Resto

Id, o καινούργιος πολυχώρος στο Θησείο έχει χίλια πρόσωπα

Καφές, φαγητό, ποτό. Αλλά και συναυλίες, προβολές, θεατρικές παραστάσεις…

Τρεις μεγάλες γυάλινες πόρτες οδηγούν στο εσωτερικό. Διαλέγω αυτήν που βρίσκεται στη δεξιά πλευρά της πρόσοψης, κατεβαίνω τη ράμπα και απότομα σταματάω από έκπληξη. Ο χώρος είναι απλά εντυπωσιακός. Βαμμένος σε ένα επιβλητικό γκρι, εκτείνεται σε τρία επίπεδα, διαμορφωμένα με τρόπο που θυμίζουν καταστρώματα καραβιού. Ακριβώς στο κέντρο ο δίσκος της Φαιστού, ακριβές αντίγραφο σε κλίμακα 1:1, τραβάει το απορημένο βλέμμα. «Πού είμαι;» αναρωτιέσαι.

Το Id (πλήρης ονομασία id 24.7.365) άνοιξε πριν από 21 ημέρες στην πλατεία Αγίων Ασωμάτων στο Θησείο και είναι κάτι σχεδόν… εξωπραγματικό για τα ελληνικά δεδομένα. Εδώ έρχεσαι για να πιεις καφέ και να ακούσεις μουσική. Για να δοκιμάσεις μεσογειακή κουζίνα και να δεις μια θεατρική παράσταση. Για να πιεις το ποτό σου και να παρακολουθήσεις ένα μεγάλο live ή κάποιον διάσημο dj. Ο Κωνσταντίνος, ένας εκ των ιδιοκτητών, μου λέει ότι «είναι το πρώτο κτίριο με ταυτότητα στην Αθήνα». Η ταυτότητα αυτή όμως φαίνεται να έχει χίλια πρόσωπα, ενώ δεκάδες πτυχές περιμένουν να τις ανακαλύψεις. Και δεν είναι εύκολο γιατί οι εκπλήξεις και τα μυστικά πληθαίνουν μέρα με τη μέρα. Σαν τον χρόνο το Id ποτέ δεν μένει στάσιμο. Αλλάζει με τις ώρες και καμία στιγμή δεν είναι ίδιο με την επόμενη. Όπως η ζωή μας.

Τέσσερα χρόνια πήρε για να ολοκληρωθεί η πολύπλοκη κατασκευή, ενώ χάρις στον σκηνοθέτη, σκηνογράφο και theater designer, Νίκο Πετρόπουλο που ανέλαβε τον σχεδιασμό, ο χώρος έχει μια εμφανή θεατρικότητα που παίζει το δικό της έργο με το χρόνο και τον τόπο. «Ο χρόνος –και ειδικότερα ο ελεύθερος χρόνος– είναι το πιο σημαντικό αγαθό που έχουμε», λέει ο Κωνσταντίνος. «Για αυτό και θέλουμε μέσα από το Id να δώσουμε ποιότητα σε αυτόν τον χρόνο και να τονίσουμε τη σημασία του στη ζωή μας». Μια ολόκληρη φιλοσοφία κρύβεται πίσω από το…ονοματεπώνυμο. Id (ταυτότητα) 24 ώρες η μέρα, 7 μέρες η εβδομάδα, 365 μέρες το έτος. Με άλλα λόγια δεν θίγεται μόνο η σημασία του χρόνου, αλλά και η ίδια η ταυτότητά μας σε σχέση με τον χωροχρόνο. «Αρκεί μόνο να σκεφτείς» λέει και πάλι ο Κωνσταντίνος, «ότι σε αυτό εδώ το πεζοδρόμιο έχουν περπατήσει τόσες και τόσες σημαντικές μορφές της αρχαιότητας».

Από το φινιστρίνι του πρώτου ορόφου κοιτάω την Ακρόπολη. Γύρω μου, πάνω από 5.000 ανάγλυφα γράμματα, τοποθετημένα ένα προς ένα με το χέρι σε όλους τους τοίχους, κρύβουν ένα επτασφράγιστο μυστικό. Μια φράση συνυφασμένη με τον χρόνο. Μπορείς άραγε να τη βρεις;