Η Παλιά Πλατεία στα Πατήσια είναι ένα μεζεδοπωλείο με εκπληκτικό φαγητό και την αύρα μιας άλλης εποχής
Αυτό που μου έλειψε πιο πολύ απ’ όλα στη διάρκεια της καραντίνας ήταν οι βόλτες μου στην Αθήνα. Βόλτες σε μέρη που είχαν για στέκια τα παλιότερα χρόνια συγγραφείς, ποιητές, λογοτέχνες, αλλά και άνθρωποι της καθημερινότητας. Μου αρέσει να κάθομαι σε αυτά τα μέρη και να φαντάζομαι την Αθήνας μιας άλλης εποχής.
Έτσι, με το που άνοιξαν κάπως τα πράγματα και κυρίως με το που άνοιξε η εστίαση, η πρώτη έξοδος είχε τσεκαριστεί εδώ και καιρό: Η Παλιά Πλατεία, το μεζεδοπωλείο στο τέρμα Πατησίων, στο νούμερο 353, δίπλα στο σταθμό του Ηλεκτρικού, σε ένα χώρο-τοπόσημο της νεότερης ιστορίας.
Εδώ, λοιπόν, στην καταπράσινη αυλή, με το θεατρικό ντεκόρ και φωτισμό μέσα στις πρασινάδες, ανάμεσα σε μουριές, ακακίες και λουλούδια, και με το παραδοσιακό μαγγανοπήγαδο στη μέση, προσπάθησα να φέρω στο μυαλό πώς ήταν οι άνθρωποι 150 χρόνια πριν. Η περιοχή λεγόταν πλατεία Αλυσίδας επειδή από το τέρμα της οδού Πατησίων, εκεί όπου βρίσκεται σήμερα ο σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια, περνούσε ο σιδηρόδρομος, το αποκαλούμενο «θηρίο» και κάθε φορά ο δρόμος έκλεινε με μια χοντρή αλυσίδα, προκειμένου να διακοπεί η κυκλοφορία των τροχοφόρων και να περάσει το τρένο που ανέβαινε «αγκομαχώντας» για Κηφισιά, όπως αναφέρει η Μηχανή του Χρόνου. Ακόμη παλαιότερα, το 1854, ο περιηγητής Edmont About έγραφε: «Ο κομψός κόσμος της Αθήνας έχει για κυριότερη ψυχαγωγία του, χειμώνα-καλοκαίρι, τον περίπατο στην οδό Πατησίων. Φθάνουν εκεί με τα πόδια, με αμάξι και κυρίως με άλογο».
Εγώ, βέβαια, είχα φτάσει με το αυτοκίνητο και μόλις έφτασε και η παρέα μου, άρα τέρμα η ονειροπόληση και απόλυτη συγκέντρωση στα πιάτα του καταλόγου, που αν θέλετε κάπως να τα περιγράψετε και να πέσετε μέσα, να τα πείτε παραδοσιακή κουζίνα στα καλύτερά της.
Θα σας πω, λοιπόν, τι δοκιμάσαμε εμείς κι εσείς κάντε το κουμάντο σας: Μανιτάρια γκαστρωμένα με τυριά, κοντοσούβλι-λουκούμι, κεφτεδάκια της γιαγιάς με σπέσιαλ μυρωδικά, λουκάνικο χειροποίητο καπνισμένο στη δική του κουζίνα, ντοματοκεφτέδες Σαντορίνης, κρασάτο κόκορα από φάρμα στη Βαρυμπόμπη, χαλούμι με μαρμελάδα σύκο, πανσετάκια με πετιμέζι, χειροποίητα σκιουφιχτά με απάκι. Και για γλυκά, το αμίμητο ελληνικό τσιζκέικ με γλυκό τριαντάφυλλο και το εκμέκ τσουρέκι με παγωτό καϊμάκι! Κι από κρασί, εκτός από τις κλασικές ετικέτες μπουκάλι, όλα τα κρασιά είναι από Νεμέα, από το κτήμα Δράινα.
Κάπου εκεί μας επισκέφθηκε στο τραπέζι μας και ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, Αλέξης Πανταζής, ένας άνθρωπος τόσο φιλόξενος που μας έκανε να αισθανθούμε ότι γνωριζόμασταν χρόνια. Μας είπε για τη μαγείρισσα, τη μαμά Αγγελική, μισή Αγγλίδα μισή Ελληνίδα, η οποία φροντίζει ό,τι μπαίνει στην κουζίνα από πρώτες ύλες να είναι όλα φρέσκα, όλα νωπά - στον καταψύκτη μπαίνει μόνο το παγωτό.
Μας μίλησε για τη φιλοσοφία του, ότι άνοιξε σε μια δύσκολη εποχή λόγω της πανδημίας, το 2019, μας είπε για τη γεμάτη ιστορία περιοχή κι ότι αυτό που χρειαζόμαστε είναι να πάρουμε έμπνευση από τις ρίζες κι από την ιστορία μας και να επαναεφεύρουμε τις αξίες μας. Με αυτή τη φιλοσοφία έχει στηθεί το μαγαζί. Ένα χώρος αναψυχής για όλους, στο παλιό σημείο, την παλιά πλατεία, όπου συναντιέται η ιστορία με τις σύγχρονες τάσεις.
Να σας πω για το τέλος ότι πολύ σύντομα θα υπάρχει και live μουσική σκηνή επί της αυλής, μια μοναδική κατάσταση αποκλειστικότητα της Παλιάς Πλατείας, όπως παλιά. Και πως η Παλιά Πλατεία είναι πραγματικά αυτό που λέμε value for money. Ένα ζευγάρι με 30 ευρώ μπορεί να φάει σούπερ.
