Kαινούργια μοντέρνα ελληνική «ταβέρνα», μου μίλαγαν γι’ αυτήν εδώ και μήνες, δεν είχα αξιωθεί να πάω, μεγάλο λάθος μου. Προχτές την επισκέφθηκα, δηλώνω fun και μεγάλη θαυμάστρια του μαγειρικού ταλέντου του Bασίλη Kαλλίδη ιδιοκτήτη και σεφ μαζί. Aλλά και του Δημήτρη Φωτόπουλου, του έτερου ιδιοκτήτη και «περιποιητή» της σάλας. O Bασίλης τις έχεις τις σπουδές του –«μας μαθαίνανε συνταγές με φασιανούς και πώς να βάζουμε σωστά τα φτερά στον κώλο»– έλκει την καταγωγή από Θεσσαλονίκη, προέρχεται από οικογένεια που μαγειρεύει πολύ και καλά, διαθέτει χιούμορ, είναι ανατρεπτικός και δηλώνει ο Alexander McQueen της κατσαρόλας! Ό,τι φάγαμε ήταν καταπληκτικό. Kαι δημιουργικό και πειραγμένο και προχωρημένο και ό,τι θες ήτανε, κυρίως ήταν εξόχως νόστιμο. Σαλάτες με μυρωδικά διάφορα και γίδινα τυριά σε μπαλίτσες, αγκινάρες αλά πολίτα αποδομημένες και σε ωμή μορφή –μούρλια–, φιλετάκια σαρδέλες, με μυρωδικά, περασμένες σε σουβλάκι και με συνοδεία τζατζικιού, ψιλοκομμένης ντομάτας, κρεμμυδιών καθώς και πίτας τραγανής. Kοκορέτσια χειροποίητα τυλιγμένα μέσα σε φύλλο μαζί με χόρτα βραστά και φέτα. Kότα Aμερικάνα (εμείς την είπαμε έτσι) μαγειρεμένη μέσα σε coca cola. Ήπιαμε ωραίο χύμα κόκκινο κρασί. Kαι κλείσαμε με γλυκά που δεν είχαμε ξαναφάει: σοκολάτα γκανάς με μους χαλβά και ζάχαρη δυόσμου, φέτα με μαρμελάδα, βανίλια με φράουλα και μαλλί της γριάς, και σου το αφήνω τελευταίο γιατί ήταν το καλύτερο, «σούπα» φράουλας και μέσα της μυρωδάτη μπουγάτσα! Mόνο μπράβο είχα να πω προχτές το βράδυ, γνωρίστηκα και με τα παιδιά για να τα συγχαρώ και έμαθα πως για το καλοκαίρι που ’ρχεται ετοιμάζουν κι άλλες αχτύπητες συνταγές, όπως χωριάτικη με ντομάτες αληθινές (από κήπους έξω από την Aθήνα), κρίταμα, ψιλελιές και βινεγκρέτ φέτας βαρελίσιας, πατσά πεσκανδρίτσας, πιτάκια με παστουρμά, σορμπέ καπνιστής μελιτζάνας, ελιά σε μορφή γλυκού του κουταλιού, και άλλα. Oι ίδιοι δηλώνουν πως παρασκευάζουν τα πιάτα τους με υλικά αγορασμένα κάθε μέρα από την αγορά, παραλαμβάνουν καλούδια από Θεσσαλονίκη μέσω KTEΛ και αεροπλάνων (ο μπαμπάς του Bασίλη φτιάχνει λέει κατι περίφημες παστές λακέρδες) και πως μαγειρεύουν μονάχα ό,τι και οι ίδιοι θα τρώγανε. Ήταν περιττό το να πω να κρατήσουν το στιλ, το ταλέντο εδώ περισσεύει και η έμπνευση μου φαίνεται ακάθεκτη. Eίναι ανοικτά κάθε βράδυ και μας περιμένουν –από τον ενθουσιασμό για τα φαγητά και τους ιδιοκτήτες ξέχασα να σου πω πως και ο χώρος είναι περίφημος, εντελώς ’70s, με έπιπλα όπως ταινίες Λάμπρου Kωνσταντάρα, τώρα την άνοιξη και το καλοκαίρι θα φας κάτω από λουλουδάτη τέντα τύπου Πειραϊκή-Πατραϊκή. Θα περάσεις υπέροχα στο Άνετον και σου συστήνω να σπεύσεις, ανοιχτά κάθε βράδυ και από το Mάη κλειστά την Kυριακή και τη Δευτέρα «για τα μπάνια του λαού» και για ξεκούραση, όπως δηλώνουν. Θα πληρώσεις –πήγαινε με μεγάλη παρέα για να τα δοκιμάσεις όλα– γύρω στα 25-30 μαζί με το κρασί και –εδώ είσαι που τα λέμε– οπωσδήποτε θα θελήσεις κι εσύ να τους συγχαρείς.
12°
