Αυτή είναι η μυθική ψηστερί - σουβλερί, καθιστίκ μα και ντελιβερί της Θεσσαλονίκης, που ταΐζει όλη την πόλη: εκεί στο 24 της Βασιλέως Γεωργίου! Κι η A.V. ρίχνει μερικές λέξεις στη σχάρα αλλά και κάποιες γκουρμέ ντε μερακλί πληροφορίες για τις σούβλες και τα σουβλάκια τους. Για να μπείτε στο «θέμα», για να απαντηθεί το γιατί στο «Φάτε Σκάστε» γίνεται λαϊκό προσκύνημα αλλά και πώς κατάφερε αυτή η ψησταριά να περιληφθεί ως και σε λογοτεχνικό βιβλίο. Τέτοια η χάρη της!
Τον Ιανουάριο του 2016 ο Στέργιος και η Λία ανοίγουν στο 24 της Βασιλέως Γεωργίου το «Φάτε Σκάστε». Μπίνγκο! Με το καλημέρα η Θεσσαλονίκη, μικρό χωριό όπου όλα μαθεύονται μέχρι να δύσει ο ήλιος, το δοκιμάζει, το προσκυνάει κι όλη η πόλη το συζητάει: σούβλες και σουβλάκια με κρέατα που καθημερινά καταφθάνουν από φάρμες των Σερρών. Αυτό ήταν «είδηση» από μόνο του, μιας και Σέρρες και σουβλάκι πάνε μαζί για όσους γνωρίζουν τι εστί η συγκεκριμένη «τέχνη» όπως ασκείται στην πόλη που το κρέας είναι θρησκεία.
Πρώτη ύλη «εισαγωγής», ψήσιμο περιωπής. Και μια διακόσμηση χωρίς φιοριτούρες και λαουντζιές. Κοινώς, ούτε κάδρα του Άντι Γουόρχολ στους τοίχους ούτε μεταμοντέρνες εικόνες. Οι σούβλες, οι σχάρες, ο πάγκος, τα εδέσματα. Απλά πράγματα. Και έξω τα παπάκια του Πέτρου, του Μήτσου και του Νούλη σε ετοιμότητα, γιατί το delivery πάει σφαίρα. Όχι μόνο στα πέριξ, αλλά και από Καλαμαριά και Τούμπα και από Βαρδάρη σε Άνω Πόλη. Όταν λέμε παντού, εννοούμε παντού.
Κι αρχίζει το λαϊκό προσκύνημα και παίρνει μπρος το word of mouth (στα θεσσαλονικιώτικα πάει να πει «να σου πω, αδελφέ, δοκίμασες τα κοντοσούβλια τους, μιλάμε για λουκουμάκια!»). Γιατί αυτό συνέβη από την πρώτη μέρα: στο κομβικό σημείο της Βασιλέως Γεωργίου -ένα τζα από το κέντρο και μια ανάσα από το Μακεδονία Παλλάς (δίπλα, λέμε!)- οι περαστικοί Θεσσαλονικείς δοκίμασαν μια γεύση κι ένα ψήσιμο που όμοιό του δεν κυκλοφορεί στα πέριξ. Και το ντελάλησαν! Εκείνη ακριβώς η πρώτη μέρα που άνοιξε το «Φάτε Σκάστε» καταγράφεται και στο βιβλίο «Extra Ball» του Γιάννη Βαλτή (εκδόσεις Ποταμός). Του ανθρώπου της επικοινωνίας και της εικόνας, του Θεσσαλονικιού διαφημιστή που το εμπνευσμένο σλόγκαν - καμπάνια «Μακάρι Μπουτάρη!» έβγαλε τον κυρ-Γιάννη δήμαρχο. «Δέκα μέτρα παρακάτω με κάλεσε η τσίκνα. Κοίταξα δεξιά κι ανακάλυψα το νέο μικρό γυράδικο “Φάτε Σκάστε”. Πλάκα έχει το όνομα, σκέφτηκα, και σταμάτησα από περιέργεια στη βιτρίνα να δω τι έψηνε. Τέσσερα διαφορετικά λιμπιστερά κοντοσούβλια στάλαζαν τα λίπη τους πάνω στα κάρβουνα. Μπήκα. “Τι είναι αυτά;” ρώτησα με λαχτάρα. “Κοκορετσάκι, ελασσονίτικο, κεμπάπ χοιρινό και κεμπάπ κοτόπουλο”. “Βάλε μου μια πίτα με ελασσονίτικο”. Δεν ήξερα τι είναι. “Με μπόλικη μουστάρδα, χωρίς πατάτες-κέτσαπ, και ρίξε λίγο μπούκοβο”. Κάθισα έξω και το μπουκώθηκα με ηδονή. Ελαφριά καψαλισμένα λιπάκια κι όσο πρέπει σφιχτό κρέας. “Φίλε, μπράβο”, είπα, “θα ξανάρθω να δοκιμάσω και τ' άλλα”. “Έχω και γύρο, σουβλάκι, μπιφτέκι και σουτζουκάκι, δικά μου όλα. Ελπίζω μόνο να 'σαι γουρλής. Μου 'κανες ποδαρικό σήμερα”. “Είμαι, μην ανησυχείς”, του απάντησα με βεβαιότητα. Πριν από τρεις ώρες είχα πάρει τα καλά αποτελέσματα της τελευταίας αξονικής”.
The rest is history! (στα θεσσαλονικιώτικα πάει να πει «τι να σου λέω, αδελφέ, χαμός ή και... μέλι έχουν τα κάρβουνά τους;). Απλά, λιτά, απέριττα, ποντάροντας σε έναν κατάλογο άριστης και μπερεκετλίδικης πρώτης ύλης, πλαισιωμένης «περιφερειακά» με αλοιφές και σαλάτες που απογειώνουν τη γεύση, ο θρύλος-εμπειρία του «Φάτε Σκάστε» συνεχίζει να αποδεικνύει εμπράκτως το γιατί πλέον στη Θεσσαλονίκη, είτε περατζάδα είτε «φορτωτική» (εδώ πάνω το λέμε delivery), το όνομα σημαίνει και τα καλύτερα.
Μέρα και νύχτα, εκεί ή πακέτο, η Λία κι ο Στέργιος θα σε περιποιηθούν και θα σε τρατάρουν το καλύτερο «ψήσιμο» της Θεσσαλονίκης. Το επιμελούνται οι μύστες επιστήμονες χρυσοδάκτυλοι και δόκτορες επί της τέχνης του κάρβουνου, Άκης, Άλεξ, Γιώργος και Ματθαίος. Ψήθηκες, βλέπω, αν δεν το ήξερες! Καλή όρεξη, και να μου φιλήσεις τη Λούσι στην κουζίνα.
13°
