Το φεγγάρι ήταν ακόμα γεμάτο κι εμείς ψάχναμε ωραία αυλή για ρομαντζάδα. Προορισμός η ιδανική για τέτοια καλοκαιρινά σκηνικά γειτονιά, τα Πετράλωνα. Και η Κάππαρη, σταθερή αξία τα τελευταία χρόνια, με βγάζει ασπροπρόσωπη κάθε φορά που την προτείνω. Παρότι Δευτέρα, είχε πολύ κόσμο και μάλιστα από νωρίς. Στις 9μισι που φτάσαμε, άλλοι είχαν ήδη φάει και πλήρωναν – Ευρώπη γίναμε. Η αυλή της χωρίς να είναι τεράστια είναι άνετη και μοιάζει σαν εσωτερική αυλή παλιού αθηναϊκού σπιτιού. Ζαχαρί αποχρώσεις με παιχνιδιάρικες αντιθέσεις στα πορτοπαράθυρα και διάσπαρτα φαναράκια στις γωνιές. Προσεγμένα και απλά.
Το πιο όμορφο απ’ όλα είναι ότι νιώθεις ότι είσαι σε ένα πολύ ζωντανό μέρος, αλλά χωρίς τη φασαρία που σου χαλάει την ηρεμία. Σκυμμένοι στον κατάλογο αρχίζουμε τις διαπραγματεύσεις: Σπανακόπιτα με βασιλοτύρι ή κρεατόπιτα με γραβιέρα; Σουτζουκάκια τυλιχτά με μελιτζάνα, κεφτεδάκια σαγανάκι ή ριζότο με μύδια ή, ακόμα καλύτερα, με καβούρι; Και γιατί ριζότο και όχι φαρφάλες με οξύρυγχο; Το μεγάλο δίλημμα έπεσε στα τυριά: Ψητό μαστέλο με λαδολέμονο ή φέτα ψητή με λιαστή ντομάτα και πιπεριά; Ο σερβιτόρος (μας πήρε χαμπάρι ο άνθρωπος) χαμογέλασε… «Είναι ωραία όσα έχουμε, για να τα δοκιμάσετε όλα όμως πρέπει να έρχεστε κάθε μέρα για δυο μήνες!» Καταλήξαμε σε κοτόπουλο με κάρι και γιαούρτι, σαλάτα με μαστέλο και φράουλα, τηγανητές πατατούλες κλασικές και Ισκεντέρ πικάντικο μοσχαράκι με γιαούρτι. Μέχρι να ετοιμαστούν χαζεύαμε τον κόσμο και τα ταχυδακτυλουργικά των σερβιτόρων – αν πάτε, θα με θυμηθείτε. Ζευγάρια στο ρομάντζο τους, πολλές παρέες τύπου κολλητές και φίλοι. Η σαλάτα μάς άνοιξε την όρεξη, οι φραουλίτσες ήταν φρεσκότατες. Το μανούρι με το μέλι τελικά ήταν πολύ καλή επιλογή – η νύχτα θέλει... τυρί και μέλι, που έλεγε και η Χριστιάννα σ’ εκείνο το παλιό τραγούδι. Το κοτόπουλο ήταν ελαφρύ και ωραίο, το γιαούρτι δουλεμένο μέσα στη σάλτσα με το κάρι. Σε σουξέ όμως του καταστήματος αναδείξαμε το ισκεντέρ με το μοσχάρι, κομμένο σε πολύ λεπτές φέτες, χωρίς λίπος, αβανταρισμένο από τέλεια κόκκινη σάλτσα, όσο γλυκιά και καυτερή έπρεπε, με γιαούρτι δίπλα. Πάντα υπάρχει χώρος για λίγο γλυκό, ακόμη και όταν έχεις κατεβάσει όλα τα παραπάνω, οπότε κλείσαμε με κέικ σοκολάτας και παγωτό. Πάντως, έχουμε ήδη αποφασίσει τι θα φάμε την επόμενη φορά! Τιμές φιλικές, όπως ταβέρνα, ανοιχτά και μεσημέρι, επτά μέρες την εβδομάδα.
12°
