Barra/Vino: ένα ωραίο wine bar στη Φωκίωνος Νέγρη, στην Κυψέλη
Το «Barra/vino» είναι wine bar, με την έννοια ότι διαθέτει μεγάλη, χιλιο-ψαγμένη κάβα κρασιών στο υπόγειο, ιδανική για να κάνει γυρίσματα ταινίας κάποιος εμπνευσμένος σκηνοθέτης, αλλά ΚΑΙ για να βρει το κρασί της αρεσκείας του κάποιος άλλος εμπνευσμένος πελάτης. Πάντα όταν μου λένε να δοκιμάσω κρασί εξηγώ ότι δεν το έχω το σπορ, νοσταλγώ τον Αρούχ ως αγαπημένο Επίκουρο, που όχι μόνο καταλάβαινε και ήξερε, είχε ταλέντο στο να δοκιμάζει κρασιά…καλά, και να γράφει γι αυτά, όπως και για φαγητά – τον διάβαζες και έστρωνες τραπέζι κατευθείαν, ήδη στο τσακίρ κέφι από τις περιγραφές του.
Βέβαια το «δεν ξέρω από κρασιά» σε πάει μέχρι ένα σημείο, γιατί όταν δοκιμάζεις ένα καταπληκτικό κρασί, όσο ανίδεος κι αν είσαι (καλή ώρα), μένεις παγωτό. Ένα τέτοιο δοκίμασα χθες βράδι στο «Barra/vino», που συνδυάζει την μπάρα του παραδοσιακού μπαρ (κοκτέιλ, ποτά, μπίρες κλπ) με το κρασί: το χθεσινό λέγεται «Τρεις Μάγισσες», είναι ροζέ, αρωματικό, ελαφρά γλυκίζει, μοσχοβολάει τριαντάφυλλο μαζί με φράουλα, δεν κάνω πλάκα, και… είναι πάρα πολύ φθινοπωρινό. Διάβασα ότι φτιάχνεται στο Κτήμα Μπαραφάκα στη Νεμέα, θα το ψάχνω από δω και πέρα, σίγουρα κάνει μια χαρά και για το χειμώνα που έρχεται. Τέλος πάντων το «Barra/vino» είναι ένα όμορφο, καλόγουστο και κόζι μπαρ, στημένο από ανθρώπους που ξέρουν από νύχτα, κρασιά, φαγητά, και μπαρ. Προς το παρόν καθόμαστε έξω, στα τραπεζάκια μπροστά, στην πλατφόρμα που κλείνει όταν χειμωνιάζει και θερμαίνεται με σόμπες-μανιτάρια – τώρα ακόμα είμαστε ημιθερινοί, με ένα μπουφανάκι ελπίζουμε να βγάλουμε όλο τον Νοέμβριο.
Η ιδέα του «κρασο-μπαρ» είναι ελκυστική όσο και απλή: μεγάλη λίστα κρασιών από διάφορα μέρη της Ελλάδας και του υπόλοιπου κόσμου, που μπορείς να τα παραγγείλεις σε ποτήρι ή σε ολόκληρο μπουκάλι, και να τα συνοδεύσεις με κάτι-τις. Το κλασικό είναι «πιάτο τυριών» ή «και αλλαντικών», αλλά στο «Barra/vino» ο σεφ είναι ευφάνταστος και οι δημιουργίες του νοστιμούτσικες – η τσιπούρα με κρέμα σπανακόπιτα (!) είναι υπέροχη, είναι μια νέα ορίτζιναλ εκδοχή του «ψάρι με πουρέ σπανάκι» των παιδικών μας χρόνων, εννοώ όσων μεγαλώσαμε κοντά σε θάλασσα. Ένα ζουμερό κοτόπουλο σχάρας με ψητά λαχανικά, η μπρουσκέτα με πέστροφα, οι enchiladas και τα επίσης ζουμερά burgers είναι στα τοπ της κουζίνας, όπως και η λεπτή πανάλαφρη πίτσα, απλή και τέλεια όταν ισχυρίζεσαι ότι δεν πεινάς καθόλου και μάλιστα δεν θέλεις να φας (αλλά τη σκίζεις την πίτσα, επειδή είναι τόσο νόστιμη και ελαφριά).
Το «Barra/vino», μια και είμαστε στο θέμα «ελαφριά», έχει μια ελαφριά καλλιτεχνική αύρα. Σκηνοθέτες, ηθοποιοί, ενδυματολόγοι, τεχνικοί, μουσικοί και άλλοι καλλιτέχνες περνάνε συχνά για ένα ποτήρι κρασί ή και παραπάνω (ποτήρια). Σερβίρει ωραίο πρωινό και brunch, με όλα τα σεπρεπέ του. Παρασκευή και Σάββατο βάζει μουσική η Γαλήνη Τσεβά, κι οι βραδιές αποκτάνε πιο προσωπικό χαρακτήρα. Η μεγάλη ξύλινη μπάρα με τα αμέτρητα μπουκάλια πίσω της θυμίζει Παρίσι, ή κάποια άλλη ευρωπαϊκή πόλη που μπερδεύω με το Μιλάνο αυτή τη στιγμή επειδή μου ήρθε στο νου ένα Μιλανέζικο μπαρ και άντε να το ξηλώσω. Τα τραπέζια είναι όσο αραιά χρειάζεται, η μουσική τέλεια, ο φωτισμός όσο χαμηλός θέλεις, και συνολικά η εμπειρία είναι ευχάριστη, ζεστή, φιλική… και Φωκίωνος Νέγρη, χωρίς να το φωνάζει, χωρίς να επιμένει ότι βρίσκεσαι στο άλλο, πλάγιο κέντρο της Αθήνας, στον ιστορικό πεζόδρομο που κρατάει ακόμα την αίγλη του. Λες και ήταν χθες που τραγουδούσε απέναντι ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ή που κολυμπούσε το κροκοδειλάκι του Παεζάνο στο σιντριβάνι…
20°
