Εστρέλλα Καφενείο: Ελληνικοί μεζέδες και after office καταστάσεις στην Αγορά Μοδιάνο 

Διδαχθείσα ύλη: Δέκα χρόνια μετά τον θρίαμβο του μπουγατσάν και τον ιλιγγιώδη τρόπο με τον οποίο, ξεκινώντας από το 48 της οδού Παύλου Μελά, το Estrella έφτασε από τη Θεσσαλονίκη να κατακτήσει όλη την Ελλάδα, η ιστορία συνεχίζεται. Συνώνυμο των λέξεων food viral και brunch at anytime και anywhere, να που βρίσκομαι στην Αγορά Μοδιάνο και δοκιμάζω παρέα με τον Κώστα Καπετανάκη και τη Μαρία Σμπίλη όχι πάνκεϊκς με μέλι Χαλκιδικής και ταχίνι, ούτε κουλούρι Θεσσαλονίκης με φέτα, κονφί από τοματίνια και βότανα ή σάντουιτς με προζυμένιο ψωμί, παστράμι καπνιστό in house και άλλα δημιουργικά world comfort τσαλίμια. 

Γεύσεις γκαραντί και δικές τους τόλμες, αλλά να που εδώ δοκιμάζω και γουστάρω τηγάνια, τσίπουρα, κεφτεδάκια, ψαράκια και πλείστα άλλα στρέιτ και απείραχτα ελληνικά. Γιατί το αεικίνητο τρίο (η ήρεμη δύναμη που λέγεται Γιάννης Καπετανάκης μόλις κάθεται και αυτός στο τραπέζι μας) παραμένει δημιουργικά ανήσυχο και διευρύνει τις ήδη γνωστές γαστριμαργικές θεματικές του με το Εστρέλλα Καφενείο. Πριν δοκιμάσω τη νέα τους ιδέα, μιλάμε με τα παιδιά για την κατάσταση των πραγμάτων, όπως διαμορφώνεται δέκα χρόνια μετά από εκείνο το μπιγκ μπανγκ, που τους εκτόξευσε στο πάνθεον της ελληνικής food-οσύνης. 

Ειδικά η φετινή είναι ούτως ή άλλως μια κομβική χρονιά για την ομάδα τους: τα 156 τετραγωνικά-σάλα του Estrella της Αγοράς Μοδιάνο και η συνεργασία της ομάδας με το Hyatt Regency, όπου μια φορά τον μήνα επιμελούνται θεματικά brunch προσκαλώντας σεφ από το εξωτερικό, αποτελούν παράδειγμα κινητικότητας αλλά και δικαίωσης του πέτρα που κυλά δεν χορταριάζει. Σηκώνει βέβαια και παράφραση αυτή η παροιμία: πέτρα που κυλά αναπόφευκτα και νέες ιδέες γεννά. 

Και να τι εννοώ: Καθώς τσουγκρίζουμε καραφάκια τσίπουρου Αποστολάκη (νέκταρ!), τσιμπολογώ μαριναρισμένα τοματίνια από την Κρήτη με πέστο βασιλικού και παλαιωμένη φέτα του Αρβανίτη και μια πίτα με προζύμι και ανθό αλατιού Μεσολογγίου, που, αφού ωρίμασε για 48 ώρες, ψήθηκε θεϊκά στον ξυλόφουρνό τους.

Την κάρτα της γαστροταβέρνας τους την επιμελήθηλε ο Σπύρος Απταλίδης, όνομα ιερό για όσους Θεσσαλονικιούς θυμούνται τον Βρωτό στην πλατεία Άθωνος, που στα μέσα της περασμένης δεκαετίας νομίζω πως ήταν ο ορισμός του γκουρμεκλίδικου δημιουργικού φαγητού με σφραγίδα εντοπιότητας. Η χειροποίητη μελιτζανοσαλάτα ζυμωμένη με φιστίκι Αιγίνης είναι το υπόστρωμα που πάνω του αράζει ένα ζουμερό κεμπάπ, ενώ σκάει και ένα σπετσοφάι μπερεκέτι με πικάντικα λουκάνικα Λαμίας και φασόλια γίγαντες στον ταβά με καπνιστό σκουμπρί. 

Υποθέτω πως μπήκατε ήδη στην ιδέα του τι πάει να πει Greek traditional meze και after office ανταμώματα, αλλά ας μας το κάνουν λιανό οι Estrellers: «Το Πάσχα δοκιμάσαμε λόγω Μεγάλης Εβδομάδας να προσθέσουμε στην κάρτα μας και μερικές γεύσεις ευθεία αναφορά στην ελληνική παράδοση της ταβερνιτέ. Άλλωστε η ιστορία της Αγοράς Μοδιάνο πάνω σε τέτοιες γεύσεις χτίστηκε, τέτοια προμηθεύονταν οι Θεσσαλονικείς αλλά και τώρα με την ανάπλαση τα περισσότερα καταστήματα δουλεύουμε με ελληνικά προϊόντα και ελληνική κουζίνα. Το πράγμα δούλεψε καλά, η Θεσσαλονίκη εκτός από τα εξτραβαγκάντζ τιμά και τα παραδοσιακά, οπότε είπαμε να διευρύνουμε την κάρτα μας. Εννοείται πως η brunch and comfort food κουζίνα μας παραμένει σιγουράκι, σκεφτήκαμε, όμως, πως από το απόγευμα και μετά θα μπορούσε η φάση του κέντρου να αλλάξει προς το τσιπουρόλ αντί για τα απερόλ!».

Τους αγαπώ: τα after office ανταμώματα για χαλαρά ποτά ανέκαθεν της πήγαιναν πολύ της Θεσσαλονίκης, ειδικά αυτής του κέντρου, με τους αντίστοιχους μεζέδες, που ειρήσθω εν παρόδω, αυξάνονται και πληθύνονται: ταλαγάνι στη σχάρα με τσάτνεϊ εγγύηση, ντολμαδάκια γιαλαντζί με πρόβειο γιαούρτι, και λακέρδα πολίτικη με κρεμμύδι μαριναρισμένο σε λάιμ. Καλαμάρια ψητά με αγιολί και κεφτεδάκια με πατάτες τηγανητές προσγειώνονται στο τραπέζι μας, ανεβάζοντας το νέκταρ και της κρητικής ρακής που έφεραν οι Καπετανάκηδες από την Κρήτη και τον Βαρβαγιάννη-ούζο Πλωμαρίου, που μαζί με το τσίπουρο του Αποστολάκη πώς τραβιούνται τα άτιμα. 

Χρήσιμη υπενθύμιση: το Εστρέλλα Καφενείο και όλα τα παραπάνω που δοκιμάζω στην Αγορά Μοδιάνο δεν προσφέρονται αλλού, παρότι ο πειρασμός είναι μεγάλος, μιας και πρόσφατα ένα νέο Estrella άνοιξε στην Καλαμαριά και την Καστοριά, που αμαρτία είναι μπροστά στη θάλασσα ή τη λίμνη με τέτοιους ήλιους και ζεστούλες να μην μπορούν οι θαμώνες τους να γουστάρουν επίσης. Αυτά ως προς τη νέα δυναμική του Εστρέλλα Καφενείο της Αγοράς Μοδιάνο και τα βήματα μιας ομάδας παιδιών που συνεχίζουν δέκα χρόνια μετά το έπος του μπουγατσάν και του cronut culture να ψάχνονται και να πειραματίζονται πάντα με μια δημιουργική τρέλα χωρίς όρια και κανένα στεγανό. Ας το ξαναπώ άλλη μια: τους αγαπώ, γιατί έχουν έναν μοναδικό τρόπο να ταρακουνάνε την πόλη και να την πηγαίνουν μπροστά.