Δοκιμάζουμε ντάκο με γαλομυζήθρα, κάπαρη, κρίταμο και ελιές, ταραμοσαλάτα με αυγοτάραχο και πιπέρι Malabar, ντολμαδάκια γιαλαντζί πολίτικα και λουκάνικο με θρούμπι
«Δεν είμαστε ένα τυπικό εστιατόριο, σερβίρουμε μεζέδες, θέλουμε να γίνουμε μία φωλιά καλού φαγητού και καλής παρέας, ό,τι δηλαδή θέλουμε όλοι μας όταν βγαίνουμε». Έτσι μου είπε ο Κωνσταντίνος Σφακιανάκης φεύγοντας από το ολοκαίνουργιο μαγαζί του και με αυτά επιλέγω να σας συστήσω τη Niotena. Γιατί τα λόγια του τη χαρακτηρίζουν ακριβώς. Η νέα άφιξη στη Νέα Σμύρνη -μοιάζει λες και ήταν εκεί από πάντα- δηλώνει μπιστρό, όπως μου λένε ο Κωνσταντίνος και η αδερφή του Μαρία -που είναι δίπλα του στο νέο του ξεκίνημα -και σερβίρει μικρά τάπας και μεζεδάκια.
Το φίλεμα στη NIOTENA
Ο κατάλογος «ΜΕΖΕ» είναι μικρός και συγκεκριμένος, ένα φύλλο, 13 πιάτα. Βασίζονται σε ελληνικά προϊόντα, -πολλά κρητικά- γιατί όπως μου λέει ο Κωνσταντίνος σκοπός τους είναι να στηρίξουν τα ελληνικά προϊόντα και να τονίσουν τη γεύση της πρώτης ύλης. «Θέλουμε ο κόσμος να δοκιμάσει αυθεντικά τοπικά προϊόντα και να γνωριστεί με εξαιρετικές γεύσεις».
Συγκρατούμαι να μην παραγγείλω το γνωστό «ένα απ’ όλα» και με την παρέα μου δοκιμάζουμε ντάκο με γαλομυζήθρα, κάπαρη, κρίταμο και ελιές, ταραμοσαλάτα με αυγοτάραχο και πιπέρι Malabar, ντολμαδάκια γιαλαντζί πολίτικα και λουκάνικο με θρούμπι. Όλα πάρα πολύ νόστιμα. Το highlight για μένα όμως ήταν το ψωμί- πιστεύω μάλιστα πως ένα μαγαζί το καταλαβαίνεις από εκεί. Είναι μαλακό ψωμί από αργής ωρίμανσης καλαμπόκι. Άλλο να το περιγράφω, και άλλο να το τρως. Λιώνει στο στόμα και πάει γάντι με τις «αλοιφές». Στον κατάλογο της Niotena που τον ξαναπιάνω στα χέρια μου για το επίσης γνωστό «να παραγγείλουμε κάτι ακόμη;», βλέπω και απάκι Κρήτης, μαρινάτα με γαύρο μαρινάτο και αντζούγιες και τσιροσαλάτα καπνιστή με ρόκα και μπαλσάμικο σύκου. Για όσους θέλουν απλό τσιμπολόγημα, υπάρχει η επιλογή πλατό τυριών- μανούρα Σίφνου, γραβιέρα Κρήτης, λαδοτύρι Μυτιλήνης. Μαθαίνω ότι σύντομα θα γίνουν προσθαφαιρέσεις στο μενού- για να μη βαριέται κανείς, αλλά και ότι θα προστεθούν πιάτα ημέρας.
Στην επιμελημένη από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο λίστα-εδώ να σας πω πως έχει δουλέψει για χρόνια ως sommelier σε πολύ γνωστά εστιατόρια, θα βρει κανείς καλά ψαγμένα κρασιά από μικρούς και μεγάλους παραγωγούς ανά την Ελλάδα: Ασύρτικο Παπαγιαννάκου (vegan), Preknadi Διαμαντάκος από Ημαθία, Μαλαγουζιά Μυλωνά, 8 Winds Αέρηδες Τζιβάνη (bio) από Στερέα Ελλάδα, ΙΑΜΑ Βρυνιώτη από Εύβοια κλπ -εμείς πίνουμε ένα ωραίο Sauvignon Blanc του Δημόπουλου από Φλώρινα. Φυσικά θα βρείτε ούζα και τσίπουρα διαλεγμένα ένα κι ένα και παλαιωμένα αποστάγματα.
Το καινούργιο στέκι στηρίζεται στο χαλαρό και πάντα διαχρονικό ζητουμενο του «έλα να τα πούμε και να τα πιούμε!» και βγάζει αβίαστα την αίσθηση του φιλέματος, της ζεστασιάς, της κρητικής φιλοξενίας, τόπο καταγωγής του Κωνσταντίνου και της Μαρίας.
Κρητικό είναι και το όνομα του μαγαζιού, και ας γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες. «Νιώτενα» ήταν το παρατσούκλι της Κρητικιάς γιαγιάς τους που της είχαν μεγάλη αδυναμία. Το επίθετο της ήταν Νιώτη και όπως συνηθίζεται οι κάτοικοι του χωριού την ήξεραν και τη φώναζαν Νιώτενα. Ένα επίθετο που κουβαλά μεγάλη ιστορία, όπως μου λένε, μια και ο παππούς της, ο υπολοχαγός Σταύρος Νιώτης ήταν ηρωική φιγούρα που σκότωσε τον Ασάν Αγά, αδίστακτο δυνάστη των Ανωγείων Κρήτης. Ο προπάππους Νιώτης κηρύχτηκε ήρωας και μάλιστα εκεί υπάρχει το άγαλμα του.
Σήμερα, χρόνια μετά, στο όνομα της Νιώτενας, μπορεί να μη στήθηκε άγαλμα, αλλά ένα κουτούκι για καλό κρασί, καλό τσιμπολόγημα και καλή παρέα. Και είναι λες και θα βγει η κυρά Νιώτενα από μέσα να σερβίρει, ό,τι έχει μαγειρέψει.
Ο χώρος μοιάζει σαν σπίτι. Με διαφορετικές γωνιές, έπιπλα και διακοσμητικά είδη. Τίποτα δεν είναι φασόν. Κυριαρχεί το μωσαϊκό- όπου φανερώθηκε όταν ξήλωναν το πλακάκι του επί 50 χρόνια προηγούμενου καφενείου. Παρατηρώ πολλά vintage στοιχεία που σε μεταφέρουν σε σκηνικό άλλης εποχής, ένα σκηνικό που για κάποιο λόγο σου είναι οικείο. Βιενέζικες καρέκλες και σκαμπό, κρυστάλλινος πολυέλαιος, πικάπ, αντικείμενα από την προσωπική συλλογή του Κωνσταντίνου, αλλά και αντικείμενα της γιαγιάς τους: ένα παλιό ραδιόφωνο, ένα σκαλιστό σερβάν, ξεχωρίζει κι ο παλιός μπρονζέ καθρέπτης απο πάνω του. Στο κέντρο του γράφει «Αγάπα τον άνθρωπο, γιατί είσαι εσύ», μία φράση όλο νόημα του Νίκου Καζαντζάκη. «Είμαστε από το το ίδιο χωριό. Τη Μυρτιά!», μου λέει η Μαρία.
Σε όλη αυτή την αναφορά στο παρελθόν, το σύγχρονο έρχεται να κουμπώσει με τον καλύτερο τρόπο. Όπου και αν κοιτάξεις το μάτι σου θα δει το μοντέρνο sage, το χρώμα της ελιάς- το αγαπημένο χρώμα της Μαρίας. Και πραγματικά είναι ήρεμο στο μάτι και ήρεμο στην ψυχή.
Η Κυρά Νιώτενα έφυγε από τη ζωή πριν τρία χρόνια ακριβώς, αλλά χωρίς να το ξέρει φέτος άνοιξε το μαγαζί της. Ακριβώς την ίδια ημερομηνία. 2 Οκτωβρίου. Μία τυχαία συγκυρία.
Ας πιούμε στο όνομά της!
Για την ώρα δεν κάνουν κρατήσεις. Θα σε εξυπηρετήσουν όμως με τον καλύτερο τρόπο.
12°
