Cocktail Culture

Το καλοκαίρι η ιστορία της παρέας γράφεται γουλιά-γουλιά, σε ποτήρια κολονάτα και παγωμένα, γεμάτα με κάτι πολύχρωμο και αλκοολούχο και στολισμένα με χάρτινες ομπρελίτσες και φέτες ανανά. Το ποτήρι του κοκτέιλ είναι σήμα κατατεθέν του ξέγνοιαστου τρόπου ζωής, ταυτισμένο με το μποέμ και ανέμελο lifestyle. Και το καλοκαίρι είναι η εποχή του.

Summer fun in a glass

Υπάρχει σε όλες τις κλασσικές στιγμές του James Bond. Ένα Martini –χτυπημένο, όχι ανακατωμένο- σερβιρισμένο σε ένα ποτήρι σε σχήμα Ύψιλον.

Κάθε κοκτέιλ μπορεί να έχει το δικό του ποτήρι –άλλο η Margarita, άλλο το Mojito και άλλο η Pina Colada. Αν υπάρχει όμως ένα ποτήρι αντιπροσωπευτικό των κοκτέιλ συνολικά, αυτό είναι το λεγόμενο ποτήρι Ύψιλον ή ποτήρι του Martini: ένα κύπελλο σε τριγωνικό σχήμα επάνω σε ένα ψηλό πόδι και μια στρογγυλή βάση –μία εικόνα που είναι πλέον ταυτόσημη όχι μόνο των κοκτέιλ αλλά και των μπαρ και του clubbing γενικότερα.

Το ποτήρι του κοκτέιλ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα στον κόσμο στο Παρίσι του 1925, στην Exposition Internationale des Artes Decoratifs et Industriels Modernes, μια έκθεση που υπήρξε το ντεμπούτο του κινήματος Art Deco. Aρχικά χρησιμοποιήθηκε στην Ευρώπη. Στην Αμερική έγινε δημοφιλές μετά την Ποτοαπαγόρευση και, ακόμη περισσότερο, μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σήμερα υπάρχει παντού. Το βρίσκεις σε ακριβά piano restaurants και σε σκοτεινά jazz joints. Το βρίσκεις στις ταμπέλες νέον που αναβοσβήνουν το βράδυ. Το βρίσκεις σε beach bars αλλά και στο αυτοσχέδιο bar των περισσότερων σπιτιών.

Το πανταχού παρόν cocktail glass, στις δεκαετίες που ακολούθησαν την επινόηση του ποτού στο οποίο οφείλει το όνομά του, έχει πάρει πολλές μορφές. Τις περισσότερες φορές είναι κολονάτο, κι αυτή είναι μια επιλογή μάλλον πρακτική παρά αισθητική μια και χρησιμοποιείται για κοκτέιλ σαν το Manhattan, το Metropolitan και φυσικά το Martini τα οποία είναι straight up -δηλαδή, χωρίς πάγο. Το ψηλό πόδι λοιπόν σου επιτρέπει να κρατάς το ποτό σου χωρίς άθελα σου να το ζεσταίνεις.

Άλλες εκδοχές του ποτηριού λύνουν αυτό το πρόβλημα έχοντας ιδιαίτερα χοντρή βάση. Υπάρχει και ποτήρι του κοκτέιλ που δεν έχει ούτε βάση ούτε πόδι –είναι ένα στρογγυλό κύπελλο το οποίο, όταν δεν το κρατούμε στο χέρι, το αφήνουμε επάνω σε ένα μικρό μπολ γεμάτο πάγο.

Διαλέξτε το όπως το προτιμάτε, γεμίστε το με το κοκτέιλ που σας αρέσει και στην υγειά σας.

Για την ιστορία

Όταν τσιμπολογάς με την οδοντογλυφίδα την ελιά στο Martini σου ή όταν μασουλάς το πολύχρωμο καλαμάκι μιας Pina Colada, το ξέρεις ότι παίζεις –κυριολεκτικά- με την ιστορία αιώνων; Κι όμως, τα εξωτικά και μεθυστικά κοκτέιλ έχουν μακρύ παρελθόν. Η παλαιότερη αναφορά τους γίνεται στο τεύχος Μαϊου του 1806 του Αμερικάνικου περιοδικού Balance όπου έγραφε ότι «…κοκτέιλ είναι ένα τονωτικό ποτό φτιαγμένο από διάφορα αλκοολούχα ποτά κάθε είδους, ζάχαρη, νερό και αρωματικά». Χρειάστηκε όμως μισός αιώνας και για να εξαπλωθούν καθώς και μία τεχνολογική επανάσταση: η κατασκευή των πρώτων παγομηχανών που έκαναν τον πάγο διαθέσιμο παντού και ανά πάσα στιγμή.

Golden Age

Το Martini, ένα από τα πρώτα κοκτέιλ, λέγεται ότι επινοήθηκε από τον Jerry Thomas, μπάρμαν στο Old Occidental Hotel του Σαν Φρανσίσκο. Πάντως ο Jerry, στο βιβλίο του, Bartender’s Guide, το 1887, δίνει μια από τις πρώτες γραπτές συνταγές του Martini η οποία περιλαμβάνει «…τζιν Old Tom, γλυκό βερμούτ, μια σταγόνα Maraschino καθώς και μια φέτα λεμόνι και δυο σταγόνες σιρόπι μαστίχας». Μέχρι το ξεκίνημα του 1900, το Martini έχει κατακτήσει όλη την Αμερική. Σερβίρεται σε αεροπλάνα και υπερωκεάνια, πίνεται από όλο τον καλό κόσμο, συμβολίζει ένα νέο, κοσμοπολίτικο lifestyle και σηματοδοτεί το ξεκίνημα της χρυσής εποχής των κοκτέιλ.

Δεσποινίς Margarita

1947, Χριστούγεννα - Η Margarita Sames κάνει pool party στο εξοχικό της, στο Ακαπούλκο του Μεξικό. Η παρέα διασκεδάζει με ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι στο οποίο η οικοδέσποινα ανακατεύει ποτά δημιουργώντας κοκτέιλ δικής της επινόησης και οι καλεσμένοι προσπαθούν να μαντέψουν τα συστατικά τους. Όλοι είναι λίγο πολύ ζαλισμένοι, όχι όμως τόσο ώστε να μην προσέξουν ότι το τελευταίο κοκτέιλ ήταν ιδιαίτερα νόστιμο. Ευτυχώς η οικοδέσποινα έχει γράψει τα συστατικά του: 3 μέρη τεκίλα, 1 μέρος triple sec και ίση ποσότητα λάιμ. Η αγαπημένη μας Margarita έχει μόλις γεννηθεί. (Κι εμείς παραδοσιακό, Μεξικάνικο ποτό νομίζαμε ότι είναι. Κάναμε λάθος.)

Γιατί τα κοκτέιλ λέγονται κοκτέιλ

Σωστά, κοκτέιλ στα αγγλικά σημαίνει ουρά κόκορα. Αλλά ποιος θα έδινε τέτοιο όνομα σε ένα είδος ποτών; Η ονομασία των κοκτέιλ έχει τροφοδοτήσει πολλές ιστορίες. Κάποιες είναι υπερβολικές, κάποιες πιο πειστικές και κάποια –ποιος ξέρει;- μπορεί να είναι η αληθινή.

· Κάποιοι λένε ότι τα κοκτέιλ θυμίζουν την πολύχρωμη ουρά ενός κόκορα. Μόνο που πριν από δυο αιώνες όλα τα ποτά ήταν λίγο πολύ άχρωμα.

· Στο μυθιστόρημα In the Spy (James Fenimore,1821) τα κοκτέιλ επινοεί η ηρωίδα με το όνομα Betty. Η Betty μπορεί να είναι εμπνευσμένη από μια υπαρκτή γυναίκα, την Katherine «Kitty» Hustler, ιδιοκτήτρια του πανδοχείου Four Corners της Νέας Υόρκης, η οποία το 1771 σέρβιρε στους Γάλλους στρατιώτες ένα ποτό στολισμένο με φτερά κλεμμένα από τον κόκορα της γειτόνισσας.

· Όπως γράφει ο George Bishop στο The Booze Reader (1965), cock-tail λέγονταν στην Αγγλία του 1800 η γυναίκα ελευθερίων ηθών, αυτή που δεν ήταν αγνή –όπως τα νέα ποτά που ήταν νοθευμένα με ξένα συστατικά.

· Την ίδια εποχή, cock-tails λέγονταν στην Αμερική τα άλογα που δεν ήταν καθαρόαιμα και έδωσαν το όνομά τους στα νέα ποτά που είχαν μικτή σύνθεση.