Τετάρτη λαϊκή απογευματινή και το θέατρο φουλ. Η παράσταση «Το κτήνος στο φεγγάρι συγκινεί τους Αθηναίους. Εξαιρετικές ερμηνείες. Είναι ακόμη νωρίς και φεύγουμε από το κέντρο και πέφτει η ιδέα για ουζάκι. Ουζάκι, λοιπόν, για τον απόηχο της παράστασης και πολύ μπλα μπλα. Το νέο ουζερί που μας υποδέχεται είναι το Αρμόλια, πάνω στην αναπλασμένη πλατεία Χαλανδρίου. Το όνομά του το πήρε από το μαστιχοχώρι της Χίου, τόπο καταγωγής των ιδιοκτητών – κι όπως γνωρίζετε, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου ξέρουν καλά την ιστορία και τη φιλοσοφία του ούζου. Σαν παλιό παντοπωλείο με σακιά γεμάτα όσπρια, αλάτι χοντρό, ράφια με κονσέρβες οικείες στο μάτι, γλυκά του κουταλιού από Χίο, καθώς και παράταξη ούζων και κρασιών, σου ανοίγει την όρεξη πριν ακόμα κάτσεις. Στο βάθος το ψυγείο-βιτρίνα στέλνει σήματα φρεσκάδας με νοστιμιές της θάλασσας. Κολοχτύπα, κοτσομουρίτσα, ένα φαγκρόπουλο και μια σαρδελίτσα περιμένουν να μπουν στο τηγάνι ή στη θράκα.
Μας ενημερώνουν ότι από ψαρικά έχουν ό,τι βρίσκουν κάθε μέρα στην ψαραγορά. Ξεκινάμε με τους πρώτους μεζέδες μέχρι να αποφασίσουμε τι ψαράκια θα παραγγείλουμε. Σαλάτα Αρμόλια (πράσινα λαχανικά, ντοματίνια και γραβιέρα με σος μπαλσάμικο), κρητική παξιμαδοκουλούρα με ντομάτα, ρόκα και κουρούπα Κρήτης δοκιμάζονται μαζί με χωριάτικο καρβελάκι και ντιπ γιαουρτιού. Ακολουθούν κολοκυθοκεφτέδες αριστούργημα, το ίδιο και οι ντοματοκεφτέδες. Γκρινιάζω για τα πολλά τηγανητά που παραγγέλνουμε, αλλά οφείλω ναομολογήσω ότι ούτε λαδοπιωμένα ήσαν ούτε βαριά. Πατάτες τηγανητές και γόνος καλαμαράκι σερβιρισμένα στη σέσουλα, με τη σχετική λαδόκολα από κάτω να τραβάει το πλεονάζον λάδι, κατατροπώνονται σαν λουκουμαδάκια εν ριπή οφθαλμού. Μεγάλη νοστιμιά και η τηγανητή φέτα μέσα σε φύλλο κρούστας με μέλι και σουσάμι, ίσως από τις καλύτερες βερσιόν της πόλης. Το μαριναρισμένο λαβράκι στολιζόταν από λεπτοκομμένο φινόκιο και ροζ πιπέρι, που του ταίριαζαν πολύ.
Σαρδελίτσες σχάρας είναι τα ψαράκια μας, με μαϊντανό και λιαστή ντομάτα, υπέροχα, καλά ψημένα. Μυστήρια τρένα η παρέα μου, ανά δυο πίναμε και διαφορετικό ούζο. Άλλοι ήπιαν Ψυχή, άλλοι Τέτερη κι άλλοι Κακίτση – το αντρίκιο ούζο, όπως γράφει το μπουκάλι. Τι τα θες, όλοι το ίδιο κέφι κάναμε στο τέλος ακούγοντας την ίδια μουσική, έντεχνο ελληνικό και μερικές στιγμές ελαφρώς τσιμπημένο λαϊκό. Στο τέλος ήπιαμε μαστίχα παγωμένη σε καραφάκι μαζί με γλυκά κουταλιού και
ραβανί με παγωτό. «Ουσίες και οινοπνεύματα…» που σβήνουν τα μεράκια και, όπως και να το κάνεις, πάνε με τη Σαρακοστή αλλά και με την άνοιξη που πήρε να μυρίζει.
Αρμόλια, κεντρική πλ. Χαλανδρίου, 210 6856.279. Ανοιχτά κάθε μέρα εκτός Δευτέρας από 1 μ.μ. ως 1 π.μ.
14°
