Σκούφιας: Μια γωνιά Ελλάδας στο παγκοσμιοποιημένο Παγκράτι

Με θέα στους λεβέντικους φοίνικες και τα υπέροχα νεοκλασικά της Εμπεδοκλέους, τον ομορφότερο πεζόδρομο του Παγκρατίου, ο Σκούφιας είναι αυτό που λέμε «ο παλιός είναι αλλιώς». Με τρία πρώην μαγαζιά σε κεντρικότατες πιάτσες –Εξάρχεια, Πετράλωνα και Ρουφ–, ο Μάκης Σουρτζής έχει χτίσει τη δική του σχολή των χαλαρών απολαύσεων. Λίγη Κρήτη, πολλά αποστάγματα, μενού ανάμεσα στον μεζέ και το καθημερινό φαγάκι της μαμάς, εδώ ξεκινάς με τον πρωινό σου καφέ και τελειώνεις με μπίρες αργά το βράδυ, κάτι σαν διακοπές στην καρδιά της πρωτεύουσας.

Από το νοσταλγικό εσωτερικό που θυμίζει παλιό, αστικό καφενέ και την υπαίθρια περαντζάδα, θα προτιμήσεις και τα δύο. Στον πρωινό καφέ το προτιμά η γειτονιά που εδώ συναντιέται χωρίς ραντεβού, το μεσημέρι αλλοδαπές και ημεδαπές οικογένειες το αντιμετωπίζουν σαν ένα πιάτο σπιτικό φαγάκι, το βράδυ το προτιμά μια πολυπληθής νεολαία και όλοι αυτοί που την έξοδό τους δεν την θέλουν ποζάτη ούτε να φορά τα καλά της, αλλά δεν θα πουν όχι σε κοκτέιλ ή και σε ένα σπριτζ.

Στον Σκούφια πάντα θα αγαπάμε το συκώτι με την κρασάτη σάλτσα και άρωμα από δεντρολίβανο πάνω σε έναν σπιτικό πουρέ, το χιουνκιάρ μπεγιεντί με τον ανάλαφρο πουρέ μελιτζάνας, τις τορτίγιες με κοτόπουλο, πιπεριές, κάρι και γιαούρτι. Δεν θα πούμε ποτέ όχι και στον κεφτέ του που έρχεται με αληθινή τηγανητή πατάτα και μια ελαφριά ντοματένια σάλτσα. Τα πεντανόστιμα ψητά πλευρώτους, οι λαχανοντολμάδες με τη λεμονάτη σάλτσα, τα χειροποίητα αμπελοντολμαδάκια και το μελωμένο κοκκινιστό είναι από τα πιάτα που θα βάλεις στην καρδιά σου.

Η σχάρα ψήνει τρυφερά χοιρινά μπριζολάκια, πανσέτα και μπιφτέκι, και οι σαλάτες του είναι ίσως το πιο δυνατό του σημείο: δροσερή πολίτικη με σουσάμι και σταφίδα, σαλάτα με σπανάκι, μανούρι, λιαστή ντομάτα και σύκο – ένα πιάτο που άνετα χορταίνει μια μικρή μεσημεριανή στάση από τη δουλειά. Τα τυρομπαλάκια με αθότυρο έρχονται τραγανά και αλάδωτα, ταιριάζουν πολύ με μια χοιρινή τηγανιά βουτηγμένα στη σαλτσούλα της. Τον Σκούφια τον αγαπάς γιατί ξέρει να δίνει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια μερίδα τηγανητές πατάτες, στις δυο εκδοχές που ποτέ δεν θα πάψουμε να λατρεύουμε: πασπαλισμένες με τριμμένη φέτα ή με ρίγανη. Και δεν έχω δει ποτέ τραπέζι να τελειώνει χωρίς μια καυτή σφακιανή πίτα περιχυμένη με θυμαρίσιο μέλι.