Μεζεδοπωλείο; Αστικό καφενείο; Ή μήπως γαστροκαφενές; Τη Μουσουρλού δύσκολα την κατατάσσεις σε κατηγορίες, είναι μοναδική στο είδος της. Ακριβώς σαν τον Ηλία Σκουλά, σεφ και συνιδιοκτήτη, ο οποίος μαζί με τη φίλη του Κατερίνα Σαλαμούρα ζωντάνεψαν τη Μουσουρλού. Λέει ο ίδιος: «Η Μουσουρλού ήρθε για να επαναπροσδιορίσει τον ελληνικό μεζέ, χωρίς φανφάρες όμως. Στην κουζίνα αυτή βγάλαμε τον τίτλο του σεφ και ξαναγίναμε μάγειρες. Δεν χρησιμοποιούμε μπλέντερ, μίξερ ή θερμομίξ, μαγειρεύουμε σε νταβάδες και γουδιά, με τις τεχνικές που είχαν στη Σμύρνη και τη Μικρά Ασία στις αρχές του 20ού αιώνα. Παράγουμε γαστρονομία, γιατί οι γεύσεις εδώ θα σου θυμίσουν κάτι οικείο, χωρίς να έχεις φάει ποτέ κάτι αντίστοιχο». Δίκιο έχει. Με τι να συγκριθεί αυτό το αλησμόνητο Urfa Kebab (πιάτο που δεν λείπει από κανένα τραπέζι), την προπολεμική συνταγή την οποία ο Ηλίας Σκουλάς πήρε από ένα παλιό Πολίτη μάγειρα; Και πώς να ξεχάσεις τον τζιγεροσαρμά, αυτό τον σπάνιο σμυρναίικο μεζέ, που επιμελείται αποκλειστικά η sous chef του Ηλία, Έφη Σταματιάδου, βάσει συνταγής της μαμάς της, Πόπης, από τη Δράμα. Χώρια η υπέροχη ταραμοσαλάτα του Μπουρνόβα με λευκό ταραμά (σ.σ. στον κατάλογο θα τη βρεις ως «χαβιαροσαλάτα» γιατί έτσι την έλεγαν στη Σμύρνη) στην οποία θα βουτήξεις το ζεστό ψωμί του Άμπο. Ψωμί μοναδικό, που ψήνεται καθημερινά, αποκλειστικά για τη Μουσουρλού, μέσα σε ένα πέτρινο πηγάδι που στον πάτο του καίει η φωτιά. Όλα αυτά σε έναν χώρο που θυμίζει καφενείο αλλά παίζει Iggy Pop και στα καπάκια Τσιτσάνη, γιατί η μουσική, σαν τη γεύση του Σκουλά, από περιορισμούς δεν ξέρει.
12°
