Η Ζαλοκώστα είναι ένας λιλιπούτειος πεζόδρομος που συνδέει τη Βασιλίσσης Σοφίας με την Κριεζώτου. Όταν τον διασχίζεις, προσέχεις αμέσως τρία πράγματα: την απόλυτη ησυχία, την ισχυρή αίσθηση γειτονιάς και τις σιέλ καρέκλες του Yoko. Μετά έρχονται οι λαχταριστές μυρωδιές και το τεράστιο χαμόγελο της Άννας.
Η Άννα έχει τρέλα με τους Beatles! Μιλάμε για αληθινή αγάπη. Πώς να μη δώσει στη δεύτερη αγάπη της το όνομα της συντρόφου του John Lennon; Το Yoko είναι ένα café bistro μια σταλιά, αλλά άκρως χαριτωμένο. Μπορείς να πεις μάλιστα ότι έχει κάτι από την αισιοδοξία των σκαθαριών. “Let it be”. “Imagine”. “All you need is love”, μερικά από τα τραγούδια που αναγράφονται με κιμωλία στους τοίχους. Μετά διαβάζω ένα αλλιώτικο σύνθημα (“People who love to eat are always the best people”) και καταλαβαίνω ότι με την Άννα μιλάμε την ίδια γλώσσα.
Η Άννα, που πια όλοι τη φωνάζουνε “Yoko”, το είχε από πάντα όνειρο να ανοίξει ένα ζεστό χώρο, με νόστιμο, σπιτικό και εντελώς αγνό φαγητό. «Στο σπίτι από πάντα μαγειρεύαμε όλοι», λέει και ακουμπάει κάτω από τη μύτη μου ένα ποτ πουρί από σπιτικά γλυκά που έφτιάξε σήμερα η μαμά της. Ένα παραδεισένιο σάμαλι, ένα κομμάτι αφράτο κέικ σοκολάτας και ένα ονειρικό σκαλτσούνι με ανθότυρο και μέλι. «Και που να τα φας όταν ξεφουρνίζονται το πρωί», απαντάει η Yoko-Άννα στο επιδοκιμαστικό βλέμμα μου.
Ξεκίνησα από τα γλυκά (μια αδυναμία την έχω), αλλά το πραγματικό ατού είναι όλες οι υπόλοιπες δημιουργίες της άπαιχτης μαγείρισσας, με ναυαρχίδες τις τρο-με-ρές πίτες (η μαμά της Άννας είναι ηπειρώτισσα). Το φύλλο ανοίγεται κάθε πρωί και η γέμιση ποικίλλει. Θα βρεις από κασερόπιτα με μαριναρισμένη ντομάτα μέχρι παστουρμαδόπιτα, κολοκυθοτυρόπιτα και πολλές άλλες επιλογές, ανάλογα με την έμπνευση. Μεγάλη δύναμη είναι όμως και τα πιάτα ημέρας. Θραύση κάνουν το κουβανέζικο κοτόπουλο με άγριο ρύζι, τα κεφτεδάκια κοτόπουλο (στον φούρνο, γιατί το τηγάνι το απαγορεύει η μαμά!), τα θεϊκά γιουβαρλάκια, το φιλέτο σολομού σε πουγκί λαδόκολλας με sticks λαχανικών και το burger με μπιφτέκι τόνου.
Και δεν έχω πει ακόμα για τις άπειρες σαλάτες (να δοκιμάσεις αυτή με το κάσιους και το ανθότυρο!), τις λαχταριστές μακαρονάδες, τις πλούσιες ομελέτες και τα αυγά σε πολλές εκδοχές, τις θρυλικές τάρτες, τις πληθωρικές μπρουσκέτες, τα flatbreads, τα open sandwiches που κάνουν χαμό και τις βελουτέ σούπες που είναι η πιο ζεστή αγκαλιά που μπορείς να δεχτείς ως περαστικός της Ζαλοκώστα. Όλα αυτά έρχονται σπίτι σου με ένα τηλεφώνημα αν είσαι κοντά, αλλά υπάρχει και take away αν θες να τσιμπολογήσεις περπατώντας (ή και να πιεις…είδα με τα μάτια μου δύο τζιν τόνικ να γίνονται πακέτο). Οι σαλάτες βγαίνουν και σε μικρότερη μερίδα με χαμηλότερη τιμή, ενώ οι σούπες πίνονται και…σφηνάκι!
Αυτό που αγαπώ στο Yoko είναι ότι πρόκειται για στέκι- χαμαιλέοντας. Θες πρωινό και καλό καφέ; Έχει. Θες μεσημεριανό; Κι από αυτό έχει. Θες κάτι για τη λιγούρα; Αμέ! Θες να πιεις ανενόχλητος το κρασί ή το ποτό σου μαζί με ένα περιποιημένο πλατό ή με μια ωραία μπρουσκέτα; Πες το και έγινε! Θες ένα after office ποτάκι και μουσική από γνωστούς djs της πόλης; Έλα τις Παρασκευές μετά τις 19.00. Ακόμα και για brunch μπορείς να έρθεις αφού μετά από μια προσεκτική ματιά στον κατάλογο θα διαπιστώσεις ότι περιέχει πολλά από τα κλασικά πιάτα της αγαπημένης αυτής συνήθειας. Βγάζω το καπέλο στη Yoko, στη μαμά της και στην τύχη μου που με έφερε ως εδώ.
4°
