Δοκιμάσαμε το νέο μενού του γνωστού εστιατορίου Cookoovaya στη Χατζηγιάννη Μέξη 2Α, πίσω από το Χίλτον
Ο Περικλής Κοσκινάς στο πάσο της ανοιχτής κουζίνας με ένα τσιμπιδάκι τοποθετεί προσεκτικά τις τελευταίες λεπτομέρειες. Ο Σπύρος Λιάκος δίνει χαμηλόφωνα εντολές στους σερβιτόρους, ενώ ο Βαγγέλης Λιάκος επιθεωρεί τα πιάτα στους δίσκους. Ο Κλεομένης Ζουρνατζής πάνω από ένα τραπέζι εξηγεί με ενθουσιώδεις κινήσεις των χεριών αυτό πού ήρθα απόψε να δω: το νέο μενού της Cookoovaya.
Pepper steak από ελληνικό βοδινό φιλέτο
Το φαγητό εδώ δεν είναι απλά νόστιμο, έχει λογική. Και σοφία – Cookoovaya, wise food είναι το μότο τους. Που σημαίνει ότι οι καλύτερες πρώτες ύλες και η μαγειρική τέχνη, η μνήμη και η φαντασία, η εμπειρία και ο πειραματισμός, συνεργάζονται αρμονικά. Δεν θα βρεις πράγματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι, ούτε όμως και κάτι «απλό».
Carpaccio από βοδινό φιλέτο, ταραμοσαλάτα, γαρίδες ξυδάτες, βινεγκρέτ κρεμμύδι και φύτρες ρόκας
Τα πρώτα πιάτα που έφτασαν στο τραπέζι έμοιαζαν με πίνακες. Σασίμι τόνου με τσίλι, λάιμ, κόλιανδρο, καπνιστό χέλι και yuzu το πρώτο, και carpaccio από βοδινό φιλέτο με «στάλες» ταραμοσαλάτας, γαρίδες ξιδάτες με βινεγκρέτ κρεμμύδι και φύτρες ρόκας το άλλο. Δυο πιάτα κομψά, νόστιμα και τόσο όμορφα που σχεδόν λυπάσαι να «χαλάσεις». Ακολουθεί μαγιάτικο σε εκδοχή ταρτάρ μαζί με ρύζι μπασμάτι, αβοκάντο και spicy μαγιονέζα, τόσο διαφορετικό από οποιοδήποτε ταρτάρ έχεις δοκιμάσει, ταυτόχρονα και τόσο «γνώριμο».
Οι σαλάτες, πλούσιες, με αυτό το «κάτι», το διαφορετικό. Με μπέικον μαύρου χοίρου, εντίβ, μαρούλι, αυγό και dressing με καπνιστό χέλι, μελιτζάνα και παρμεζάνα, κι ακόμα μία με ψητή γάμπαρη Αμβρακικού, φινόκιο, σπανάκι, πορτοκάλι και σάλτσα αγουρίδας (στο δικό μας τραπέζι πάντως αυτή εξαφανίστηκε πρώτη).
Τραγανή γαρίδα ριζότο με βασιλικό και κουκουνάρι, ταρτάρ ντομάτας και μους φέτας
Επόμενα πιάτα η τραγανή γαρίδα σε ριζότο με βασιλικό και κουκουνάρι, ταρτάρ ντομάτας και μους φέτας, τα κεφτεδάκια μαύρου χοίρου με αγελαδινό γιαούρτι, πιπεριές τηγανητές, σάλτσα με ντομάτα και λουκάνικο μαύρου χοίρου, κι ένα πιάτο που προσωπικά θα ήθελα να τρώω κάθε μέρα… Τα νιόκι με σπάλα μαύρου χοίρου στον ξυλόφουρνο και γραβιέρα με μαύρη τρούφα.
Ραβιόλια γεμιστά με στεπική αγελάδα, σάλτσα ντομάτα με καπνιστή μελιτζάνα, μπεσαμέλ και γραβιέρα Κρήτης
Μετά από αυτό, είπα θα σταματήσω. Δεν τα κατάφερα, είναι αδύνατον να αντισταθεί κανείς στο ossobuco από σιγομαγειρεμένο μοσχάρι γάλακτος, μαζί με πουρέ πατάτας, πράσο, καρότο, μανιτάρι και σάλτσα μαυροδάφνης. Ούτε και στο pepper steak από ελληνικό βοδινό φιλέτο, που σε κάνει να παίζεις ηδονικά με την μπουκιά στο στόμα για να νιώσεις όλη τη ζουμερή νοστιμιά που έφτιαξαν το τέλειο ψήσιμο και η πιπεράτη, φινετσάτη σάλτσα. Τίποτα δεν ολοκληρώνει καλύτερα ένα έξοχο γεύμα από ένα εξίσου έξοχο γλυκό, οπότε δοκίμασα και τη φαντασμαγορική μπουγάτσα με το τραγανό φύλλο, κρέμα βανίλια και παγωτό κανέλα, υποκλίθηκα όμως στην ασύγκριτη τάρτα αχλάδι με καραμέλα βουτύρου και παγωτό βανίλια, το ωραιότερο εστιατοριακό επιδόρπιο που έχει φτιάξει άνθρωπος!
Όλα συνδυάζονται με εξαιρετική λίστα κρασιών που περιλαμβάνει και τα house wines της Cookoovaya, κρασιά που δημιουργούνται αποκλειστικά για το εστιατόριο από το οινοποιείο της οικογένειας Γκιρλέμη. Οι λάτρεις της μπίρας θα ενθουσιαστούν εξίσου με την Black, Red και White Brew, τις τρεις house beers - διαμάντια της Cookoovaya.
Την τάρτα αχλαδιού (ύπουλη σκέψη, εμφανίζεται σε στιγμές υπογλυκαιμίας).
Ότι υπάρχουν σεφ που ξέρουν πολύ καλά προς τα πού πρέπει να βαδίσει η ελληνική κουζίνα.
Τη γενικότερη αίσθηση αδιόρατης ευχαρίστησης που μου άφησαν ο χώρος, το φαγητό και οι άνθρωποι. Γιατί τελικά, όπως λέει και μια σοφή Cookoovaya, αυτό που έχει σημασία είναι «να θυμάσαι πώς ένιωσες, όχι απλώς τι έφαγες».
13°
