύμαρο ή σμύρος σε άλλα νησιά του Αιγαίου) που είναι ένα σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό (Anthyllis hermaniae) και το μέλι του είναι λαμπερό-ανοιχτόχρωμο κίτρινο με υπέροχο άρωμα.
Τέλος, η θάλασσα όπως σε όλα τα ελληνικά νησιά έτσι και στη Σκύρο προσφέρει άφθονο φρέσκο ψάρι αλλά κυρίως τους φημισμένους αστακούς του νησιού που μαγειρεύονται με μακαρόνια δημιουργώντας τις περίφημες αστακομακαρονάδες της Σκύρου.
Πίτες στη Σκύρο φτιάχνονται πολλές: με τραχανά, με ρύζι, με τυρί, με κολοκύθα, με χόρτα, με μέλι κι έχουν ονομασίες ιδιαίτερες! Η πιο γνωστή είναι η λαδόπιτα που την βρίσκεις παντού, οι τυρόπιτες, τα τυροπιτάρια (με τραχανά, ρύζι και μυζήθρα), γαλατόπιτες, οι ρυζόπιτες, αλλά και οι μπουγάτσες. Από γλυκά συνηθίζονται οι λουκουμάδες, αλλά και οι λαδόπιτες με μέλι.
Παράγονται ακόμα κάποια ζυμαρικά χειροποίητα και προσφέρονται με δυόσμο και τριμμένη μυζήθρα ενώ οι τραχανάδες τρώγονται σκέτοι (γλυκείς ή ξινοί) είτε χρησιμοποιούνται στις πίτες και στα γεμιστά.
Άλλα χαρακτηριστικάπαραδοσιακά πιάτα της σκυριανής κουζίνας είναι: Οι αγαλιποκεφτέδες που γίνονται από αγαλίπες δηλαδή από ανεμώνες της θάλασσας, οι καβουρομακαρονάδες, οι μανίτες, δηλαδή μανιτάρια που μαζεύονται από το δάσος το φθινόπωρο και τρώγονται ψητά, και τα τάφτιτσα ένα είδος ντόπιων μανιταριών που τηγανίζονται και σερβίρονται με σκόρδο.
Τέλος τοπικό κρασί θα βρει κανείς από τους οινοπαραγωγούς, αδερφούς Πανέρη που εδώ και λίγα χρόνια δραστηριοποιούνται στο νησί και παράγουν ενδιαφέροντα εμφιαλωμένα κρασιά.
«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να πίνω καφέ φίλτρου, όταν τον πρωτογνώρισα στην Ελλάδα τη δεκαετία του ʼ60. Αγαπούσα και τον ελληνικό, αλλά όσο να πεις, το ξενόφερτο και το νέο είχε τη χάρη του»
Η μυρωδιά των φρεσκοαλεσμένων κόκκων, η πλούσια γεύση τους και η μοναδική τους δυνατότητα να εμπλουτίζουν γλυκά και επιδόρπια, καθιστούν τον καφέ αναπόσπαστο κομμάτι της γαστρονομίας και ιδιαίτερα της ζαχαροπλαστικής
Aναρωτηθήκατε ποτέ απο πού προήλθε ο καφές, απο που ξεκίνησε αυτό το μικρό φρούτο καφεόδεντρου; Ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι στον χρόνο και τις ηπείρους.
18°
