Το Chalet της Πολιτείας γυρίζει με κέφι και επιτυχία μια ολόφρεσκη σελίδα στην ιστορία του
Το Chalet, αιώνες τώρα είναι σαν να λέμε η πλατεία του χωριού της Πολιτείας. Και όχι μόνον, αφού θιασώτες από κάθε βόρειο προάστιο και κατά προτίμηση από την Κηφισιά, το εντάσσουν με ενθουσιασμό στην καθημερινή τους βόλτα για καφέ, για ποτό, για κάτι γρήγορο μεσημεριανό, για το δείπνο, την έξοδο του Σαββάτου, τώρα πια και το απόλυτο ξεσάλωμα, ακόμη και στη μέση της εβδομάδας. Τόσα χρόνια που στέκεται εκεί, σχεδόν εξοχικό και ολόδροσο, είναι προορισμός και αναφορά για όλες τις ηλικίες, που φροντίζουν να βρει η καθεμιά τη γωνιά ή τις δικές της ώρες.
Πρόσφατα, μια ομάδα οκτώ παιδιών με πείρα στην εστίαση, άνοιξε τα φτερά της, φτιάχνοντας δικά της καινούργια μαγαζιά δίνοντας ξανά ζωή σε κλασικές αξίες. Και η αλήθεια είναι, πως αυτές οι κλασικές αξίες, για να μην γεράσουν και μοιραία εξαφανιστούν από τον χάρτη, έχουν ανάγκη από φρέσκια αύρα, καινούριο μεράκι, ζωντανή ενέργεια.
Τη μέρα που μετά από χρόνια ξαναβρέθηκα με άκρως νοσταλγική διάθεση στο Chalet, ήταν μια χειμωνιάτικη Τρίτη βράδυ με ψιλόβροχο, στη γειτονιά δεν κυκλοφορούσε κανείς, ούτε σκυλάκι κανίς. Και όμως, στο πιο ζεστό και κόζι εσωτερικό από ξύλο και δερμάτινα σεπαρέ, με την απέραντη τζαμαρία που ξανοίγει το βλέμμα σου στον φωτισμένο, γιορτινό κήπο, ο κόσμος –πολύς- μοιραζόταν ανάμεσα στη σάλα, το μπαρ αλλά και μια πριβέ εκδήλωση του Ρόταρι, στην ειδική αίθουσα των εκδηλώσεων. Έχει και το υπερβόρειο προάστιο τη δική του νυχτερινή ζωή και ας μην φαίνεται με την πρώτη ματιά. Μια μέρα μετά να ερχόμουν, θα είχα προλάβει το τρικούβερτο πάρτι της Τετάρτης που μαζεύει τις μικρότερες ηλικίες. Οι μεγαλύτεροι θα έρθουν να το γλεντήσουν Παρασκευή και Σάββατο, πάλι με ζωντανή μουσική και ανερχόμενα αστέρια που ήδη συζητιούνται για το κέφι που ξεσηκώνουν. Την Κυριακή το μεσημέρι, το πάρτι συνεχίζεται με dj's και ήδη έχει γίνει άχαστος θεσμός για την ευρύτερη περιοχή.
Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, όμως και ο σεφ Βασίλης Τζίμας έχει πολλά μέτωπα να καλύψει και να εξυπηρετήσει. Από το brunch μέχρι το δείπνο. Ο Βασίλης φαίνεται να αγαπά μια κλασική κουζίνα, αυτή που όλοι εμπιστευόμαστε, την προτιμά, όμως, παιχνιδιάρα, να φλερτάρει διακριτικά με τα αρώματα αλλά και την αισθητική της Ασίας. Δοκιμάσαμε ένα μοσχαρίσιο καρπάτσο, άψογα κομμένο και τρυφερό, με πικάντικη κάπαρη, πίκλα μουστάρδας και κρέμα αγριοράπανου, με μια τόση δα οξύτητα παραπάνω θα το έλεγες και ιδανικό, οπότε μάλλον προτίμησα το πιο σωστά αρτυμένο μοσχαρίσιο ταρτάρ, από εξαιρετικό κρέας, με τζίντζερ και σος από μανιτάρι και σόγια.
Το πιάτο για το οποίο θα επέστρεφα είναι καμωμένο για βίγκαν αλλά κανένας δεν θα αρνηθεί τη βελούδινη αίσθησή του που λες και σου ζεσταίνει την ψυχή: κανελόνι γεμιστά με κιμά μανιταριών μέσα σε μια πλούσια κρέμα από κολοκύθα. Εξίσου νοστιμότατη, η tostada με το αιθέριο φύλλο, ευανάγνωστη τη γεύση του τοπιναμπούρ, δροσερό pico de gallo και γουακαμόλε. Ο κόσμος εδώ τρέφει μια ιδιαίτερη προτίμηση στο κρέας, οπότε θα βρεις ωραίο strip loin με καραμελωμένο πουρέ μανιταριών και σάλτσα από κόκκινο κρασί και βαλσάμικο. Αλλά και ένα ισπανικό χοιρινό με πουρέ γλυκοπατάτας, φινόκιο και σάλτσα από δαμάσκηνα. Αν προτιμάς κάτι πιο βατό, υπάρχουν ριζότι και σπαγγέτι caccio e pepe, σολομός και τσιπούρα με σπαράγγια για κάτι πιο φίνο και ελαφρύ. Τελειώσαμε με μια τάρτα με βελούδινη σοκολατένια κρέμα αρωματισμένη με καφέ και λουκούμι και ένα πρωτότυπο, αφράτο τσιζ κέικ με λευκή σοκολάτα, κραμπλ από φυστίκι Αιγίνης και κόκκινα φρούτα. Μια easy going πρόταση για όλες τις ώρες και όλες τις ηλικίες, που φροντίζει την ποιότητα στο κάθε πιάτο της.
12°
