Resto

Zampanó, σκηνές από Φελίνι στην οδό Σαρρή

Κινηματογραφική ατμόσφαιρα και απόδραση για λίγο από το «τσίρκο της πόλης».

Είναι κάτι μέρες που θέλεις να το σκάσεις και να φύγεις με το τσίρκο. Όχι; Αν ζούσες σε άλλη εποχή; Τότε που οι γυρολόγοι-καλλιτέχνες ταξίδευαν όλο τον κόσμο, είχαν για σπίτι την καρότσα τους και για καθημερινότητα την περιπέτεια. Ερωτεύονταν από πόλη σε πόλη και κοιτούσαν τη ζωή ακροβατώντας πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί. Όπως στο «La Strada» του Φεντερίκο Φελίνι.

Ζηλεύω τους τουρίστες που μένουν στο City Circus

Από αυτό το αριστούργημα της 7ης τέχνης ξεπήδησε πρόσφατα ο Zampanó και προσγειώθηκε σε μια γωνιά του Ψυρρή. Και δεν θα μπορούσε να είχε «αναστηθεί» πουθενά αλλού τόσο όμορφα αυτός ο φελινικός χαρακτήρας, όσο στο City Circus, το hostel της πόλης που δημιούργησαν ο Δημοσθένης Μισεντζής και ο Επαμεινώνδας Σκορπιδέας, σπέσιαλ αφιερωμένο σε ακούραστους ταξιδιώτες και ονειροπόλους πολίτες. Στον πάνω όροφο υπάρχουν τα απίθανα διακοσμημένα δωμάτια, κάτω παίρνει τη θέση του το καινούργιο εστιατόριό τους, το ωραίο Zampanó.

Διαλέγω ένα τραπέζι δίπλα στη μεγάλη τζαμαρία, βλέπω απέναντι τους θεατές που καπνίζουν και συνομιλούν περιμένοντας να αρχίσει η παράσταση στο γειτονικό θέατρο. Είναι ωραίο που μπορείς να γίνεις ο μυστηριώδης παρατηρητής αυτού του θεατρόφιλου κοινού.

Η ατμόσφαιρα μέσα στο εστιατόριο κάνει κι αυτή τα σκέρτσα της. Η κατακόκκινη προθήκη, ακριβώς απέναντι από την είσοδο φιλοξενεί τυριά και αλλαντικά, τα τραπέζια και οι καρέκλες είναι όλα διαφορετικά αλλά ταιριάζουν τέλεια καθώς μπλέκουν εποχές, στιλ και πόλεις, ο φωτισμός είναι αισθησιακά χαμηλός, οι θαμώνες ταξιδευτές ή θαυμαστές του ωραίου. Η κουζίνα όμως, κόντρα στην ταξιδιάρικη διάθεση της σάλας, προχωρά σε ελληνικά και άκρως γοητευτικά μονοπάτια και τη διαδρομή αυτή σιγοντάρει η καλή λίστα με τις 35 εγχώριες ετικέτες. Ο Στέργιος, κι αυτός απίθανα κινηματογραφική φιγούρα, θα σε βοηθήσει να συνταιριάξεις κρασιά με αντίστοιχα πιάτα. Να τον ακούσεις, δεν πέφτει έξω ποτέ.

Αν δυσκολεύεσαι να διαλέξεις το κρασί,

εμπιστέψου τις γνώσεις του Στέργιου

Στο μικρό, χαριτωμένο τραπέζι μας παρελαύνουν με τη σειρά: μια σαλάτα με άγρια ρόκα, εσκαρόλ, ρόδι και καβουρδισμένο σουσάμι σε vinaigrette μαύρου πιπεριού (€5), σαρδέλες στη σχάρα με φάβα Σαντορίνης, καραμελωμένα κρεμμύδια και chutney κάπαρης (€7), κεφτεδάκια με σος γιαουρτιού, ψητά ντοματίνια, πίκλα κρεμμυδιού και τραγανές πιτούλες (€6), μοσχαρίσια ταλιάτα με πέστο μαϊντανού και φρέσκες τηγανιτές πατάτες (€14,50), κριθαρότο με μοσχαράκι και ξηρό ανθότυρο (€12). Είναι αδύνατον να ξεχωρίσω κάτι, γιατί η νεαρή και σεφ Χρύσα Κατάκη βάζει σε όλα την ίδια μαεστρία και τόλμη. Αυτό που μπορώ εύκολα να διακρίνω είναι η ποιότητα της πρώτης ύλης που σε συνδυασμό με την τέχνη της Χρύσας φτιάχνουν ένα ακαταμάχητο γευστικό ταίριασμα.

Στο ίδιο επίπεδο και τα γλυκά, έχουν τον τρόπο να σκλαβώνουν τους θαυμαστές του είδους. Cheesecake με ανθότυρο, ξινομυζήθρα και σπιτική μαρμελάδα βερίκοκο (€5), lemon pie με παγωτό καϊμάκι και σάλτσα λεμονιού (€5), πανακότα από πρόβειο και αγελαδινό γιαούρτι με σπιτικό βύσσινο (€5), κρέμα σοκολάτας 70% με φιλετάκια πορτοκαλιού, μαρεγκάκια κακάο και παγωτό καραμέλα (€6).

Ποτάκι στα κεραμίδια με θέα την Ακρόπολη;

Αφήνοντας πίσω την κινηματογραφική ατμόσφαιρα του Zampanó, βγαίνω στη Σαρρή χωρίς διάθεση επιστροφής στην πραγματικότητα. Αντίθετα, περιμένω ότι από στιγμή σε στιγμή θα περάσει εκείνη η μοτοσικλέτα που σέρνει την καρότσα με την χαρακτηριστική επιγραφή Zampanó. Πού ξέρεις;