Διπλή συγκίνηση προχτές, κατηφορίζοντας από επίσκεψη στο παλιό μας σχολείο στο Ψυχικό. Πρώτη δόση… «τα μαθητικά χρόνια δεν τα αλλάζω με τίποτα» και τα σχετικά. Η δεύτερη ήταν γαστρονομικού ενδιαφέροντος. Στο γυρισμό (ήταν και η λιγούρα της νοσταλγίας) τρυπώσαμε στο Simply Burgers που έχει ανοίξει απέναντι, πάνω στην Κηφισίας, στο ύψος της Αβάνας. Δεν έχω ξαναφάει σε εστιατόριο Simply, μέχρι τώρα τιμούσα το delivery και μάλιστα στις μεγάλες πείνες. Οι μερίδες του είναι εξαιρετικά γενναίες και τα burgers τόσο διαολεμένα λαχταριστά που θες να τα φας όλα, ακόμα κι όταν έχεις χορτάσει. Μπαίνοντας στο χώρο, παρατηρώ δύο πράγματα. Πρώτον, είναι ωραίος για dine in. Είναι ξεκούραστος στο μάτι, με απαλές αποχρώσεις, χαλαρή μουσική και χαμογελαστό προσωπικό. Σε αφήνουν οι άνθρωποι να βουτήξεις με μανία στο φαγητό σου, νιώθοντας άνετα. Ακριβώς απέναντι από εκεί που καθίσαμε ήταν ο χώρος προπαρασκευής, μείναμε για ώρα να χαζεύουμε το πώς πανάρεται το κοτόπουλο, πώς μοιάζει ο κιμάς πριν ψηθεί κ.λπ. Δεύτερον, έχουν κάνει αλλαγές στο μενού που δεν είχα πάρει είδηση. Ας πούμε, έχουν λανσάρει ένα καινούριο burger, το Qwicky, που είναι «διακριτικότερο» στο μέγεθος αλλά καθόλου μικρό (να φανταστείς, σε όγκο είναι περίπου σαν τα burgers των περισσότερων φαστφουντάδικων, σε γεύση, πάλι, δεν συγκρίνεται). Εννοείται ότι διάλεξα αυτό. Αυτή η ζουμερή απόλαυση με ψωμί brioche, cheddar, ντομάτα, μαρουλάκι και σος έγινε το νέο μου αγαπημένο λόγω γεύσης, μεγέθους, αλλά και τιμής (€ 3,95). Κανονικά σερβίρεται χωρίς πατάτες, αλλά αφού έχεις προσέξει τη γραμμή σου τόσο ώστε να πάρεις το πιο «κομψό» burger του καταλόγου, μπορείς να κάνεις δωράκι στον εαυτό σου με δύο ευρώ και μια μερίδα πατάτες country style. Αν είσαι λιτοδίαιτος (καλοκαίρι έρχεται) μπορείς να ζητήσεις ακόμα και τη σαλάτα σου σε μέγεθος lunch: μικρότερη (και οικονομικότερη) μερίδα, Malibu ή Caesar. Ο παλιός συμμαθητής Κ., που τον διακατείχε επίσης η λιγούρα της νοσταλγίας, έπνιξε τον πόνο του σε ένα καινούργιο πιάτο, το Spicy Strips, φιλετάκια κοτόπουλου πανέ βουτηγμένα σε πικάντικη σος. Δεν αγαπώ τα καυτερά, όμως του έκλεψα λίγο – το ξένο είναι πιο γλυκό κυριολεκτικά, η σος του εκτός από καυτερή είναι και ελαφρά γλυκιά, μ’ άρεσε πολύ. Στο τέλος, αφού με αυτά και με κείνα πάλι φάγαμε ένα σκασμό, ήρθε και το γλυκό. Ένα καινούργιο cheesecake cookies and cream. Μπουκιά και συχώριο. Δεν περίμενα ότι θα φάω τόσο ωραίο γλυκό σε burgerάδικο, για να είμαι ειλικρινής. Έφυγα «ευχαριστημένος πελάτης», με τη γεύση απ’ το cheesecake στο στόμα, και ομολογουμένως με μια ζήλια που όταν πηγαίναμε εμείς σχολείο δεν είχαμε τέτοιο παράδεισο δίπλα μας, να τρώμε στο σχόλασμα. Μαθαίνω όμως ότι το μαγαζί λειτουργεί ως αργά (περίπου στις 00.30) που οι μαθητές κοιμούνται και τη θέση τους παίρνουμε εμείς οι ξενύχτηδες…
