Δεν τον είχα δοκιμάσει τον Μιχάλη Νουρλόγλου στο Abovo του Κεφαλαρίου αλλά όσα είχα ακούσει γι αυτόν με είχαν ιντριγκάρει. Με το που άνοιξε λοιπόν στο Κολωνάκι, παρότι λένε πως πρέπει να του δώσεις λίγο χρόνο του σρφ για να το στρώσει (δεν το πιστεύω), έσπευσα τη δεύτερη κιόλας μέρα να στρογγυλοκάτσω στα τραπέζια του. Μοντέρνα αισθητική, καθαρές γραμμές κι ένας «κάθετος» σούπερ κήπος στην κεντρική σάλα γεμάτος πρασινάδες στήνουν ντεκόρ λιτό, με το αιώνιο κοντράστ του άσπρου-μαύρου να σπάει από επιλεκτικές πινελιές χρώματος. Η κουζίνα είναι ανοιχτή, σε κοινή θέα, με τον σεφ και τους μαγείρους να μαγειρεύουν μπροστά σου πιάτα που στη συνέχεια, περνώντας το χαμηλό διαχωριστικό, βγαίνουν στη σάλα και τα σερβίρουν οι ίδιοι. Πάνω βρίσκεται το μεγάλο πατάρι με το μπαρ και μερικά ακόμη τραπέζια για όσους καπνίζουν. Ο φωτισμός είναι είναι πιο dark και η μεγάλη μπάρα με τα ποτά φτιάχνει μια πιο "σέξι" ατμόσφαιρα. Ξεκινώ λοιπόν με κοκτέιλ του Βασίλη, Τσομπανίδη -μαρτίνι και μια εντελώς άλλη εκδοχή του Bloody Mary, παίζει στα δάχτυλα όλα τα αποστάγματα και τα λοιπά περίεργα, φυσικά συζητάει και συμφωνεί μαζί μου αυτά που στη συνέχεια μου σερβίρει, τα ποτά του είναι ωραία και μου ανεβάζουν τη διάθεση. Κάτω στο υπόγειο, ευδοκιμεί ένας δεύτερος μικρός κήπος. Εδώ μεγαλώνουν οι καπουτσίνοι, τα λαγοκέρασα τα λεμονοθύμαρα και διάφορα microgreens που μπαίνουν στα πιάτα.Μοιάζει, έτσι όπως φυτρώνει μέσα σ' ένα υπόγειο, με το προσωπικό να κινείται δίπλα του πυρετωδώς, καταπράσινος πίνακας.
Εντύπωση πολλή μου κάνει κυρίως ο ίδιος ο σεφ. Νέος –μόλις έκλεισε τα 30–, ήδη με φήμη και βραβεία, πατέρας μιας πεντάχρονης κούκλας (λατρεία), εργατικός μέχρι εκεί που δεν παίρνει (Παρθένος). Λέμε πολλά, έχει χιούμορ, είναι όπως όλοι οι σεφ της φουρνιάς του ενθουσιώδης με τις διεθνείς τάσεις, ταυτόχρονα τον νοιάζει πολύ η Ελλάδα και το πως θα βγει προς τα έξω το σύγχρονο γαστρονομικό της πρόσωπο. Ό,τι έφαγα (πήγα κι άλλες απανωτές φορές, πράγμα σπάνιο για μένα), ήταν θαυμάσιο. Να σας πω για το ψωμί που έρχεται στην αρχή με ένα «ξινισμένο» βούτυρο (φέρτε κι άλλο), για το airbag, το μπισκοτάκι με μους από συκωτάκια πουλιών, για το «αυγό» με την κρέμα κρόκου, αφρό μπέικον και αφυδατωμένο κρεμμύδι, για το στρείδι μαγειρεμένο ελαφρά σε σάλτσα από λευκό κρασί και λάδι άνηθου, για το καρπάτσιο γαρίδας σε thai σάλτσα και πουρέ από κουνουπίδι.
Κι όλα αυτά to start with… Μετά ακολουθούν τα κυρίως. Αρνί ψημένο με δύο τρόπους, μοσχαρίσιο συκώτι με κυδώνι, miso και λαχανίδα, πάπια με καπνιστό παντζάρι, μούρα και μαύρο σκόρδο, rib eye ξηρής ωρίμανσης με μανιτάρια φρικασέ και άλλα πολλά που γεννάει η αχαλίνωτη φαντασία του σεφ. Στο τέλος έρχονται τα γλυκά. Εκεί ο Μιχάλης ζωγραφίζει κυριολεκτικά και μεταφορικά. Για να σας δώσω να καταλάβετε (οι περισσότεροι θαμώνες τραβάνε βίντεο με τα κινητά τους αυτή τη σκηνή) στο τραπέζι έρχεται ένα τεράστιο άσπρο πλέξιγκλας, πάνω του ο σεφ πετάει πούδρες από μπισκότα, διαγράφει κύκλους μ’ ένα κουτάλι απλώνοντας μαρμελάδες, στη μέση σού σκάει μια... οβίδα που βγάζει λευκούς καπνούς! Είναι παγωτό από γιαούρτι και κρέμα γάλακτος νομίζω- ποτέ δεν ξέρεις με τους σεφ…
Το Abovo και ο Νουρλόγλου στη νέα τους εποχή και στο καινούργιο τους πόστο στο Κολωνάκι δείχνουν πάθος για το καλό φαγητό, αγαπούν τα πρωτοποριακά μονοπάτια, και όσα δοκίμασα ήταν πράγματι εξαιρετικά χωρίς να μένουν στο επίπεδο του εντυπωσιασμού, είχαν νοστιμιά. Αυτό ίσως που περισσότερο μου αρέσει στο Abovo είναι πως όλα εδώ μέσα μοιάζουν ενορχηστρωμένα κάτω από έναν και μοναδικό σκοπό: να περάσει καλά όποιος κάτσει στο τραπέζι. Το πετυχαίνουν. Η μέρα ξεκινάει από τις 12 το μεσημέρι με πιο ελαφρύ «Abovo White» μενού και σερβίρουν καφέ, τσάγια, φυσικούς χυμούς φρούτων και λαχανικών, καθημερινές γεύσεις, σάντουιτς. Και υπερσαλάτες, τέλειο ταρτάρ τόνου, καρμπονάρα καταπληκτική και τορτελίνι με πάπια και φουαγκρά-ποίηση που έφαγα σε μια άλλη μου επίσκεψη Ε, ναι, πέρασα και μεσημέρι και ευχάριστη εντύπωση μου έκαναν οι εξαιρετικές τιμές, 5€ το τοστ και 9€ η σαλάτα αν θυμάμαι καλά, γύρω στα 12-13€ η καρμπονάρα και τα τορτελίνι. Αν πάτε βράδυ που το Abovo παίρνει πιο romantic-luxury όψη, ζητήστε οπωσδήποτε το μενού «Put the blame on me», ένα μενού degustation 10 πιάτων, και αφεθείτε στα χέρια και την διάθεση του σεφ να σας φτιάξει εν αγνοία σας τα «δικά» του. Εκεί, ο Νουρλόγλου φτάνει σε μεγάλες γαστρονομικές ομορφιές και, πιστέψτε με, δεν θα χάσετε.
8°
