Manari: Το καινούργιο εστιατόριο του Άρη Βεζενέ μόλις άνοιξε στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων και έχει το τέλειο παϊδάκι
Δεν έχει κλείσει ούτε 24ωρο που έβαλε μπροστά τις ψησταριές της η καινούργια «παϊδακοταβέρνα» -με δικά του λόγια- που άνοιξε ο Άρης Βεζενές σε συνεργασία με τον Λέλο Γεωργόπουλο. Φυσικά έσπευσα χτες και δεν είναι μόνο που είμαι της δουλειάς. Ούτε που έχω πάντα ανεβασμένη όρεξη και το Manari απέχει από το γραφείο μου 5 λεπτά με τα πόδια. Είναι που τον ξέρω τον Άρη Βεζενέ και την τελειομανία του κι όταν από το τηλέφωνο προ ημερών μου είπε «ετοιμάσου για το παϊδάκι των ονείρων σου», απλά τον πίστεψα.
Καθισμένη χτες, μαζί μ’ άλλους δυο φίλους, έξω στο Manari, στις φθινοπωρινές δροσιές της μικρής πλατείας των Αγίων Θεοδώρων, στα τραπέζια με τα λευκά τραπεζομάντηλα και τις ξύλινες σκούρες καφέ καρέκλες παλιάς αστικής αθηναϊκής ταβέρνας, έριξα τις ματιές μου μέσα στις σάλες: τραπέζια δεξιά και αριστερά αλλά και στη μικρή στοά, τραπέζι μεγάλο μπροστά στις φωτιές της ανοιχτής κουζίνας, ένας πιο μόνος του χώρος που φιλοξενεί την κάβα κι ένα μεγάλο μοναδικό τραπέζι -μπορεί να γίνει και πριβέ όπως μαθαίνω. Ωραία, απλά πράγματα, χωρίς πολλά-πολλά στολίδια και φιοριτούρες.
Manari: Τι θα φας στην παϊδακοταβέρνα του Άρη Βεζενέ στην πλατεία Αγίων Θεοδώρων
Έτσι κι εγώ, απλά και κατευθείαν, σας πάω στο «ψητό» που, από την αρχή να το πω, εξελίχθηκε σε ταβερνική εμπειρία ύψους, από αυτές που είχα πολλά χρόνια να ευχαριστηθώ τόσο πολύ. Ξεκινήσαμε στο Manari με πατάτες τηγανητές πολύ καλές και αλάδωτες (5,5 ευρώ), πεντανόστιμα μικρά και ζουμερά προβατίσια μπιφτεκάκια με ωραία βρασμένο και αρτυμένο σταμναγκάθι δίπλα τους (14 ευρώ), μια σαλάτα με αμπελοφάσουλα, ασπρομύτικα φασόλια και αριάνι (9 ευρώ) και μια κεφαλονίτικη κρεατόπιτα (11 ευρώ), ήταν πολύ πιο νόστιμη από αυτήν που συμπτωματικά έφαγα πριν λίγες μέρες στην ίδια την Κεφαλονιά –ωραία κομμάτια από κρέας, ωραίο φύλλο, μιλάμε για μεγάλη λιχουδιά!
Περάσαμε σε ένα μελωμένο κοκκινιστό αρνάκι με στιβαρό, «σκληρό», παν-τέλεια βρασμένο χοντρό σπαγγέτο (19 ευρώ), με απανωτές πιρουνιές έγινε ανάρπαστο και από τους τρεις μας. Θα μπορούσα κι εδώ να σταματήσω και να …χειροκροτήσω, έλα όμως που η πιατέλα με τα παϊδάκια ακούμπησε στο τραπέζι και με το μάτι και μόνο φανέρωσε τη δύναμή της.
Μικρά, λεπτά, υπέροχα και μυρωδάτα παϊδάκια, από αυτά που δεν ισχυρίζονται απλά αλλά είναι παϊδάκια, έτσι όπως όλοι τα λιγουρευόμαστε, με το λιπάκι τους ξεροψημένο και με όλα τα λιμπιστικά τους ζουμάκια να θες να κάνεις λεμονοβούτες και να γυαλίσεις την πιατέλα... Πωλούνται με το κιλό 42 ευρώ τα αρνίσια, από πρόβατο 38 ευρώ, τα παϊδάκια κοτόπουλου 16 ευρώ, μπορεί να πάρει κάποιος και μισό κιλό.
Ήπιαμε 3 ποτήρια κρασί, υπάρχουν πολλές και καλά ψαγμένες ελληνικές ετικέτες, και μπίρες. Κλείσαμε με καραμελωμένο τσουρέκι, με φιστίκι Αιγίνης που είχε πάνω του παγωτό γάλα, ωραίο κι αυτό, «ταβερνίσιο» γλυκό. Να σας πω πως υπάρχουν και πολλά ακόμη που δεν δοκίμασα στο Manari, όπως αρνίσια νεφράκια, τυροκαυτερή, τηγανητά κολοκυθάκια και μελιτζάνες με γιαούρτι, τζατζίκι από στραγγιστό γιαούρτι, μοσχαρίσιο λεπτοκομμένο συκώτι, κεμπάπ αρνί με σουμάκ, μπούτι πρόβατου σε φιλετίνια, αγελαδινή σπαλομπριζόλα, το ψωμί είναι προζυμένιο, ψημένο στα κάρβουνα με μια ιδέα βοδινό λίπος πάνω του, πως ο Άρης Βεζενές συνέχεια θα προσθέτει-αλλάζει πιάτα ανάλογα με το τι πρώτες ύλες θα παραλαμβάνει, πως κι εδώ η φιλοσοφία του είναι να χρησιμοποιεί τα ζώα nose to tail μην θέλοντας να πετάξει τίποτα, τα περισσότερα τα βρίσκει από δικούς του παραγωγούς στην Ήπειρο που τους ξέρει καλά.
Είμαστε σε μια περιοχή που είναι γεμάτη τουρίστες όμως εγώ έκανα ένα στέκι για τους Έλληνες, αυτούς που ξέρουν την αλήθεια και τη νοστιμιά της ελληνικής ταβέρνας, και σε λίγο καιρό που θα ανοίγουμε και μεσημέρι, να μπορεί να έρθει αυτός που κινείται και δουλεύει στο κέντρο και να φάει κάτι πολύ νόστιμο, όπως μισό κιλό παιδάκια κοτόπουλου και μια σαλάτα και να πληρώσει 15-20 ευρώ.
17°
