Για κρασί στον Ληνοβάτη, το wine bistrot της Κηφισιάς
Το μικρό, ανηφορικό δρομάκι είναι ήσυχο. Μόνο οι βελούδινες νότες της jazz σπάνε τη σιωπή, από εκείνες καταλαβαίνω ότι έχω φτάσει στον προορισμό μου. Ασπρόμαυρο πλακάκι και γυάλινη πρόσοψη, η βεράντα μιας παλιάς κηφισιώτικης μονοκατοικίας. Κάποτε εδώ ζούσε ένας ζωγράφος – ίσως για αυτό αργότερα μετατράπηκε σε γκαλερί. Λειτούργησε ως χώρος τέχνης για χρόνια πολλά, κι ύστερα ως café bistrot για τρεις ολόκληρες δεκαετίες (ίσως θυμάστε το Αμαρυλλίς). Τώρα είναι ο Ληνοβάτης.
Ληνοβάτης, το νέο wine bistrot της Κηφισιάς
Ληνοβάτης ή «αυτός που σε πατητήρι πατάει σταφύλια» (γκούγκλαρα). Εύστοχο όνομα για αυτό το κομψό wine bistroπου υπάρχει εδώ τον τελευταίο χρόνο. Ιδιοκτήτες του τα αδέρφια Χρήστος και Αλέξανδρος Αποστολόπουλος. Από τα πρώτα πράγματα που τους ρωτάω είναι γιατί επέλεξαν αυτή την ονομασία. Απαντούν όμορφα: «Μας άρεσε η προσέγγιση που είχαν παλιά στο κρασί, μία πιο διονυσιακή προσέγγιση, πιο πρωτόγονη. Η χαρά της απόλαυσης. Πάταγαν τα σταφύλια, έπειτα κάθονταν και πίνανε. Αυτό λέμε κι εμείς: έλα όπως είσαι, έστω και ξυπόλυτος. Απλώς έλα να απολαύσεις το κρασί».
Στην wine listτου Λινοβάτη θα συναντήσεις γύρω στις 120 ετικέτες, 30 εκ των οποίων σερβίρονται και σε ποτήρι. Είναι όλα τους κρασιά μικρών -κυρίως- οινοποιείων και ήπιας παρέμβασης. Λέει ο Χρήστος: «Θέλουμε τουλάχιστον τα σταφύλια να είναι βιολογικά. Επίσης, ένα μυστικό είναι ότι υπάρχουν και αρκετές ετικέτες εκτός καταλόγου. Πρόκειται για σπάνια κρασιά, λίγες φιάλες που περνούν από την Αθήνα κι εμείς ό,τι βρίσκουμε, το δίνουμε. Το θέμα είναι αν θέλεις να μπεις στο τραίνο…». Δηλαδή να θες να εξερευνήσεις όλους αυτούς τους οινικούς κόσμους. Ποιος δεν θέλει;
Μέσα από τα κρασιά του καταλόγου, θα ταξιδέψεις στους αμπελώνες της Γαλλίας («αγαπάμε τη Γαλλία πολύ. Είναι η μαμά της γαστρονομίας και υπάρχει λόγος για αυτό», θα πει ξανά ο Χρήστος), της Ισπανίας, της Ιταλίας, θα βρεις πολλά αξιόλογα κρασιά και από την Ελλάδα. Αξίζει να σημειώσουμε ότι έξτρα εμπλουτισμένο είναι το τμήμα του καταλόγου που αφορά τα αφρώδη κρασιά. Αν είσαι φίλος με τις φυσαλίδες, θα ενθουσιαστείς.
Για να συνοδεύσεις όλα αυτά τα ωραία κρασιά, ο σεφ Κωσταντίνος Γιαννακός έχει δημιουργήσει ένα μικρό, περιεκτικό μενού με έμφαση στη θάλασσα. «Άλλωστε το κρασί ταιριάζει με τη θάλασσα», θα μου πει ενώ αφήνει στο τραπέζι ένα δροσερό carpaccio από λαβράκι Αμβρακικού, αρωματισμένο με μάνγκο και «ψημένο» σε χυμό εσπεριδοειδών και γλυκοπατάτα. Βρήκα ωραία ιδέα τη σαλάτα με τα ντοματίνια, που σερβιρίστηκε πάνω σε πίτα χαρουπιού, παρέα με βασιλικό, ελιές, κρίταμο και γαρίδα περασμένη από τη σχάρα. Αλλά νομίζω ότι το πιάτο που μου άρεσε περισσότερο από όλα τα άλλα (μετά τα φρεσκότατα στρείδια που μοσχοβολούσαν ιώδιο), ήταν το sous vide μοσχαρίσιας πικάνιας, που συνδύαζε την καπνιστή γαρίδα με κρέας (να λιώνει στο στόμα!) και κριθαράκι περιχυμένο με βούτυρο μυρωδικών και μία πεντανόστιμη σάλτσα Champagne. Βαθιά νοστιμιά.
Την Κυριακή υπάρχει και brunch. Θα πρότεινα, ωστόσο, να βρεθείτε εδώ μία ανοιξιάτικη Πέμπτη, όπως εγώ, έστω και μόνο για να ακούσετε live jazz. Καθισμένοι στην υπέροχα ντιζαϊνάτη μπάρα, στην ειδυλλιακή βεράντα, ή ακόμη κι έξω παρέα με ένα ποτήρι κρασί, χαζεύοντας την «Πλάκα της Κηφισιάς». Έτσι λέγεται εδώ η γειτονιά, και ο Ληνοβάτης της ταιριάζει πολύ. Στην υγειά του.
21°
