Resto

Μια βραδιά στο Cinco

Βαρκελωνέζικη ατμόσφαιρα, τάπας και ωραία κοκτέιλ

Μαρία Κοραχάη
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Tο υποψιάστηκα περνώντας-ήταν γεμάτο Τετάρτη βράδυ- , το επιβεβαίωσα μπαίνοντας. Το industrial design στην πιο ενδιαφέρουσα μορφή του, μπρούτζινα φωτιστικά, τεράστια φωτεινή κάβα σαν του γλυφαδιώτικου «Μικρό» και πιάτα με διάφορα πολύχρωμα ζαρζαβατικά στα τραπέζια. Κάθισα στο μπαρ και άρπαξα έναν κατάλογο να μάθω τι και πως.

Το ιντάστριαλ παρότι έχει φορεθεί πολύ, εδώ έχει πετύχει να είναι ζεστό και ιδιαίτερα προσεγμένο. Το μάτι πέφτει στις gaudi αγελαδίτσες σε κάθε τραπέζι και στην βιτρίνα με τα ιβηρικά μπούτια σαν αυτά που χαζεύεις στις βαρκελωνέζικες βινερίες με τα χαμόν. Άμα έχεις πάει στην Βαρκελώνη εδώ θα νιώσεις αρκετά κοντά. Προς το βάθος η κουζίνα είναι ανοιχτή, σε Μόντριαν αισθητική και μπορείς να δεις τους σεφ να ετοιμάζουν τα πιάτα. Πιάτα: Η ιδέα είναι ισπανικά tapas πειραγμένα από τον Δόξη Μπεκρή και άλλες ισπανικές γκουρμεδιές σε μικρές μεριδούλες που δεν πρόλαβα να δοκιμάσω αλλά φαίνονται/ μυρίζουν/ μας είπαν ότι είναι νοστιμότατες.

n

Πήγα με διάθεση για κρασί αλλά χαζεύοντας τον Benjamin στον μπαρ να πετάει παγάκια στον αέρα και να στριμώχνει αγγούρια σε ροζ ποτά σκέφτηκα ότι το να μην πιεις κοκτέιλ εδώ μοιάζει σχεδόν ιεροσυλία. Πήρα λοιπόν ένα τζιν τόνικ στην κοριτσίστικη εκδοχή του, «Pink G&T» έγραφε ο κατάλογος. Όσο παγωμένο κι όσο ξινό πρέπει, το καταευχαριστήθηκα. Ο Benjamin μου υποσχέθηκε ότι την επόμενη φορά θα μου φτιάξει εκείνο το πράσινο το διαστημικό, δεν θα σας το πω για να μην μπουρδουκλώσετε την γλώσσα σας. Την επόμενη Τετάρτη τα λέμε Cinco.