Μaison Colette: Το νέο all day μπιστρό έχει γαλλική κουζίνα και φέρνει έναν αέρα από Rive Gauche στο Νέο Ψυχικό
Το Νέο Ψυχικό έχει μεγάλη αγάπη και άλλη τόση παράδοση στα all day μαγαζιά. Από τη δεκαετία του ’80 ακόμη, θα μπορούσες να πεις πως το -κλασικόν και παραδοσιακόν- Αθηναϊκόν εγκαινιάζει μια νέα, επαναστατική άποψη για την καλοπέραση που μεταφράζεται σε μαγαζιά που τα έχουν όλα, λειτουργούν όλες τις ώρες σαν διημερεύοντα φαρμακεία, διαθέτουν περαντζάδα να χορταίνει το μάτι, ψήνουν καφέ από το πρωί, σερβίρουν σνακ και χορταστικά γεύματα, μπορείς να πας για γλυκό αλλά και για ποτό και όλα αυτά μπορούν να συμβαίνουν ομού και ταυτοχρόνως με μεγάλη επιτυχία. Ζεστό, χαλαρό, φιλικό, μοντέρνο αλλά και κλασικό σαν την πλατεία του χωριού, το all day κύμα ήρθε για να στεριώσει και να γράψει ιστορία στη γειτονιά.
Εδώ, από τη δεκαετία του ’90, άνθισαν κάποια από τα πιο επιτυχημένα δείγματα του είδους, αυτά που πρώτα μας δίδαξαν πως το πάρτι δεν είναι μόνο βραδινό αλλά και Σαββατομεσημεριάτικο, με πολλά σφηνάκια σαμπούκας με κόκκους καφέ και δυνατά ντεσιμπέλ πριν ακόμη πέσει ο ήλιος: Deals, Patron, Cosmos, Gaspar, πολύ αργότερα το Ombra. Το καθένα και ένα ξεχωριστό και πολύ κεφάτο κεφάλαιο στο story του αθηναϊκού «βγαίνω έξω». Όλα μαζί έδωσαν άλλη αίγλη στο fusion πάρτι που περιλάμβανε καφέ από το πρωί, κοινωνική παρατήρηση, αξιοπρεπές φαγητό και ποτά στην μπάρα, δημιούργησαν μια τεράστια πιάτσα στο -πρώην νεκρικό τοπίο- «πίσω από τον Βασιλόπουλο». Οι θαμώνες τους δεν ήταν ποτέ περαστικοί. Ήταν ορκισμένοι κολλητοί, και πιστοί εραστές. Ήταν μια δικιά τους, ξεχωριστή φυλή. Η era των γιάπις, έχτισε την πιάτσα του Ψυχικού όπως την ξέρουμε, συμπαρασύροντας και τους ορκισμένους Κολωνακιώτες της εποχής.
Μaison Colette: Το νέο all day μπιστρό στο Νέο Ψυχικό
Όσα all day και να ανοίξουν στη γειτονιά, δεν είναι ποτέ αρκετά. Στη θέση της ιστορικής Ράμπας, εσχάτως ήρθε να εγκατασταθεί μια διάσημη Colette, συγγραφέας, μίμος και ακαδημαϊκός, πρωτίστως, όμως, γυναίκα επαναστάτρια και φεμινίστρια, που δεν δίστασε να προβάλει τη διττή της σεξουαλικότητα σε κείνη τη μακρινή δεκαετία του 1920, τονίζοντας σε όλη τη διάρκεια της πλούσιας και περιπετειώδους ζωής της, την αγάπη της για το καλό φαγητό, το εξαιρετικό κρασί και γενικότερα την Καλή-τερη Ζωή. Δεν ξέρω ποιος από τον όμιλο S One Hospitality είχε την ιδέα να βαφτίσει το νέο στέκι του Ψυχικού με το όνομά της αλλά σίγουρα είχε φαντασία και αρκετό χιούμορ. Με τέτοιο όνομα, φυσικό είναι να μιλάμε για ένα γαλλικό μπιστρό που θα μπορούσε να είναι και παριζιάνικο παραδοσιακό καφέ στα Champs Elysees αλλά θα μπορούσε να μην είναι και τίποτα ακριβώς από αυτά τα δυο.
Στην ουσία, η Colette είναι ένα αθηναϊκό παραμύθι που γράφει τη δική του άποψη για ένα γαλλικό μπιστρό και την προσγειώνει στα σύγχρονα, αθηναϊκά δεδομένα. Το art de la table, το μενού, τα φερ φορζέ της αυλής, μυρίζουν Chanel και Σηκουάνα. Η ολόλευκη πρόσοψη, και το μοβ χρώμα, όμως, στο εσωτερικό, το οποίο πιστεύω πως η Colette θα είχε λατρέψει για το προσωπικό της μπουντουάρ, αλλά και η μπάρα της αυλής σε πάνε κάπου αλλού. Η Τζένη Τσουλάκου (Norma Architecture) πολύ σωστά μετέφρασε ολίγον αθηναϊκά, ανάλαφρα και μεσογειακά την έννοια του γαλλικού μπιστρό, το οποίο στην παραδοσιακή του, ολίγον μπαρόκ και φορτωμένη μορφή δεν αντέχει τα υψηλά βαρομετρικά της δικής μας πόλης που όλα τα προτιμά πιο ανάλαφρα, πιο χαριτωμένα, πιο δροσερά. Σε αυτό, θα συμφωνούσε απολύτως και η Colette.
Το μενού κινείται σε διαφορετικές ταχύτητες, πηγαίνεις στη δροσερή αυλή το πρωί για καφέ και νομίζεις πως έχεις πάει διακοπές στο Κάπρι. Οι οποίες, διακοπές, νοστιμίζουν α λα γαλλικά, με βουτυράτα κρουασάν, κροκ μεσιέ και κροκ μαντάμ. Το βράδυ, θα ερωτευτείς τη μουσική, που γυρίζει στα παλιά γαλλικά σουξέ των πρώτων μας πάρτι, κάπου ανάμεσα σε Τζο Ντασέν και Νταλιντά. Τα κοκτέιλ που αγαπούν πολύ τη σαμπάνια, δανείζονται το όνομά τους από τα διηγήματα και τις ηρωίδες της συγγραφέως, Claudine, La chatte ή μήπως Gigie; Με 100 ετικέτες του Παλαιού Κόσμου, η λίστα των κρασιών τιμά τον έρωτα αλλά και τις γνώσεις της Colette πάνω στο κρασί.
Στον κατάλογο που έχει επιμεληθεί το δίδυμο Δημήτρης και Θανάσης Σταμούδης, με σεφ στην κουζίνα τον Γιώργο Καλλίθρακα, θα βρεις όλα τα κλασικά γαλλικά. Μοσχαρίσιο ταρτάρ με σπαράγγια ογκρατέν, τα οποία θα σου ορκιστώ πως πουθενά αλλού δεν τα μαγειρεύουν τόσο νόστιμα στην Αθήνα αλλά και φουά γκρα περασμένο από τη σχάρα με σος από πράσινο μήλο, ένα πιάτο σοφιστικέ που ταιριάζει πολύ με τη γλύκα του φρυγανισμένου μπριός. Να και κάτι που πολύ θα ήθελα να συναντάω πιο συχνά στα μενού της πόλης: sole meuniere -γλώσσα σοταρισμένη με βούτυρο- η οποία ταιριάζει γάντι με την τραγανή, υπέροχη τηγανητή πατάτα, η οποία εδώ είναι βέρα γαλλίδα pomme frite! Φυσικά από ένα γαλλικό μπιστρό δεν θα μπορούσε να λείπει ένα κλασικό boeuf bourguignon με την κρασάτη σάλτσα και τον βουτυράτο πουρέ του. Γαλλική κλασική κουζίνα, χωρίς πολλές παρεμβάσεις, με μια ιδιαίτερη ποιότητα στο κρέας. Η entrecote Café de Paris, με τις σάλτσες και τα συνοδευτικά της, είναι ίσως το κορυφαίο πιάτο, αυτό για το οποίο θα επιστρέψεις την επόμενη φορά με ενθουσιασμό. Παρομοίως και τα γλυκά, αποδίδουν απόλυτα τον κλασικισμό της Πόλης του Φωτός, φωτίζοντας το γλυκό τελείωμα με ένα mille feuille ή μια crème brulée.
20°
