Τρώγοντας στο εστιατόριο Βυζαντινό του γηπέδου της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια
Οι Έλληνες Κωνσταντινουπολίτες είχαν ήδη δημιουργήσει την ομάδα τους στην Πόλη και το 1924 όταν εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα -στην πλειοψηφία τους στην Νέα Φιλαδέλφεια- ίδρυσαν την ΑΕΚ, τον τιμημένο Αθλητικό Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών, με το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα που υποδηλώνει τον πόνο του ξεριζωμού αλλά και με το ταίρι του, το κίτρινο της ελπίδας. Στόχος του συλλόγου ήταν η συνέχιση των αθλητικών δραστηριοτήτων της Κωνσταντινούπολης, κυρίως όμως ήθελαν να κρατήσουν την παράδοση των προσφύγων ζωντανή μέσα από έναν αθλητικό σύλλογο. Πουθενά αλλού λοιπόν πέρα από την Νέα Φιλαδέλφεια, δεν θα μπορούσε να στηθεί το -τώρα ολοκαίνουργιο και υπερσύγχρονο - γήπεδο της ΑΕΚ OPAP ARENA, Κέντρο Αθλητισμού, Μνήμης και Πολιτισμού. Πέρα από 31.000 θέσεις στην αρένα και μπουτίκ με αξεσουάρ φιλάθλων στο εσωτερικό του, φιλοξενεί και το εστιατόριο Βυζαντινό το οποίο έχει ήδη ανοίξει και για το κοινό και -μαντέψτε- προσφέρει πανόραμα μικρασιατικών γεύσεων.
Τα φαγητά των γηπέδων, όλοι το ξέρουν αυτό, δεν φημίζονται για την νοστιμιά τους. Hot dog με παραβρασμένα λουκάνικα, χοιρινά καλαμάκια που ψήνονται κοντά στην είσοδο με την τσίκνα να θυμίζει Πάσχα, ξηροκάρπια χύμα, σποράκια, πατατάκια και άλλα πολλά τυποποιημένα σνακς που συνήθως για να τα αποκτήσεις στριμώχνεσαι μπροστά στους καντινιέρηδες λίγη ώρα προτού ξεκινήσει το ντέρμπι. Το φαγητό στο Βυζαντινό όμως καμία σχέση δεν έχει με αυτό που έχουμε στο μυαλό μας για το φαγητό των γηπέδων και δεν χρειάζεται να είσαι ποδοσφαιρόφιλος για να απολαύσεις, αλλά απλά καλοφαγάς με αδυναμία στις ανατολίτικες γεύσεις. Το επισκεφτήκαμε ένα απόγευμα που δυστυχώς δεν είχε κάποιο ντέρμπι σε εξέλιξη αλλά επιφυλασσόμαστε για την ξεχωριστή αυτή εμπειρία αφού οι τεράστιες τζαμαρίες προσφέρουν πανοραμική θέα στον αγωνιστικό χώρο.
Με το που πατήσαμε πόδι στο εσωτερικό του που απλώνεται σε 1000 τμ, χωρητικότητας 400 ατόμων, μπήκαμε κατευθείαν σε ποδοσφαιρικό κλίμα με την κομψή του κιτρινόμαυρη διακόσμηση. Τα τραπέζια και η μπάρα είναι σε μαύρο, οι καρέκλες κίτρινες, κίτρινα λουλούδια στολίζουν κάθε γωνιά και τα φωτιστικά παραπέμπουν σε κύπελλα.
Το μενού αποτελείται από πιάτα εμπνευσμένα από παραδοσιακές γεύσεις της αστικής κουζίνας της Πόλης και της Μικράς Ασίας, που όμως παρουσιάζονται με βάση τις σύγχρονες γαστρονομικές τάσεις και την υψηλή τεχνική. Για παράδειγμα, αφού ξεκινήσαμε με –τι άλλο-πολίτικη σαλάτα, ένα από τα νοστιμότερα που δοκιμάσαμε συνολικά-στη συνέχεια ήρθαν παστουρμαδόπιτα με χειροποίητο φύλλο και σάλτσα φράουλα και πεντανόστιμα ντολμαδάκια γιαλαντζί μέσα σε μια ξινούτσικη αγιολί. Στην ίδια λογική και τα αφράτα σουτζουκάκια που εδώ σερβίρονται σε μορφή ταρτάρ, η γεύση τους όμως ενώ είναι σύγχρονη σαν την εμφάνισης τους είναι ταυτόχρονα και ίδια με αυτή των κλασικών σμυρνέικων.
Για κυρίως διαλέξαμε τα σουβλάκια προβατίνας με σάλτσα κόκκινου κρασιού θα ξαναπάμε όμως για να δοκιμάσουμε και τα ποντιακά ντάμπλινγκς, τα μαντί δηλαδή γεμιστά με κιμά μόσχου. Όλα συνοδεύονται από μια καλά δομημένη λίστα από κρασιών, κοκτέιλς και ποτά που βγαίνουν από την περιποιημένη μπάρα που βρίσκεται στο κέντρο της μεγάλης σάλας. Γλυκαθήκαμε στο τέλος με κρεμώδη χαλβά με παστέλι σουσαμιού που ήταν νόστιμα ελαφρύς, υπάρχουν όμως και άλλες επιλογές όπως μωσαικό, παγωτό ντοντουρμά, και καφές στην χόβολη για μετά το γεύμα ο οποίος μάλιστα στο Βυζαντινό σερβίρεται με λουκούμια ή φοινίκια.
Δεν είναι όμως μόνο το δείπνο σου που μπορείς να απολαύσεις στο Βυζαντινό. Ανεξάρτητα με το αν έχει αγώνα, προσφέρεται και brunch με πολλά μικρά πιάτα όπως αυγά με σουζτούκι, πεινιρλί με κασέρι, βουβαλίσιο καβουρμά και απεριόριστη κατανάλωση τσάι και καφέ.
12°
