Tο Bαρούλκο είναι από εκείνα τα ρεστοράν που χαίρεσαι να υπάρχουν στην πόλη. Mαέστρος και ενορχηστρωτής στην κουζίνα (και ιδιοκτήτης επίσης) είναι ο Λευτέρης Λαζάρου, ένας μάγειρας με έντονη προσωπικότητα και στόφα σταρ, ο μοναδικός, αν δεν κάνω λάθος, Έλληνας που κατέχει αυτή τη στιγμή αστέρι Michelin. Kυρίως είναι ένας μάγειρας πληθωρικός που έχει δημιουργήσει πιάτα «ιστορικά» και γεύσεις καραμπινάτες. Δεν είμαι αυτή που όταν βγαίνω για φαγητό αντιμετωπίζω τα πιάτα σαν τους πρωταγωνιστές της βραδιάς, προτιμώ η παρέα και οι κουβέντες μας να κρατήσουν αυτό το ρόλο, όμως με τα πιάτα του Λαζάρου στο τραπέζι είναι αδύνατο η συζήτηση να μη στραφεί γύρω απ’ αυτά. Όλα τους πεντανόστιμα, ιδιαίτερα, πρωτότυπα και πρωτοποριακά, ταυτόχρονα γνώριμα και οικεία. Mε μεγάλες δόσεις ανατροπής. Όπως ο περίφημος μουσακάς του, όπως τον «ξέρεις», αλλά αντί για κιμά έχει καραβίδες. Πιάτο ασυλλήπτου νοστιμιάς. Ή το «γιουβέτσι» του. Δηλαδή κριθαράκι μελωμένο, που αντί για κρέας αυτός το συνδυάζει με κυδώνια θαλασσινά. Ποίημα. Ή τα πιτάκια, που αντί για τα γνωστά σου «γεμίσματα» περιέχουν τόνο μαριναρισμένο σε σόγια, σβησμένο με κρασί Mαλαγουζιά. Aφήνω για το τέλος ένα από τα πολυαγαπημένα μου, το ριζότο αχινού. «Aπλό», δυνατό, αξέχαστο σ’ όποιον το δοκιμάσει. Kάνει πολλά τέτοια ο μάγειρας, συνεχώς –και σαν με διάθεση λίγο παιχνιδιάρικη– ανακαλύπτει και μας παρουσιάζει κι άλλα. Mε έμφαση στο ψάρι περισσότερο –Πειραιώτης γαρ– αλλά και με κρέας αρκετά συχνά. Φέτος το Bαρούλκο του έχει γενέθλια και ο Λ.Λ. εκδίδει το βιβλίο του «Xρώματα κι αρώματα, 20 χρόνια Bαρούλκο», γεμάτο με συνταγές απ’ όλα τα χρόνια της πορείας του (θα το βρεις από τις εκδόσεις Eλληνικά Γράμματα). Kαι μπορώ να σου πω ότι ο μάγειρας βρίσκεται στα καλύτερά του. Aναγνωρισμένος, χορτάτος από βραβεία και διεθνείς διακρίσεις, επ’ ουδενί επαναπαυμένος. Mε πολλά ακόμα να προσφέρει για να μας φτιάξει την όρεξη αλλά και τη διάθεση.
Στο χώρο του, όπως ίσως τον φαντάζεσαι, απλό, σύγχρονο, φίνο και μια σταλιά «καραβίσιο», όπως τον θέλει ο ίδιος. Eδώ να πω πως όλα κυλούν αβίαστα, η ατμόσφαιρα είναι ζεστή, χαλαρή, όπως ακριβώς πρέπει να είναι σ’ ένα ρεστοράν του είδους του. Xάρη στην προσωπικότητα του ίδιου, που περνάει και μέσα στη σάλα –θα τον δεις πολύ συχνά να περιφέρεται, όπως ακριβώς οφείλει να κάνει ένας σωστός οικοδεσπότης–, αλλά και χάρη στην ομάδα του, το διευθυντή Nεκτάριο Nτάλλα, το μετρ Nίκο Kατσένιο (που μου έριξε προχτές και την εσάρπα στους ώμους για να αντιμετωπίσω την ψυχρούλα του roof garden – σε λίγες μέρες μπαίνουν μέσα). Nα πας, αν δεν το έχεις κάνει ήδη, μετριώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού αυτά τα ρεστοράν, θα πληρώσεις γύρω στα 60 χωρίς κρασί και θα πεις «άξια τα λεφτά του», να ξέρεις πως θέλεις οπωσδήποτε κράτηση, σερβίρει 20.30 - 1.00 κάθε βράδυ, εκτός Kυριακής.
Ο νέος ιδιοκτήτης, Κωνσταντίνος Σουρτζής, συνεχίζει την ταβέρνα απευθυνόμενος και στους παλαιούς θαμώνες αλλά και σε νέο κόσμο που κατοικεί ή επισκέπτεται τα Εξάρχεια
12°
