Αγαπώ τις αθηναϊκές στοές για δύο λόγους: πρώτον σε βοηθούν να κόβεις δρόμο, άρα είναι σωτήριες όταν έχεις αργήσει και βιάζεσαι (αργώ πάντα με διαολεμένη ακρίβεια, οπότε κάτι ξέρω). Δεύτερον κρύβουν θησαυρούς. Πραγματικούς θησαυρούς, από εκείνους που τους ανακαλύπτεις και νιώθεις σωστός πειρατής. Θα σας δώσω λοιπόν τον χάρτη θησαυρού και εσείς βάλτε Χ στο νούμερο 39 της Πανεπιστημίου ή αλλιώς στη Στοά Πεσματζόγλου. Εκεί θα βρεις το Duck Soup.
Την πρώτη φορά που το είδα διέσχιζα τη στοά σχεδόν τρέχοντας. Πρόλαβα να προσέξω όμως ότι σε εκείνη τη στοά κάτι δεν πήγαινε καλά. Είχα δει μια…αυλή; Επέστρεψα λοιπόν την επόμενη εβδομάδα και ναι, όντως δεν το είχα φανταστεί, υπήρχε μια αυλή! Μια αυλή με χρωματιστές καρέκλες, με φωτάκια και πράσινα φυτά, με ωραίες μουσικές να έρχονται από το εσωτερικό. Πραγματική όαση. Κάθομαι στα όμορφα τραπεζάκια, ικανοποιημένη με την ανακάλυψή μου και χαζεύω τον κατάλογο. Και εδώ έρχεται η αναπάντεχη ανακάλυψη Νο2 και ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο.
Τι περιμένεις από ένα όμορφο καφέ; Καφέ σίγουρα, αν είναι και καλός ακόμα καλύτερα, μια-δυο μπίρες, άντε και κανένα τοστ ζαμπόν-τυρί. Ωραία. Σίγουρα όμως δεν περιμένεις να βρεις κρουασάν (βουτύρου ή σοκολάτας) με προζύμι, gourmet σαλάτες, 13 (;;;) ικανές να σε στείλουν προτάσεις σε ζεστά σάντουιτς, λαχταριστές μπρουσκέτες, πλατό τυριών και αλλαντικών, tortillas, smoothies, δεκάδες τσάγια, χειροποίητα γλυκά ημέρας, βιολογική ρακή, γνωστές ετικέτες κρασιών και 15 μπίρες από ελληνικές μικροζυθοποιίες και επιλεγμένες μπίρες εισαγωγής! Όσο για τον καφέ, προφανώς και είναι Taf, με τέτοια προσοχή στη λεπτομέρεια, δεν περίμενα τίποτα λιγότερο…
Παραγγέλνω το σάντουιτς αλλαντικών (με σαλάμι αέρος, chorizo, γραβιέρα Κρήτης, ντομάτα με μυρωδικά, ρόκα, vinaigrette μελιού) και μου βγαίνει τεράστιο, αφράτο και τόσο μοσχομυριστό που δεν το πιστεύω! Το ψωμάκι είναι τέ-λει-ο (αργότερα θα μάθω ότι είναι και από τον καλύτερο φούρνο της Αττικής), τα αλλαντικά πρώτης ποιότητας και η σύνθεση των υλικών αριστουργηματική. Και αυτό δεν είναι καν το σουξέ του καταστήματος! Οι περισσότεροι πιστοί θαμώνες ορκίζονται στο “Bresaola” (με Bresaola Ιταλίας, τυρί κρέμα με μυρωδικά, ντομάτα, ρόκα και ελαιόλαδο), στο "Bacon-κοτόπουλο-cheddar" (με bacon, κοτόπουλο ψητό, λιωμένο cheddar, πικάντικη μουστάρδα, γλυκιά σος καραμελωμένου κρεμμυδιού, guacamole και iceberg) ή στο “Jamon Serrano” (με ισπανικό jamon, τυρί brie, pesto, ρόκα, balsamico σφενδάμου και ελαιόλαδο). Και μετά, και μετά; Μετά πετυχαίνω γλυκό ημέρας ένα υπέροχο τιραμισού με αυθεντικό μασκαρπόνε και (εννοείται) το τσακίζω.
Το Duck Soup βαφτίστηκε έτσι από την ομώνυμη ταινία του 1933 με τους Marx Brothers, που είναι και οι αγαπημένοι του Σπύρου. Ο Σπύρος και η Κατερίνα άνοιξαν το Duck Soup έπειτα από ένα ταξίδι που έκαναν μαζί στην Ιταλία. Τρώγοντας το ένα panini μετά το άλλο απόρησαν: «Γιατί δεν έχουμε και εμείς κάτι αντίστοιχο στην Ελλάδα;». Και κάπως έτσι άνοιξαν αυτή τη μικρή όαση με όλη τους την καρδιά. «Είναι η προέκταση του σπιτιού μας», λένε και με κερνούν σπιτική λεμονάδα με ginger και δυόσμο (από τις γλαστρούλες της Κατερίνας) η οποία είναι σίγουρα από τις καλύτερες που έχω πιει, ξεπερνώντας ακόμα και εκείνη της παινεμένης μου γιαγιάς. Η Κατερίνα είναι περήφανη για τα φρέσκα, ποιοτικά προϊόντα («και πάντα δοκιμασμένα!») που χρησιμοποιούν και ο Σπύρος για τις μπίρες του (μόνο «σοβαρές» προτάσεις παρακαλώ). Εγώ απλά χαμογελάω. Για όλη αυτή τη νοστιμιά, για την όμορφη αυλή και για το υποβρύχιο τριαντάφυλλο, που έρχεται σε κάθε τραπέζι στο τέλος.
12°
