Resto

Otto. Το καινούργιο στην Αγίας Ειρήνης έχει όνομα βασιλικό.

Εκεί που κάποτε ήταν η εξοχική κατοικία του Όθωνα, μόλις άνοιξε ωραίο restaurant bar

Όταν το 1834 η Αθήνα έγινε η επίσημη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, έπρεπε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Είχε βέβαια τον Παρθενώνα, αλλά της έλειπε η αρχιτεκτονική αίγλη των άλλων ευρωπαϊκών πόλεων. Κάπως έτσι αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα νεοκλασικά κτίρια ως συνέχεια της κλασικής εποχής και του λαμπρού ελληνικού πολιτισμού. Ανάμεσά τους και το κτίριο στον αριθμό 16-18 της οδού Καλαμιώτου με τους μαρμάρινους κίονες και το αχνό χρώμα της ώχρας, που προοριζόταν για μια από τις εξοχικές κατοικίες του Όθωνα.

Σχεδόν δύο αιώνες μετά, το κτίριο ανήκει στα τυχερά εκείνα νεοκλασικά που υπάρχουν ακόμα. Ακόμα πιο τυχερό όμως αυτό από τους μισογκρεμισμένους συνομήλικούς του, αποκτά νέα χρήση και καινούργια ζωή. Όπως τα έφεραν οι καιροί και η εξάπλωση της πόλης, εκεί που κάποτε οι αγροί δικαιολογούσαν τον όρο «εξοχική κατοικία», σήμερα φυτρώνει μια από τις πιο δημοφιλείς συνοικίες της πόλης. Η πλατεία Αγίας Ειρήνης. Κι έτσι το νεοκλασικό της ιστορίας μας γίνεται ένα σύγχρονο all day restaurant bar, που ακούει στο όνομα του αλλοτινού ιδιοκτήτη του, «Otto».

Τραπεζάκια στην πλατεία για καφέ και χάζι, βελούδινο μπροκάρ στα υφάσματα των επίπλων και χειροποίητα φωτιστικά για μια πιο υποβλητική ατμόσφαιρα στο εσωτερικό. Στα ενδότερα της κουζίνας έντονο είναι το ελληνικό στοιχείο. Το μενού πατάει σταθερά στις ελληνικές γεύσεις και στις ελληνικές πρώτες ύλες, για να σταθεί με φαντασία και arty διάθεση στη σύγχρονη γαστρονομία. Κατσικάκι Σκύρου σιγομαγειρεμένο με μαστίχα Χίου, λαχανικά και μπεσαμέλ γιαουρτιού, κροκέτες μπακαλιάρου με κρέμα από φάβα Σαντορίνης, μελάνι σουπιάς και σφαίρες λεμονιού, είναι μερικές από τις ωραίες προτάσεις του καταλόγου.

Στο ίδιο ελληνικό μοτίβο κινείται και η μπάρα με cocktails που αφηγούνται ελληνικούς μύθους (υπάρχει ακόμα και η εκδοχή της Ωραίας Ελένης σε cocktail) και παίζουν με διαφορετικά υλικά και ελληνικά αποστάγματα.

Καφές, φαγητό και κοκτέιλ λοιπόν σε μια περιοχή που έτσι και αλλιώς θα πας. Το ατού κρύβεται κάπου μεταξύ στα μάρμαρα και στους τοίχους του παλιού νεοκλασικού, σε όλες αυτές τις μικρές πτυχές των πανέμορφων κτιρίων που πολλές φορές παραμένουν κρυφά και ερμητικά κλειστά στους περαστικούς. Ευτυχώς, κάποια είναι πιο τυχερά.