Λεβεντόπαιδο Αρίστο, το μπακαλιαράκι ψήσ’ το! 

Η ντομάτα τριαντάφυλλο, η πιπεριά καφτερή, η ρετσίνα παγωμένη και η τηγανητή πατάτα σε ροδέλα. Η συνταγή για τη σκορδαλιά, επίσης, μυστική και επτασφράγιστη, κρατείστε όμως πως δεν τσιγκουνεύονται το σκόρδο, η φάση είναι Βέγγος κάνει χου και πάρ’τους τέζα κάτω τους Βιετναμέζους. Μυστικός παραμένει και ο ειδικός χυλός που μέσα του τηγανίζεται ο ξακουστός μπακαλιάρος, ο οποίος καταφθάνει από τις Βόρειες Νορβηγικές θάλασσες. Στου Αρίστου. Που χρόνια και ζαμάνια τώρα είναι ένα ξακουστό και κατοχυρωμένο θεσσαλονικιώτικο γευστικό γκανιάν με φήμη όχι μόνο εντός του έθνους αλλά και παραέξω. 

Ο Rick Stein, ο θρύλος και αυτοκράτορας του βρετανικού sea food, λάλησε όταν δοκίμασε τον αλμυρό μπακαλιάρο έτσι όπως τον τηγανίζουν στο κατάστημα. Ποιος; Αυτός που ήξερε άπειρα κόλπα μαγειρέματος, σε σαλάτα με πιπεριές και ντομάτα, σε παραλλαγές τάρτας και κροκέτας, ή «μπιάνκο» με πατάτες, κρεμμύδια και σκόρδα, στη βενετσιάνικη εκδοχή μαγειρέματος του ψαριού χωρίς λεμόνι και μαϊντανό. Όμως αλμυρό και τσιρτσιριστά τηγανισμένο λάιβ όπως κάνουν στου Αρίστου πρώτη φορά δοκίμασε και ευφράνθηκε και ύμνησε ο μέγας Rick. 

Η ιστορία αυτής της οικογενειακής γεύσης, τόσο μα τόσο Θεσσαλονίκη, ξεκινά το 1940 από την οδό Κατούνη. Εδώ ο Αρίστος αρχίζει να σερβίρει στους εργάτες του λιμανιού τον μπακαλιάρο του ψημένο στα κάρβουνα. Το προϊόν που ερχόταν από τη Ρωσία γίνεται ανάρπαστο, ένεκα όμως που το μαγαζί των Λαδάδικων ήταν μικρό, ο κόσμος έστρωνε την εφημερίδα (μέσα σε σελίδες σέρβιρε τη λιχουδιά του ο Αρίστος) στο καπό των αυτοκινήτων. Στριτ πάρτι και στριτ φουντ πριν γίνουν μόδα οι όροι! 

Το 1987 ο παππούς Αρίστος παρέδωσε το μαγαζί στα δυο ανίψια του, τους Δημήτρη και Νικόλα Κερανίδη, οι οποίοι έβαλαν στο κόλπο και τα παιδιά τους. Το μόνο που έκαναν οι νέοι ήταν να εκσυγχρονίσουν τον τρόπο του ψησίματος και να αλλάξουν τον τρόπο καθαρίσματος της πατάτας, που σήμερα τις κόβει σε ροδέλα ένα ειδικό μηχάνημα. Όλα τα άλλα παραμένουν όμοια και απαράλλαχτα όπως τους τα έμαθε ο Αρίστος ο ιδρυτής.

Η πιπεριά καυτερή, η σκορδαλιά στο χέρι, το προσκύνημα λαϊκό (όταν έχει Φεστιβάλ Κινηματογράφου ή Ντοκιμαντέρ, οι Αθηναίοι κάνουν κατάληψη!), η απόλαυση εγγυημένη, το γούστο ανυπέρβλητο και σιγά μην περιμένει ο Θεσσαλονικιός να έρθει η 25η Μαρτίου για να στρώσει τσιμπούσι στα τραπέζια του. Χαμός γίνεται κάθε μεσημέρι και ύστερα κάπου εκεί κοντά για ροδίνια στου Αγαπητού, ή για γλυκά του κουταλιού στου Παπαγεωργίου, ή για λουκούμια στου Παπαδόπουλου, αφού στου Αρίστου δυστυχώς δεν σερβίρεται ένα γλυκό επιδόρπιο μετά από τέτοια μούρλια αλμυρά. 

Τα μπακαλιαράκια του Αρίστου: Λαδάδικα Κατούνη 3, 2310542906-548668, Λαδάδικα Φωκαίας & Αβέρωφ, 2310567111, Εύοσμος Δημητρίου Καραολή 223, 2310641360-641361