Barμπα Τόλης στις Αρετές της Χαλκιδικής: Λαχανικά από το οικογενειακό μποστάνι και μεζέδες μπροστά σε στη εξωτική θάλασσα της Σιθωνίας.
Τα νερά στις Αρετές είναι τροπικά σαν να τα έκαναν εισαγωγή από την Καραϊβική, τιρκουάζ αλά Πουκέτ, εξωτικά λες και τα κουβάλησε γιγάντιο κάργκο από τις Μαλδίβες. Αλλά κομμένα τα looks like, γιατί οι Αρετές είναι 100 τοις εκατό Χαλκιδική. Θέλω να πω, είναι ωραίες οι συγκρίσεις και οι προσομοιώσεις αλλά για τους ντεμί, αυτούς που πάνε να βαφτίσουν τα φύκια μεταξωτές κορδέλες, και όχι για τις Αρετές, που όποτε κολυμπώ στη θάλασσά τους δακρύζω και το φωνάζω παθιασμένα: Σαν τη Σιθωνία, το δεύτερο πόδι και το όσο πιο μακριά και πέρα από τον Μαρμαρά γίνεται… δεν έχει!
Ευλογημένος βυθός, ξέγνοιαστες βουτιές, παχιά άμμος και ας μπούμε στο ψητό ή καλύτερα στον τηγανητό μπακαλιάρο του Barμπα Τόλη. Από το 2019 που το καλαμένιο καφενεδάκι στο τέρμα της παραλίας πέρασε στα χέρια του Δημήτρη Παρλαμέντα, ο Μητσάρας με τα τατού και το τσιγκελωτό μουστάκι το πήγε σε μια φίνα διάσταση, με τα ωραία μεζεκλίκια του να στέκονται βάλσαμο και ό,τι πρέπει μετά το μπανάκι.
Το μέρος μοιάζει με πειρατικό καφενείο- μπαρ στη θάλασσα των Σαργασσών! Ή και σκηνικό από τα γυρίσματα του Κάπτεν Χουκ, καθώς ως και καράβι δένει στα νερά ξεφορτώνοντας τουρίστες που, όταν το βλέπουν, μαγεύονται. Καλάμια, ξύλινα βαρέλια και καναπέδες όπως και σκαμπό που μοιάζει να φτιάχτηκαν από ξυλογλυπτικές που τις λίμαρε η θάλασσα, φιλοτεχνούν ένα απίθανο φίζικαλ ντεκόρ.
Επί του καταλόγου: Τα τσίπουρα είναι καλά και εγγυημένα ολόδικής του απόσταξης και τα πιατάκια, όλα ένα και ένα και επιμελημένα από τον πατέρα του Δημήτρη, τον κύριο Νίκο, από το οικογενειακό μποστάνι τους που δεν αστειεύεται. Κολοκυθοκεφτέδες σπέσιαλ, πατατοσαλάτα κρεμμυδιασμένη όσο πρέπει, πιπεριές Φλωρίνης ξυδάτες και στο τσακ έρχονται και τα ευλογημένα χταποδάκια, ατακαριστά με ντολμαδάκια μερακλίδικα.
Από τις 10 του Απρίλη που είθισται να ξεκινά το καλοκαίρι του Παρλαμέντα, μέχρι και τις 10 Οκτωβρίου που κλείνει τον Barμπα Τόλη του και αράζει για να ξεκουραστεί, στη σμαραγδένια παραλία των Αρετών εκτός από τσιπουροκατάσταση στήνεται και φάση γλέντι νινάιμ γιαβρούμ, αφού ο Δημήτρης από τις 4 ως τις 8 διαλέγει μουσικές μερακλίδικες (έντεχνες κατά βάση, μην πάει ο νους σας στο σάουντρακ της Παραλίας με τον Ντι Κάπριο), που μετατρέπουν το μαγαζί σε θερινό Ακρόαμα by the beach, για να συνεννοούμαστε οι Θεσσαλονικείς. Αν και νομίζω πως λόγω Γκάλη, Γιαννάκη και Μαρινέλας και όλοι οι εκτός πόλης αντιληφθήκατε (νομίζω) τι φάση χρυσής αμμουδιάς παίζει εδώ με τον Δημήτρη Παρλαμέντα και τα άλλα παιδιά!
Η ιστορία του ξεκινάει το 1972 όντας το πρώτο μαγαζί που άνοιξε στην περιοχή και συνεχίζεται ως σήμερα με πολλές αλλαγές, αλλά την ίδια αγάπη για το φαγητό
Σε μια από τις πιο όμορφες παραλίες του νησιού, στον Μαραθώνα, προσφέρει φρέσκα πιάτα από αγνές πρώτες ύλες της οικογένειας Μαρμαρινού, μαγειρεμένα από την κυρία Βούλα
36°
