Formula 1: Ο Μαξ Φερστάπεν στα ίχνη του Προστ, του Σουμάχερ και του Χάμιλτον. Τι θα κάνει όμως χωρίς τον «αεροδυναμιστή» Άντριαν Νιούι;
Ο εικοστός δεύτερος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εκατοστός εικοστός δεύτερος (1.122) σε απόλυτη αρίθμηση της Formula 1, διεξήχθη την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024 στην πίστα Las Vegas Strip Circuit, στην περιβόητη πόλη της Νεβάντα. Ο Μαξ Φερστάπεν κατέκτησε επάξια των τέταρτο συνεχόμενο τίτλο του. Σε ένα πρωτάθλημα αγωνιστικών αυτοκινήτων που δικαίως ονομάζεται παγκόσμιο όχι μόνο επειδή περιάγεται σε όλο τον πλανήτη αλλά, κυρίως, γιατί δεν υπόκειται στους περιορισμούς φύλου, φυλής ή έθνους και βασίζεται στην καθαρή μορφή της τεχνολογίας και της επιστήμης. Μπορεί να συμμετέχει οποιοσδήποτε έχει αναγνωρισμένη αξία ενώ συγχρόνως τα επιτεύγματα της τεχνικής βρίσκουν την πλέον κατάλληλη εφαρμογή τους. Η επιτυχία του Ολλανδού πιλότου ήταν, μάλλον, η δυσκολότερη της καριέρας του γιατί επετεύχθη στις πιο δύσκολες συνθήκες των τελευταίων χρόνων για την ομάδα του, την αυστριακή Red Bull. Ο σημαντικότερος σχεδιαστής αεροδυναμικής φόρμας, Άντριαν Νιούι, εγκατέλειψε την ομάδα στη μέση της περιόδου αφήνοντας τον Φερστάπεν μόνο με το ταλέντο και την αυτοπεποίθησή του. Παρά τον αυξημένο ανταγωνισμό και την έλλειψη βοηθείας από τον σχεδιαστή του αυτοκινήτου, ο Φερστάπεν βρήκε τον τρόπο να παραμείνει συνεπής: κέρδισε οκτώ γκραν πρι μέχρι στιγμής φέτος, ανέβηκε πέντε φορές στο βάθρο και η χειρότερη επίδοσή του ήταν η έκτη θέση στο Μονακό. Με την κατάκτηση του τέταρτου τίτλου, ο Ολλανδός μπαίνει σε μια κλειστή λίστα οδηγών που έχουν ανάλογο επίτευγμα. Αρχικώς, ο Αργεντίνος Χουάν Μανουέλ Φάντζιο ήταν η μεγάλη δύναμη, με πέντε παγκόσμιους τίτλους, τέσσερις από τους οποίους ήταν διαδοχικοί (1951, 1953, 1954, 1955, 1956,1957). Η οδηγική του ικανότητα ήταν παροιμιώδης και μνημονεύεται ως υποδειγματική ακόμα και από τους σύγχρονους οδηγούς.
Στην αεροδυναμική εποχή της Formula 1, η πρώτη πρωταθλήτρια με πίσω φτερό ήταν η Lotus Cosworth 49B του 1968 με τον Γκρέιαμ Χιλ, ενώ ο Άλεν Προστ υπήρξε ο δεύτερος οδηγός με τέσσερεις τίτλους (1985, 1986, 1989, 1993) μεταξύ σπουδαίων ανταγωνιστών οδηγών, όπως οι Νάιτζελ Μάνσελ, Νέλσον Πικέ και Άιρτον Σένα. Κύριο χαρακτηριστικό το υπολογιστικό μυαλό του, εξού και το παρατσούκλι «Ο κύριος Καθηγητής». Σημειωτέον. Ήδη, το 1993, η Williams ήταν δημιουργία του Άντριαν Νιούι. Λίγο αργότερα, όταν η Formula 1 πέρασε από τις μεγάλες διαδρομές εντός της πίστας στα μικρά σπριντ, ο Σουμάχερ μπόρεσε να διαχειριστεί την αυξημένη σωματική επιβάρυνση καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον. Το μόνο που χρειαζόταν στη συνέχεια ήταν το κατάλληλο αυτοκίνητο και με τον Ζαν Τοντ και τον Ρος Μπρον στο τιμόνι του Maranello αυτό δεν άργησε να συμβεί. «Ήταν φανατικός της φυσικής κατάστασης», δήλωσε ο Τζόνι Χέρμπερτ στο Sports Illustrated. «Πάντα ασχολούνταν πολύ έντονα με τις διατάσεις και τις σωματικές ασκήσεις, γενικότερα. Επίσης ήταν εμμονικός με τις δοκιμές ελαστικών. Κανείς δεν το είχε ξανακάνει αυτό και καμία άλλη ομάδα δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό». Ο Μίκαελ Σουμάχερ κέρδισε επτά τίτλους (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003 και 2004), εκ των οποίων οι πέντε ήταν συνεχόμενοι.
Ακολούθησε ο Σεμπάστιαν Φέτελ με τέσσερις συνεχόμενους τίτλους (2010, 2011, 2012, 2013), όλους με αυτοκίνητα του Άντριαν Νιούι. Η RB6 με τον διπλό διαχύτη και το δυνατό μπροστινό της μέρος σε συνδυασμό με ένα σταθερό πίσω μέρος το οποίο ο Γερμανός μπορούσε να οδηγήσει με αυτοπεποίθηση στην είσοδο των στροφών, ήταν κυρίαρχο αγωνιστικά σε μία εποχή καθαρής σχεδιαστικής ικανότητας. Τελευταίος των μεγίστων, ίσως ο καλύτερος όλων, είναι ο Λιούις Χάμιλτον. Με επτά τίτλους στον ενεργητικό του (2008, 2014, 2015, 2017, 2018, 2019, 2020) και τη φιλοδοξία για έναν όγδοο με τη νέα του ομάδα, τη Ferrari, έφερε ένα καινούργιο πρότυπο αθλητή-οδηγού επωφελούμενος πλήρως από την κυρίαρχη μονάδα ισχύος που σχεδίασε η Mercedes το 2014 και ένα πλαίσιο στηρίξεως που παρέμεινε ακατανίκητο μέχρι το 2020.
Formula 1: Ο αγώνας στην πίστα Las Vegas Strip Circuit, την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024
Κατά την εκκίνηση ο Σαρλ Λεκλέρ πετάγεται από την τέταρτη θέση στη δεύτερη και κυνηγάει τον πρωτοπόρο Τζορτζ Ράσελ. Πήγε για την κίνηση προσπέρασης στον τέταρτο γύρο από την εξωτερική πλευρά στη στροφή 14. Αλλά ο Russell ήταν εξαιρετικά σταθερός και αφοσιωμένος στην αντίδρασή του κρατώντας τη Ferrari πίσω του. Στην τελευταία στροφή, σε πλήρη ταχύτητα (όγδοη ταχύτητα και 300 χιλιόμετρα/ώρα), γνωρίζοντας ότι η Ferrari ήταν κάπου εκεί χωρίς να μπορεί να τη δει και τελικώς μέσα από τη στενή πρώτη στροφή, δίνει στον Λεκλέρ αρκετό αγωνιστικό χώρο στην εξωτερική πλευρά εξακολουθώντας να κλείνει την πόρτα και ολοκληρώνει την άμυνα του. Αυτό ήταν καθοριστικό. Γιατί έτσι τελείωσε η πρόκληση του Λεκλέρ και ο Ράσελ ήταν πλέον ελεύθερος. Τώρα που η σεζόν έχει σχεδόν τελειώσει, η Mercedes είναι λίγο πιο ειλικρινής σχετικά με τη φύση των περιορισμών της W15. Ο Ράσελ το εξήγησε πολύ καλά: «Δυσκολευόμαστε στις ανωμαλίες. Όταν η πίστα είναι ανώμαλη, πρέπει να σηκώσουμε το μονοθέσιο και να κάνουμε πιο μαλακή την ανάρτηση. Ορισμένες πίστες απαιτούν να βρισκόμαστε σε ένα ύψος κύλισης που δεν αρέσει στο αυτοκίνητο. Αλλά σε ομαλές πίστες, όπως αυτή όπου μπορούμε να το τρέξουμε χαμηλά και σκληρά, πετάμε». Ο Χάμιλτον ξεκίνησε από τη δέκατη θέση και τερμάτισε δεύτερος, επτά δευτερόλεπτα πίσω από τον ομόσταυλό του.
Μερικά πράγματα όμως έχουν αλλάξει: Η Red Bull δεν έχει πλέον αυτό το πλεονέκτημα και το Λας Βέγκας απαιτεί τώρα χαμηλές αντιστάσεις κοντά στα επίπεδα της Monza. Έτσι το αυτοκίνητο δεν ήταν ανταγωνιστικό αυτό το Σαββατοκύριακο. Με μια πρόχειρα κομμένη πτέρυγα τύπου Spa, ο Φερστάπεν προκρίθηκε και έτρεξε μέχρι την πέμπτη θέση, αγνοώντας κάθε πειρασμό να εμπλακεί σε μάχη με τον Χάμιλτον ή τους οδηγούς της Ferrari όταν είχε την ευκαιρία. Ακούστηκε πεντακάθαρα από τον ασύρματο στη διάρκεια του αγώνα. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν να νικήσει τον Λάντο Νόρις.
Από τις 29 Νοεμβρίου έως την πρώτη Δεκεμβρίου οι αγώνες θα διεξαχθούν στην πίστα Lusail International Circuit στο εμιράτο του Κατάρ στον Περσικό κόλπο. Το πρωτάθλημα των κατασκευαστών είναι ακόμα ανοιχτό.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
10°
