Κεντρικόν: Ξανά ανοιχτό ένα ιστορικό εστιατόριο της Αθήνας

Πέρυσι κατέβασε τα ρολά κάνοντας τους Αθηναίους να κουνήσουν θλιμμένα το κεφάλι… ακόμα ένα αγαπημένο στέκι του κέντρου που δεν άντεξε στον χρόνο, την κρίση, τα «νέα» δεδομένα. Όμως το Κεντρικόν, ανοιχτό από το 1960 στο ίδιο σημείο, τόπος συνάντησης επιχειρηματιών αλλά και στέκι μεγάλων ονομάτων της αθηναϊκής πολιτικής, καλλιτεχνικής αφρόκρεμας –από τον Κάρολο Κουν και τον Χατζιδάκι μέχρι τον Αντρέα Παπανδρέου και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο- απλά άλλαξε χέρια. Του πήρε ένα χρόνο περίπου να ανακαινισθεί (εκ βάθρων), και εδώ και λίγες μέρες άνοιξε και πάλι τις πόρτες του στο κοινό.

Βρέθηκα στα τραπέζια του από τους πρώτους και μεταδίδω. Στην καινούργια του ζωή, το εστιατόριο επιλέγει  σύγχρονη αισθητική και «απαλή» πολυτέλεια για να ντύσει τον χώρο του. Έχει αναδείξει κάποια δυνατά στοιχεία του ένδοξου παρελθόντος όπως την σκάλα που οδηγεί στον πάνω όροφο, την πέτρα στους τοίχους, κρατάει κάποιους από τους παλιούς πίνακες. Συμπληρώνει με ξύλο, μάρμαρο Διονύσου, μπρούτζο σε λίγες και κομψές δόσεις, υπέροχα φωτιστικά και υπέρκομψα λειτουργικά έπιπλα όπως οι πολύ ωραίες, ντυμένες με πράσινο δέρμα πολυθρόνες στα τραπέζια φαγητού.

Κεντρική ιδέα στην κουζίνα του είναι η επιστροφή στην αυθεντική ελληνική «κατσαρόλα», αυτήν άλλωστε τιμούσε από πάντα και το παλιό, ιστορικό εστιατόριο… «αν θέλαμε κάτι άλλο, δεν θα το λέγαμε Κεντρικόν», μου λέει ο σημερινός ιδιοκτήτης. Το οποίον, το μεσημέρι, τότε που στα πέριξ κινούνται εργαζόμενοι και επιχειρηματίες του κέντρου, η βάση είναι τα γνωστά, χαραγμένα με χρυσά γράμματα στη ιστορία, ελληνικά πιάτα: παπουτσάκια, κατσικάκι στο φούρνο με πατάτες ή φρικασέ, σαλάτα αθηναϊκή με ψάρι, λαχανοντολμάδες, αρακάς, γιουβαρλάκια, μοσχαράκι κοκκινιστό με ρύζι ή πουρέ ενώ τώρα που κρυώνει ο καιρός θα προστεθούν σούπες και όσπρια. Υπάρχει μια σειρά από σαλάτες και ορεκτικά, όπως σπανακόπιτα με χειροποίητο φύλλο, κεφτεδάκια σμυρνέικα, μύδια σαγανάκι.

Το βράδυ η κάρτα φαγητού ακολουθεί πιο σύγχρονους δρόμους, κινείται σε ψάρι και κρέας και τότε προτείνει ριζότι και γιουβέτσι αστακού, λαυράκι ceviche, τατάκι τόνου με ταχίνι-γουασάμπι, χτένια με πουρέ κουνουπιδιού, γλώσσα Menier, ψάρι μεγάλο σχάρας ψημένο στο αλάτι. Ή short ribs, αρνίσια παϊδάκια γαλλικής κοπής με κους κους, σπαλομπριζόλα από ελληνική μοσχίδα φυσικής ωρίμανσης με πατάτες οφτές, rib eye από Waguy Αυστραλίας και άλλα πολλά. Το πολύ καλό -και επικροτώ- είναι πως ευχαρίστως «μπερδεύουν» μεσημεριανή και βραδινή κάρτα, δηλαδή αν κάποιος πάει βράδυ και ορεχτεί τα μεσημεριανά κολοκυθάκια αυγολέμονο (και φυσικά υπάρχουν) μπορεί να τα παραγγείλει. Και το αντίστροφο.

Υπάρχει και μια υπέροχη μπάρα και ψηλά τραπέζια με stools για να πιει κανείς το ποτό του, (κλασικά αλλά και signature cocktails), ή ένα ποτήρι κρασί (πολλές και ενδιαφέρουσες ετικέτες), με κάποιο πλατό τυριών. Μου άρεσε πολύ το καινούργιο, μπορεί να χρειάζεται σε κάποια σημεία βελτίωση όπως κάθε μαγαζί που περπατάει τα πρώτα του βήματα, όμως είδα την χαρά και το πείσμα των ιδιοκτητών που θέλουν να αναβιώσουν στιγμές παλιές και ένδοξες και να χαρίσουν στην Αθήνα αυτό που κάθε πρωτεύουσα δικαιούται: ένα καλό, ιστορικό και διαχρονικό εστιατόριο που σέβεται τον εαυτό του και τον πελάτη του.

Κολοκοτρώνη 3, Αθήνα, 2103232482, κάθε μέρα από τις 12 (και με ελληνικό πρωινό)