Πριν 2-3 χρόνια είμαι στην ΑΣΟΕΕ για ένα αντιρατσιστικό φεστιβάλ. Μαζί έχω και τον Λουκέτο, την ημίαιμη αδυναμία μου. Στην κενή θέση δίπλα μου, ένα αγόρι έρχεται να καθίσει. Μελαχρινός, γένια και δυο γλυκά καστανά μάτια. Χαϊδεύει τον Λουκέτο που είναι στο δεύτερο ύπνο του. «Όμορφος είναι. Πώς τον λες;»
Με το σκυλί βρίσκουμε αφορμή για κουβέντα ώσπου ακούω μια φωνή από το μικρόφωνο: «Θα μας μιλήσει ο πρόεδρος των Ενωμένων Αφγανών Ελλάδος, Ρεζά Γκολαμί». Το αγόρι μού χαρίζει ένα τελευταίο χαμόγελο, σηκώνεται και ανεβαίνει στο βήμα. Μένω κάγκελο.
Μάρτιος 2015. Πηγαίνω στη Folia, ένα μικρό «μεζεδοπωλείο» με αυθεντικές λιχουδιές από το Αφγανιστάν, το πρώτο στην Ελλάδα. Στην πόρτα ζεστή μυρωδιά φρεσκομαγειρεμένου φαγητού έρχεται καταπάνω μου, τραβάω γραμμή στην κουζίνα.
«Γεια, είμαι ο Ρεζά». Δεν τον θυμόμουν. Ούτε αυτός εμένα. Έτσι… γνωριστήκαμε από την αρχή. Μου μιλάει για τη ζωή του, για τη μητέρα του που χάθηκε στον πόλεμο, για το πώς έφυγε από την πατρίδα του 17 χρονών, ταξιδεύοντας με πούλμαν, πλοία, αυτοκίνητα και με τα πόδια μέχρι να φτάσει εδώ. Μιλάει για τη ζωή, την πολιτική, τη θρησκεία, για τα όνειρά του, για το πώς κατάφερε μετά από έξι χρόνια στην Αθήνα να πάρει το πολυπόθητο πολιτικό άσυλο. Για τα δικαιώματα των μεταναστών για τα οποία δεν έχει σταματήσει ούτε μέρα να παλεύει.
Μέχρι πέρυσι ο Ρεζά εργαζόταν ως διερμηνέας για μια ΜΚΟ. Παραιτήθηκε όταν αρνήθηκαν να του δώσουν άδεια για να πάει στην κηδεία του πατέρα του. «Μου φάνηκε αδιανόητο να δουλεύω για έναν οργανισμό που μάχεται για τα δικαιώματα και την ίδια στιγμή δεν παραχωρεί στους εργαζομένους το αυτονόητο. Έτσι έφυγα».
Και τότε για πρώτη φορά έκανε κάτι δικό του: έφτιαξε τη Folia. Δεν θα μπορούσε να βρει πιο ταιριαστό όνομα, όχι μόνο γιατί το μαγαζί του είναι μικρό, φιλικό και μοιάζει με ζεστό σπιτικό, αλλά και γιατί με τις μυρωδιές του φαγητού, τη μεγάλη ζωγραφιά ενός περσικού καφενείου, τα στιγμιότυπα της ζωής στο Αφγανιστάν στους τοίχους, είναι και η δική του μικρή πατρίδα.
Κι εκεί μέσα χωράει παραδοσιακούς αφγανικούς πατατοκεφτέδες (€2,50), Ζερέσκ Πόλο, δηλαδή ρύζι με σαφράν και φραγκοστάφυλο που συνοδεύεται με σουτζουκάκια (€6) –για τους Αφγανούς το «κύριο» είναι το ρύζι–, Μαν Του, μπουκιές από ζύμη με γέμιση κοτόπουλο, σος γιαουρτιού, κόκκινη σάλτσα και βασιλικό –στα αφγανικά σημαίνει «Εσύ κι Εγώ»– και τρομερό φαλάφελ, που το παίρνεις μαζί σου ή το καταναλώνεις επιτόπου με €1,80. Για το τελευταίο έβαλα στοίχημα: αν ήταν το καλύτερο που έχω φάει, θα μάθαινα τον Ρεζά να παίζει τάβλι. Αν όχι, εκείνος θα με μάθαινε σκάκι. Να πω πως ο Ρεζά θα γίνει μεγάλος ταβλαδόρος…
Στού Ρεζά θα φας καλά, θα πιεις χύμα κρασάκι, μπίρα, ούζο ή ρακή, θα ακούσεις ωραίες μουσικές, θα γνωρίσεις έναν άλλο πολιτισμό κι αν τύχει και τα πείτε θα είναι μία από τις ωραιότερες κουβέντες της ζωή σου.
9°
