Είναι δύο εβδομάδες τώρα που η Ξενοφώντος απέκτησε μόνιμους κατοίκους κάτι πολύχρωμους, φουντωτούς παπαγάλους. Κατηφορίζοντας το μικρό στενό, οι περαστικοί σταματάνε ξαφνιασμένοι μπροστά στον αριθμό 14 και στην εξωτική βιτρίνα που ξεφυτρώνει στο πεζοδρόμιο, ανάμεσα σε πρασινωπές φτέρες και τροπικά άνθη.
Το «Los Loros», ή αλλιώς οι παπαγάλοι στα ισπανικά, φτερούγισε για πρώτη φορά όταν ο Marco Rossi (ο μέχρι πρόσφατα σεφ του Nixon) συνάντησε μια... καντίνα στη Νέα Υόρκη. Όχι όποια και όποια καντίνα, όμως. Τούτη εδώ έγραφε με τεράστια γράμματα «Arepas» και πούλαγε τα ξακουστά βενεζουελάνικα (ή κολομβιανά, οι απόψεις διίστανται) ψωμάκια, φτιαγμένα με καλαμπόκι και παραγεμισμένα με ό,τι βάζει ο (πεινασμένος) νους.
Δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ο σεφ της ιστορίας μας δεν εντυπωσιάστηκε από τη γεύση, αλλά από την ιδέα. Πέρασαν δύο χρόνια, τα στρουμπουλά ψωμάκια δεν έφυγαν από το μυαλό του και το 2014 ο Marco αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι μέχρι τη Βενεζουέλα, να μείνει στο Καράκας και να ζήσει από κοντά όλη αυτή την κουλτούρα των Arepas. Πάλι δεν εντυπωσιάζεται και αποφαίνεται ότι ο τρόπος παρασκευής και τα υλικά της γέμισης είναι προσαρμοσμένα στα λατινοαμερικάνικα στομάχια.
Εκείνος όμως είναι σεφ και μάλιστα από τους καλούς, έχει τη γνώση και την όρεξη να φτιάξει κάτι καλύτερο, κάτι πραγματικά νόστιμο. Σιγουρεύομαι ότι τα έχει καταφέρει τη στιγμή που δαγκώνω τη ζουμερή Arepa, που ακούει στο όνομα Pabellon (€3,30) και είναι γενναιόδωρα παραγεμισμένη με μοσχάρι, sofrito, τσένταρ, μαύρα φασόλια και plantain (κάτι σαν τη μπανάνα στο πιο άγουρο και άγλυκο). Το ψωμάκι μοσχοβολάει κι είναι όσο πρέπει τραγανό ενώ το ζουμερό μοσχάρι, που έχει ξεψαχνιστεί, βραστεί, τσιγαριστεί και μαγειρευτεί τέ-λει-α, κερδίζει όλα τα βραβεία. Υπάρχουν και άλλες εκδοχές, όπως αυτή με κοτοσαλάτα, γουασακάκα, μαγιονέζα, αβοκάντο και λάιμ (€2,90) ή εκείνη με τον κεφτέ μαύρου φασολιού, plantain, καλαμπόκι, κινόα, γουασακάκα και salsa picada (€3,30), μαθαίνω όμως ότι το απόλυτο σουξέ είναι το Chicharron (€3,90) με τραγανή πανσέτα, αβοκάντο, ντομάτα, κρεμμύδι, iceberg, φρέσκο κόλιανδρο και secret mayo.
Empanadas, τα μικρά λατινοαμερικάνικα πιτάκια
Και μιλώντας για τις empanadas (€1,20), οι πέντε προτάσεις του καταλόγου μοιάζουν η μία πιο λαχταριστή από την άλλη. Ενδεικτικά αναφέρω την Carne molida με μοσχαρίσιο κιμά, πατάτα και φρέσκο κόλιανδρο, και τη Verde με σπανάκι, κινόα, πράσο, δυόσμο και κύμινο, να ξέρεις όμως ότι υπάρχει και η Cazon με καλαμπόκι, τσίλι, achiote και… καρχαριάκι (!) και σερβίρονται με μια φέτα λάιμ. Τα πάντα είναι χωρίς γλουτένη και ξεφουρνίζονται ή σιγοψήνονται στο εργαστήριο που κρύβεται ακριβώς από κάτω, ενώ εκτός από τον Marco χέρι στην κουζίνα βάζουν και οι σεφ Μανώλης Ραγκούσης και Ντίνος Κωνσταντόπουλος, ενώ συνέταιρος στο έγκλημα είναι η Μάρω Παρασκευούδη.
Εκτός από Empanadas και Arepas, θα συναντήσεις λατινοαμερικάνικα γλυκά και εξωτικά smoothies, κολομβιανά αναψυκτικά, ρούμια από τη Βενεζουέλα, έναν εξαιρετικό μονοποικιλιακό καφέ από την Κολομβία, μέχρι και πούρα! Μπορείς αν θέλεις (που θέλεις), να έρθεις όχι μόνο για άπαιχτο κολομβιανό και βενεζουελάνικο street food, αλλά και για ένα χαλαρό ποτάκι που θα πιεις σιγά-σιγά ενώ θα σκέφτεσαι ότι τελικά αυτή η πόλη είναι γεμάτη νόστιμες εκπλήξεις. Και αλήτικους, μπλε παπαγάλους.
Empanadas, τα μικρά λατινοαμερικάνικα πιτάκια
