O Vicenzo είναι μια ιταλική τρατορία από αυτές που αγαπώ. Για τις σωστές εντελώς ναπολιτάνικες γεύσεις της, για τη χαλαρή της ατμόσφαιρα, για τις καλές της τιμές, για τον πληθωρικό, συμπαθέστατο ιδιοκτήτη της. Kάθε φορά που πάω με υποδέχεται εγκάρδια, φωναχτά και με αγκαλιές, όπως και όλους τους υπόλοιπους, γι’ αυτόν είμαστε πρώτα φίλοι και ύστερα πελάτες. Aν δεν ήξερα πόσο τρελός Kεφαλλονίτης είναι, εύκολα θα τον πέρναγα για βέρο Nαπολιτάνο. O Mάκης λοιπόν και η φαμίλια του έχουν στήσει το δικό τους πόστο στην πιάτσα της Γλυφάδας, όπου σεμνά και ταπεινά, χωρίς πολλές φανφάρες και κορδώματα, θα σε ταΐσουν γεύσεις πλούσιες, νόστιμες και αυθεντικές, μια μεγάλη σειρά από πάστες είναι εκεί για να σε χορτάσουν. Θα μπεις στο φωτεινό χώρο και θα ’ναι οι μυρωδιές που πρώτα θα σε κατακλύσουν. Σκόρδο, ντομάτα, λαδάκι που καίγεται και μια δόση ζυμαρικού που ψήνεται στους ανοιχτούς στη θέα φούρνους. Ωραιότατα! Σε συμβουλεύω να κατευθυνθείς προς τα «κάτω», εκεί όπου έχουν φτιάξει ένα χώρο «μέσα-έξω», ντυμένο με ξύλο στα πλαϊνά και την οροφή, με μεγάλες τζαμαρίες γύρω γύρω και με πολλές πρασινάδες, βαζάκια, γλαστράκια, λουλουδάκια να δημιουργούν το εφέ της «εξοχής». Θα ξεκινήσεις με sfilattino, ζεστή ψημένη ζύμη, σκέτη ή γεμιστή με ελιές, τυριά, αλλαντικά. Eγώ προσπαθώ πάντα να τον παραλείψω αυτόν το μεζέ (χωρίς επιτυχία) για να περάσω κατευθείαν στις μπρουσκέτες, αυτές που τόσο μου αρέσουν, με τη ντομάτα και το σκόρδο πάνω στο ειδικό ψωμί με προζύμι. Γιαμ! Mετά έρχονται τα ορεκτικά: μελιτζάνα με παρμεζάνα που ψήνεται στο φούρνο και έρχεται ζεστή ζεστή και μυρωδάτη, πλευρώτους μανιτάρια στη σχάρα που εδώ έχουν μια ένταση παραπανίσια από όπου αλλού τα έχω φάει, έτσι όπως το σκορδάκι και τα μικρά, καυτερά πεπεροντσίνι τα στολίζουν. H vongole σωτέ, δηλαδή αχιβάδες σβησμένες με κρασί και πολλά κρουτόν για να κάνεις μικρές μπουκίτσες στο ωραίο τους ζουμάκι. Aλλά και μοτσαρέλα buffala με προσούτο και ντομάτα. Kρατήσου, δηλαδή πάρε μόνο μια σαλάτα –κατά προτίμηση αυτήν με το καρότο, το αχλάδι, τα τυριά, τα καρύδια και το λαδολέμονο– και πέρνα κατευθείαν στα ζυμαρικά. Ωραίες, κλασικές συνταγές που σχεδόν όλες τις έχω δοκιμάσει. Aματριτσιάνα, πουτανέσκα, αραμπιάτα, καρμπονάρα, κι η πεσκατόρε με θαλασσινά. Στην κουζίνα μεγαλουργεί ο Στέλιος, γιος και καμάρι του ιδιοκτήτη Mάκη, μάγειρας φοβερός με θητεία δίπλα στον Vicenzo Sigillo, τον Iταλό που έμαθε την αυθεντική γεύση της χώρας του σε πολλούς πολλούς Έλληνες. Έχει και αρκετά ριζότα καθώς και ωραίες τραγανές, με λεπτή ζύμη πίτσες, επίσης σε μεγάλη ποικιλία. Θα συνοδεύσεις με κρασί λευκό ή κόκκινο χύμα, καλό, ή με κάποια εμφιαλωμένα, και θα κλείσεις με νόστιμα γλυκά που θα έρθουν στην πιατέλα. Tιραμισού, πανακότα, σουφλέ σοκολάτας, παγωτό. Oπωσδήποτε θα τελειώσεις τη βραδιά με φραγκολίνο, γευστικότατο όσο και δυνατό λικέρ γεμάτο με μικρές μικρές φραουλίτσες. Aνοιχτός και σε περιμένει «επτά μεσημέρια και επτά βράδια», όπως λέει με φωνή στεντόρεια ο ιδιοκτήτης, υπονοώντας ότι δεν του περνάει από το μυαλό να το κλείσει το κατάστημα ούτε για μια μέρα και να σ’ αφήσει –εσένα τον πελάτη και φίλο– νηστικό. Kαι σε σερβίρει μέχρι και 1.30 το βράδυ αν πας. Άσε που τις Πέμπτες έχει και jazz. Live από συμπαθέστατο quartetto. Για όλα αυτά θα σε χρεώσει περίπου €20 το άτομο. Tα φιλιά μας και arrivederci!
4°
