«Ο μπουφές και το μασάλι»: θρακιώτικοι μεζέδες και γκάιντες σε μια ταβέρνα στα σύνορα με την Τουρκία

Μεθόριος. Σύνορα με την Τουρκία. Ο δρόμος από το Διδυμότειχο για το Πύθιο πάνω στη γραμμή δεν είναι βολικός. Ομίχλη, υγρασία, υδρατμοί. Ο γίγαντας Έβρος ανασαίνει βαριά και γεμίζει δρόμους, σπίτια και χωράφια με τη χαρακτηριστική πνοή του. Βρέχει δεν βρέχει, το έδαφος είναι υγρό συχνά. Το χωριό Πραγγί προβάλλει αργά στα φώτα του αυτοκινήτου που αναζητά, ανάμεσα στο πάρκο υποδοχής των πελαργών και στα ανοίγματα του ποταμού, τα τελευταία σπίτια. Εκεί προς τις γραμμές του τρένου θα συναντήσουμε την ταβέρνα που μας περιμένει όλες τις εποχές, εκτός από τις θερμές ημέρες του καλοκαιρού.

«Ο μπουφές και το μασάλι», η ταβέρνα στα σύνορα του Έβρου

Εδώ οι πελαργοί αναπαράγονται αλλά η παραδοσιακή εξοχική ταβέρνα δεν τους εμποδίζει, εκτός αν αργά το βράδυ οι γκαϊταντζήδες του Διδυμότειχου βγουν έξω και μερακλωμένοι καθώς είναι, παίξουν μερικά ταξίμια αφιερωμένα στη νύχτα και στις σκιές των απόντων. Ναι, βγαίνουν από την ταβέρνα «Ο μπουφές και το μασάλι*» δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή. Ο ποταμός Έβρος και το σύνορο τους ακούν και τους καλούν.

Κοντά τους περνούν, μέσα σε χωματόδρομους και λάσπες, βαριά στρατιωτικά οχήματα που περιπολούν. Οι φαντάροι ακούν συχνά μουσική στη διαπασών και τις γκάιντες να ξελαρυγγιάζονται στην σιγαλιά της νύχτας, ενώ ο ευσπλαχνικός αλκοολισμός απογειώνει τις βαριές κουρασμένες φιγούρες των ντόπιων ξωμάχων, που έφτασαν ως εδώ για να πιούν. Το ποτό τους μετατρέπει σε αγγελικές φιγούρες, αλαφροπάτητες, που απογειώνονται στο χορό. Μπαίνουμε στον τόπο των θαυμάτων, εδώ που όλα μετατρέπονται γλυκά σε κάτι που δεν είναι στην καθημερινότητά τους.

Ο χώρος μαγικός. Ανάμεσα σε αμέτρητες κορνίζες, παλιές φωτογραφίες και χρηστικά αντικείμενα, καμένες ματιές, χώμα περαστικών, η ζωή που πέρασε και δεν ξεχάστηκε. Τι μπορείς να αναστήσεις μέσα από μια φωτό; Το τζάκι καίει στο κέντρο της σάλας και προσφέρει μια γλυκιά θαλπωρή, που αγαλλιάζει τα τεντωμένα νεύρα και τα κουρασμένα σώματα και αποζητά τον μεζέ και το κρασί. Σε λίγο η κούραση δραπετεύει κι έρχεται η χαρά.

Μέσα στη κουζίνα ο ιδιοκτήτης Παναγιώτης Άλπης, με τη γυναίκα του μαγειρεύουν πιάτα της Θρακιώτικης κουζίνας, τοπικούς μεζέδες κι άλλα καλούδια. Ψήνουν μαστόρικα κι η σάλα ευωδιάζει από τη μυρωδιά του σκόρδου και του καλοψημένου ντόπιου κρεατικού. Ανάλογα με την εποχή το κατάστημα σερβίρει μελωμένο κατσικάκι στη γάστρα, θρακιώτικα λουκάνικα χειροποίητα, κυνήγι, κοκορέτσι, ενώ οι σαλάτες του καμωμένες με μπόλικο σκόρδο της περιοχής ζαλίζουν και σου προκαλούν κύματα εφίδρωσης. Απαράμιλλα: το τζατζίκι, η μελιτζάνα, η πατατοσαλάτα. Όλα είναι δυναμίτες και τραβάν τσίπουρο και κρασί. Χύμα και από τους αμπελώνες του ιδιοκτήτη.

Έξω το κρύο δείχνει τα δόντια του κι η ομίχλη σκεπάζει τους μουσικούς που καταφθάνουν για να στήσουν τρικούβερτο γλέντι μέσα στην ταβέρνα. Δεν τους πειράζει ο καιρός και τους αρκεί που υπάρχουν ψυχωμένοι θαμώνες έτοιμοι για χορό και τραγούδι. Η νύχτα του Έβρου είναι βαριά και μακριά. Ένα τραγούδι απογειώνεται και ζαλισμένο από τα παραμύθια γυρεύει να βρει απόκριση στον ουρανό. Κι όλες οι θύρες είναι ανοιχτές, κάτι τέτοιες νύχτες μαγικές. Κι όλοι οι καλοί χωρούν παντού.

*μασάλι, κουτσομπολιά, συζητήσεις χωρίς θέμα, απλά κουβέντα να γίνεται, συνηθίζεται στην Βόρεια Ελλάδα.

Tip: «Ο Μπουφές και το Μασάλι» βρίσκεται στο χωριό Πραγγί λίγα χιλιόμετρα έξω από το Διδυμότειχο.Το καλοκαίρι είναι κλειστό γιατί ο ιδιοκτήτης του ασχολείται με γεωργικές εργασίες.Κάντε ένα τηλέφωνο πριν το επισκεφτείτε 25530 92320