Ο σταθμός του ηλεκτρικού στην Πλατεία Βικτωρίας έχει βεραμάν πλακάκια, παλιακά υπέροχα γράμματα σε αρχαιοπρεπείς πινακίδες και μια βρετανική μυρωδιά τρένου που δεν υπάρχει σε κανέναν άλλο σταθμό – λάδι μηχανής σε συνδυασμό με χώμα, μέταλλο, ατμό, ποιος ξέρει τι άλλο... Εγκαινιάστηκε το 1948 και ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει στον σταθμό από τότε. Η πλατεία, γύρω του, έχει περάσει από σαράντα κύματα. Αν στη δεκαετία του ’60 και ’70 σας πήγαινε ο παππούς σας εκεί να κάνετε γυροβολιές με το ποδηλατάκι σας, θα ξέρετε για τι πράγμα μιλάω. Όπως κι αν καθόσασταν με το «πρόσωπο» σε παγκάκι της πλατείας στις δεκαετίες του ’80 και ’90... καμία σχέση με το σήμερα, δυστυχώς.
Τα παγκάκια υπάρχουν, και τα καφέ γύρω από την πλατεία, κάποια μαγαζιά επιμένουν με αξιοθαύμαστο πείσμα, μπορείς να φας πάρα πολύ καλά, να ψωνίσεις παιχνίδια και σχολικά σε καλές τιμές, να πιεις ένα χυμό ή να τσιμπήσεις κάτι στο χέρι. Όλα αυτά θα τα κάνεις στη διάρκεια της ημέρας. Στη διάρκεια της νύχτας, επειδή η πλατεία είναι στέκι ανθρώπων που δεν πολύ-θέλεις να κάνεις παρέα στη φάση που είσαι, ίσως επειδή θέλουν το πορτοφόλι σου οι περισσότεροι και άλλοι αγοράζουν ή πουλάνε ντραγκς ή σεξ, και δεν ενδιαφέρεσαι, τέλος πάντων τη νύχτα φροντίζεις να την αποφεύγεις τη Βικτώρια. Κάθε φορά που λέω «Μα δεν είναι επικίνδυνη, κυκλοφορώ χρόνια εκεί!», βρίσκεται κάποιος να μου θυμίσει ένα τυχαίο μαχαίρωμα π.χ. ή πως κάποιος έκλεψε το κινητό του Στέλιου Μάινα ενώ το κρατούσε στο αυτί του και μιλούσε.
Αλλά στη γωνία με την Αριστοτέλους, το παραδοσιακό, οικογενειακό εστιατόριο ο «Κρούσκας» εξακολουθεί να σερβίρει σπιτικό φαγητό που μαγειρεύει εδώ και είκοσι-πλας χρόνια η μαμά του, χωρίς καν να αλλάξει τις συνταγές – παστίτσιο, γιουβαρλάκια, κοκκινιστό και μπιφτέκια, μακαρόνια με κιμά ή ό,τι άλλο ζητάει κανείς σε ένα καλό μαγέρικο. Οι μερίδες είναι μεγάλες και η ποιότητα, σας λέω, παραμένει η ίδια και καλύτερη παρά τις αλλεπάλληλες κρίσεις.
Κρούσκας
Κρούσκας
Κρούσκας
Στην 3ης Σεπτεμβρίου είναι το επίσης παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο «Πετέκ» με τέλειες σοκολατίνες και κοκ, με ωραία ροξάκια και κεράσματα το ένα καλύτερο από το άλλο. Το «Πετέκ» έχει μια δικιά του ατμόσφαιρα 60s-70s και μια (πατενταρισμένη, νομίζω) πάστα αμυγδάλου που τα σπάει. Δίπλα είναι η κάβα «Μποτίλια», πολύ ενημερωμένη και με βότανα-τσάγια-μπαχαρικά, εκτός από κρασιά-ποτά-λικέρ κ.λπ. Στο ίδιο πεζοδρόμιο έχει ανοίξει ένα από αυτά τα «όρθια χυμάδικα», για οικονομικούς χυμούς και καφέδες στο χέρι. Στο πάνω μέρος της Βικτώριας είναι το παραδοσιακό χαρτοπωλείο «Έλλη», δίπλα στο παιχνιδάδικο «Perfect Toys». Στην «Έλλη» βρίσκεις όλα όσα χρειάζεται ένα υπερ-μπίζι σημερινό παιδί για το σχολείο του, από χρωματιστά χαρτιά κανσόν μέχρι κόλλες για να φτιάξει (το παιδί) σλάιμ. Στο παιχνιδάδικο βρίσκεις ό,τι παιχνίδι θέλεις σε πολύ καλές τιμές. Και στα δύο, η εξυπηρέτηση είναι σούπερ. Σου έρχεται σαν έκπληξη επειδή η πλατεία, αν κάποτε ήταν στέκι της μεσαίας τάξης, σήμερα είναι της τάξης-ένα-με-το-χώμα, με πάρα πολλούς μετανάστες, άστεγους, άνεργους και γενικά ταλαιπωρημένους ανθρώπους που τρώνε στα συσσίτια και τις «κουζίνες» της γύρω περιοχής. Το ότι είναι τόσο ευγενικό το προσωπικό στα μαγαζιά, δηλαδή, σε ξαφνιάζει πολύ ευχάριστα.
Κάτω από την πλατεία είναι οι «Γεωργιανές πίτες» με μια καταπληκτική κιμαδόπιτα και τυρόπιτα – οι πίτες ψήνονται στον ειδικό (γεωργιανό) θολωτό φούρνο κάθε μέρα, είναι φθηνές και η μια πιο νόστιμη από την άλλη. Δοκιμάστε τα μπισκοτοειδή μακρόστενα γλυκάκια που έχει στο γκισέ, που είναι και νηστίσιμα (αν συνεννοηθήκαμε σωστά με τη συμπαθέστατη κοπέλα που τα πουλάει).
Υπάρχουν και καλά σημάδια, «ανάπτυξης» ας πούμε (το λέω ψιθυριστά, για να είμαστε σίγουροι...) Η «Αρχόντισσα», το ωραίο, γκουρμέ αλλά παραδοσιακό εστιατόριο που άνοιξαν δύο αγαπημένοι φίλοι σεφ από την Κύμη πριν μερικά χρόνια, εξακολουθεί να σερβίρει καταπληκτικά γιουβαρλάκια αυγολέμονο και καμιά δεκαπενταριά παραδοσιακά πιάτα πάρα πολύ νόστιμα σε καλές τιμές (ξεκινάνε από 3 ευρώ και σχεδόν όλα είναι κάτω των 10 ευρώ) – έχει κάποια στάνταρ και τα «της ημέρας», με φαγητά που τα έφτιαχνε μόνο η μαμά/γιαγιά μας, και εξαιρετική κρεατόσουπα. Όταν πρωτο-εμφανίστηκε η «Αρχόντισσα» ήταν στοίχημα για τους ιδιοκτήτες και τους γείτονες αν θα άντεχε ή όχι σε μια τόσο υποβαθμισμένη περιοχή.
Άντεξε, όπως αντέχουν κι άλλοι, και η πλατεία η ίδια. Το γλυπτό σύμπλεγμα στη μέση είναι «Ο Θησέας σώζων την Ιπποδάμεια», του Johannes Pfuhl (1846-1914) και κάπως εύχεσαι όταν το κοιτάζεις να αξιωθεί ο Θησέας να σώσει και την Πλατεία Βικτωρίας... Ή ίσως τη σώζει ήδη, και μπράβο του.
«Κρούσκας», οικογενειακό εστιατόριο, Αριστοτέλους 88, 210 8231465 «Αρχόντισσα», παραδοσιακό ελληνικό εστιατόριο, Κοδριγκτώνος 31, 2108238155, ανοιχτό 12.00 μεσημέρι - 10.00 βράδυ «Μποτίλια», κάβα, 3ης Σεπτεμβρίου 83 «Πετέκ», ζαχαροπλαστείο, 3ης Σεπτεμβρίου 81, 2108223955 «Έλλη», χαρτοπωλείο, 3ης Σεπτεμβρίου 96, 2108820800 «Γεωργιανός φούρνος», Αριστοτέλους 79-81, 2109231011 «Perfect Toys», παιχνίδια, 3ης Σεπτεμβρίου 90, 2108226089
12°
