Στο The Y Project, το εστιατόριο μέσα στο Yton θα φας sushi ενώ παρακολουθείς live τον Νίκο Βέρτη
Κατεβαίνω την Πέτρου Ράλλη με το ταξί, είναι χειμωνιάτικο βράδυ Κυριακής και όλα γύρω ησυχάζουν, κάποιοι, οι περισσότεροι, θα ξυπνήσουν νωρίς το πρωί για να βάλουν μπροστά την καινούργια εβδομάδα. Κάποιοι, αλλά όχι εγώ… Διότι εγώ, φίλοι μου, πάω στα μπουζούκια και μάλιστα στο Yton που τραγουδάει ο Νίκος Βέρτης, εδώ λέει γίνεται φέτος ο χαμός, πάνω από 2000 άτομα ξεφαντώνουν μέχρι το πρωί κάθε βράδυ –Σάββατο και Κυριακή- που παίζει το πρόγραμμα.
Στην είσοδο, που ο ταξιτζής με πάει με τη μία -ξέρει τα κατατόπια, γύρευε πόσους έχει φέρει μέχρι εδώ-, στέκεται στρατιά από κοστουμαρισμένους, οι οποίοι με παραλαμβάνουν και με οδηγούν μέσα από σκοτεινούς διαδρόμους, μαύρες κουρτίνες που κατρακυλούν από τον ουρανό και γυάλινα ασανσέρ, στον πρώτο όροφο και στο υπερπολυτελές και ντιζαϊνάτο εστιατόριο –για το οποίο εξάλλου έχω φτάσει μέχρι εδώ. Το λένε The Y Project, είναι σούπερ κομψό και άλλο τόσο ατμοσφαιρικό, έχει design έπιπλα, ημίφως, μαύρες και χρυσές αποχρώσεις και στον κεντρικό τοίχο ένα τεράστιο κορίτσι τύπου manga comic να μας γνέφει, έργο του Ιάπωνα καλλιτέχνη Mr.
Το The Y Project προσφέρει ιαπωνική κουζίνα αξιώσεων δια χειρός του Γιαπωνέζου Take, sushi chef με μεγάλη θητεία σε πασίγνωστα εστιατόρια του είδους όπως τα Matsuhisa, Coo, Koursaros της Μυκόνου. Ξεκινάμε με ωραιότατα και σούπερ trendy κοκτέιλ –πίνω negroni με ιαπωνικό gin Roku και Vinsanto Σιγάλα μέσα από κεραμικό υπέρκομψο μπουκαλάκι, περνάμε σε σαλάτες και φασόλια γιαπωνέζικα edamame, σε σολομό tataki αρωματισμένο με τρούφα, σε γαρίδες τεμπούρα με σος chilli-sesame, σε πικάντικο ταρτάρ καβουριού με πέρλες από χαβιάρι, σε nigiri, sashimi, rolls California και rolls Combo.
Με δυο λόγια, καταναλώνουμε τα άπαντα της ιαπωνικής κουζίνας, συνοδεύουμε τώρα με ωραίο ελληνικό εμφιαλωμένο, όταν στο τραπέζι μας έρχεται ο Νίκος Βέρτης. Είναι ευχάριστος, πολύ φιλικός, μας ρωτάει με πραγματικό ενδιαφέρον για το πώς μας φάνηκαν οι γεύσεις, μαθαίνουμε ότι τίποτα από όσα συμβαίνουν στο Yton δεν του ξεφεύγει, ασχολείται με τα πάντα! Είναι ακόμη νωρίς, πριν τις 12, λίγο πιο πέρα κάτι μου μοιάζει να ζωντανεύει, σηκώνομαι να ρίξω μια ματιά από το «μπαλκόνι» του πρώτου ορόφου όπου βρισκόμαστε και έκπληκτη διαπιστώνω πως από κάτω μου απλώνεται η… Επίδαυρος! Είναι το Yton, η μουσική σκηνή, με άπειρα χαμηλά τραπέζια και καναπέδες, όλα αμφιθεατρικά τοποθετημένα που τώρα σιγά σιγά γεμίζουν. Τα πρώτα, προνομιούχα και ακριβώς μπροστά στην πίστα τραπέζια, «πατάνε» σε τεράστιο περιστρεφόμενο κύκλο, δηλαδή, κάθε τόσο, αυτοί που κάθονται αριστερά μεταφέρονται δεξιά και το ανάποδο, ενώ στα υπερυψωμένα τοιχία του κύκλου καλλιτέχνες, χορευτές αλλά και ακροβάτες εκτελούν τα νούμερά τους - εντυπωσιάζομαι…!
Σε λίγο βγαίνει ο Βέρτης και όλο το μαγαζί, μαζί και εμείς από τον εξώστη σηκώνεται στο πόδι. Έχουμε κλείσει το δείπνο μας με εξαιρετικά και εντυπωσιακά γλυκά του Νίκου Στράγκα που ζει και διαπρέπει στη Δανία και είναι η στιγμή που μεταφερόμαστε στο άλλο εντυπωσιακό κομμάτι της βραδιάς και του Yton, τις σουίτες! Βρίσκονται δίπλα από το εστιατόριο, ακριβώς πάνω και μπροστά από την πίστα, με κουρτινάκια που τραβάς αν θες να απομονωθείς, με καναπέδες, μπαρ και δικό του σερβιτόρο, με μπάνιο και μπουρνούζια αν θελήσεις να φρεσκαριστείς, τέλος και με μια μεγάλη plasma T.V. που κοιτάω και βλέπω τον Νίκο Βέρτη, ναι, αυτόν που (και) ακούω να τραγουδάει πίσω από την πλάτη μου…!
Δεν φεύγω αν δεν ακούσω το «Αν είσαι ένα αστέρι», οπότε μένουμε μέχρι τις 3 κι ύστερα με παίρνουν με το ζόρι, σιγά μην ήρθα μέχρι εδώ μόνο για να φάω το σούσι… Περνάμε την ίδια διαδρομή όπως όταν μπήκα, ο μεγάλος χώρος τώρα είναι γεμάτος πολυτελή αυτοκίνητα από τα οποία κατεβαίνουν εντυπωσιακές υπάρξεις, οκ, τα μπουζούκια σήμερα δεν είναι όπως παλιά, αλλά αν είστε του είδους να πάτε, θα περάσετε σούπερ!
11°
