Formula 1: Το γκραν πρι του Μεξικού και η μάχη του τίτλου, που έχει «ανάψει» για τα καλά
Ο εικοστός αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εκατοστός εικοστός (1.120) σε απόλυτη αρίθμηση της Formula 1, διεξήχθη την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2024 στην πίστα Autódromo Hermanos Rodríguez στο Μέξικο Σίτυ. Ο Μαξ Φερστάπεν άφησε να εννοηθεί μετά τον αγώνα ότι απλώς οδηγεί όπως οδηγεί και μερικές φορές ταιριάζει με αυτό που αρέσει στους αγωνοδίκες και μερικές φορές όχι. Με άλλα λόγια φαίνεται να έχει άπαντες γραμμένους στα παλιά του τα παπούτσια: Αντιπάλους, κριτές και θεατές αλλά κυρίως την ομάδα που του έχει προσφέρει μέχρι τώρα τα αυτοκίνητα που μπορούν να κερδίσουν. Φυσικά, το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας πρέπει να δοθεί στον αποχωρήσαντα αεροδυναμιστή Άντριαν Νιούι, με μια σημαντική επισήμανση: ακόμα και αυτός εργάστηκε εντός του υποστηρικτικού πλαισίου της αυστριακής ομάδας που δημιούργησε ο προσφάτως αποθανών —22 Οκτωβρίου 2022— Ντίτριχ Μάτεσιτς με τη βοήθεια του επιστήθιου φίλου του Χέλμουτ Μάρκο και τού, επί σειράν ετών, αρχηγού Κρίστιαν Χόρνερ.
Formula 1: Όλα όσα έγιναν στο γκραν πρι του Μεξικού
Όταν ο Φερστάπεν άκουσε από τον μηχανικό του για την πρώτη ποινή των δέκα δευτερολέπτων, απάντησε ειρωνικά ότι είναι «εντυπωσιασμένος». Στην αναγγελία της ισότιμης δεύτερης ποινής για την επικίνδυνη οδήγησή του εναντίον του Νόρις στην έβδομη στροφή του δέκατου γύρου, μουρμούρισε με αδιαφορία ανοησίες περί υπερβολών που υποτιμούν την αγωνιστική συμπεριφορά. Δεν έχει τόση σημασία να σχολιάσουμε την αυστηρότητα με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουν οι αγωνοδίκες την εφαρμογή των κανονισμών. Ή να επανεκτιμηθεί το πνεύμα των κανονισμών στους αγώνες αυτοκινήτων σχετικά με την ασφάλεια και τη θεαματικότητα. ‘Ετσι κι αλλιώς πάντα αυτή θα είναι η διελκυστίνδα που διατηρεί την ισορροπία του σπόρ. Το ενδιαφέρον σημείο στην περίπτωση του Φερστάπεν είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την αξία της ζωής. Η προσφιλής του έκφραση ήταν ανέκαθεν: «It is what it is». Τα πράγματα είναι αυτά που είναι. Λίγη σημασία έχει τι θα κάνουμε εμείς, έρμαια στη φυσική διάσταση ενός κόσμου που επιβάλλεται πάνω μας δια της παρουσίας του και μόνο. Σε μία προδιαγεγραμμένη πορεία από τη γέννηση έως το θάνατο, αντίστοιχη της εκκινήσεως και του τερματισμού ενός αγώνα Formula 1, η μοναδική μας συμμετοχή είναι μία παρουσία στα όρια της επιβίωσης, θα μπορούσε να πει ο Ολλανδός οδηγός εάν είχε την εκφραστική δυνατότητα που απαιτείται. Αλλά ακόμη και στη λιτή, απογυμνωμένη φράση που χρησιμοποιεί δεν είναι δύσκολο να καταλήξει κάποιος σε αυτό το συμπέρασμα. Η σημασία των κανονισμών εξαντλείται στην ακραία περίπτωση αποφυγής μίας μοιραίας συγκρούσεως. Η ελπίδα που δίνει η προσπάθεια σχεδιασμού, υλοποίησης, προετοιμασίας, οργάνωσης δεκάδων ανθρώπων προκειμένου να επαναλάβουν, σχεδόν κάθε εβδομάδα, αγώνες που διεκδικούν μία πραγματικότητα πέραν της θλιβερής συνθήκης του σταθερώς αναπότρεπτου «it is what it is», φαίνεται να μην προκαλεί στον Φερστάπεν καμιά συγκίνηση. Είναι όμως έτσι; Μπορεί κάποιος άνθρωπος να ζήσει με την απέλπιδα βεβαιότητα ενός παρόντος χωρίς προοπτική; Ενός πράγματος καθορισμένα αμετάβλητου; Τότε όμως γιατί ο Μαξ θα πάει στον επόμενο αγώνα στην Βραζιλία; Για ποιο λόγο προσπαθεί να διατηρήσει τον τίτλο του πρωταθλητή; Γιατί διεκδικεί σε κάθε στροφή της πίστας την υπεροχή έναντι των αντιπάλων του; Η ματαιότητα που εκφράζει με τα λόγια του έρχεται σε αντίθεση με τη συμπεριφορά του. Ίσως να είναι ο τρόπος του να καταλαγιάζει την ανησυχία του, το άγχος του. Η άρνηση να δει την παρουσία των άλλων στην ζωή του, και κατ’ επέκταση η έλλειψη γενναιοδωρίας από μέρους του, μπορεί να οφείλεται στη στρατιωτική πειθαρχία που επέβαλε ο πατέρας του στην προσπάθεια να τον κάνει αυτό που εκείνος δεν έγινε ποτέ. Ένας πρωταθλητής.
Ο Αγώνας
Στην πίστα του Μεξικού ή πρώτη στροφή ακολουθείται από ένα στενό σικέιν (Eses Moises Solana) που βρίσκεται 870 μέτρα μακριά από την εκκίνηση. Είναι η μεγαλύτερη ευθεία στο αγωνιστικό ημερολόγιο, γεγονός που δυσκολεύει τον pole sitter (τον πρώτο στην εκκίνηση) να διατηρήσει τη θέση του εφόσον δίνεται η δυνατότητα στους πίσω από αυτόν να αναπτύξουν μεγαλύτερη ταχύτητα λόγω της αεροδυναμικής ρυμούλκισης (slip streaming). O Μαξ Φερστάπεν κατάφερε χωρίς αυτήν τη βοήθεια να φτάσει από τη δεύτερη θέση πρώτος στη στροφή και να μπεί επικεφαλής του αγώνα. Μέχρι τον ένατο γύρο· ουσιαστικά όμως μόνο για τρείς γύρους, αφού, λόγω της σύγκρουσης μεταξύ Αλεξάντερ Άλμπον και Νίκι Σουνόντα, είχαμε αυτοκίνητο ασφαλείας για έξι γύρους. Στην αρχή του γύρου, στην πρώτη στροφή, ο Κάρλος Σάινθ προσπερνά με άνεση τον Φερστάπεν, ο οποίος διαμαρτύρεται στον μηχανικό του ότι τον εκθέτουν λόγω του mode (επιλογή προγράμματος) που έχουν επιλέξει και της άδειας μπαταρίας του. Ίσως να μην είχε άδικο. Η Red Bull είναι υποδεέστερη σε όλη τη διάρκεια των αγώνων μετά το Μαϊάμι. Η ικανότητα του Ολλανδού τη διατηρεί ακόμα, και μάλλον μέχρι το τέλος, στην πρώτη θέση ενώ η ανικανότητα του Μεξικανού Σέρτζιο Πέρεζ θα υποχρεώσει την αυστριακή ομάδα να μείνει στην τρίτη θέση της βαθμολογίας των κατασκευαστών. Ένα γύρο αργότερα, ο Λάντο Νόρις επιτίθεται στον Φερστάπεν στην τέταρτη στροφή που επίσης ακολουθείται από ένα στενό σικέιν (Ese del lago). Ο Ολλανδός τον σπρώχνει έξω από τα όρια της πίστας. Έστω και έτσι ο Βρετανός παραμένει μπροστά του. Ο Φερστάπεν επιτίθεται με την σειρά του στην στροφή 7 και τον σπρώχνει ξανά έξω από την πίστα. Τιμωρείται, τελικώς, με δέκα δευτερόλεπτα για κάθε παραβίαση. Μάλλον υπερβολική απόφαση. Αλλά του τα είχαν μαζεμένα.
Από την μονομαχία τους βγαίνει κερδισμένος ο Σαρλ Λεκλέρ που περνάει στη δεύτερη θέση. Στον 15ο από τους 71 γύρους του αγώνα οι δύο Mercedes παλεύουν μεταξύ τους. Η μάχη θα κρατήσει μέχρι τον 68ο γύρο με νικητή, άνευ ουσιαστικής σημασίας, τον Χάμιλτον ο οποίος θα κατακτήσει την τέταρτη θέση με πέμπτο τον Τζορτζ Ράσελ. Στον 16/71 γύρο ο Φερνάντο Αλόνσο εγκαταλείπει στο 400ο Grand Prix της καριέρας του. Όμως φαίνεται ότι συνεχίζει απτόητος και την επόμενη χρονιά στην Aston Martin, με την ελπίδα ενός τρίτου παγκοσμίου τίτλου. Στον 27/71 γύρο ο Φερστάπεν μπαίνει στα pits. Εκτίει την ποινή των είκοσι δευτερολέπτων και βγαίνει στη δέκατη πέμπτη θέση. Τελικώς τερματίζει έκτος και διατηρεί, ενόψει τεσσάρων υπολειπομένων αγώνων, την πρώτη θέση στην βαθμολογία των οδηγών με 47 βαθμούς διαφορά από τον Νόρις. Αμέσως μετά κάνουν τα προγραμματισμένα τους pit stop οι τρεις πρωτοπόροι. Στον 59/71 γύρο ο Νόρις βρίσκεται πίσω από τον Λεκλέρ σε απόσταση, μόλις, ενός δευτερολέπτου. Ο Μονεγάσκος παλεύει με την «σκληρή» γόμα. Στην ολοκλήρωση του 63ου γύρου στην στροφή 17 (Peraltada) το αυτοκίνητο ολισθαίνει, βγαίνει με μεγάλη ταχύτητα εκτός πίστας αλλά ο Λεκλέρ το διατηρεί στην πορεία του, χάνοντας φυσικά τη δεύτερη θέση. Στον τελευταίο γύρο μετά από την αλλαγή σε «μαλακή» γόμα επιτυγχάνει τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Η ικανότητά του διατήρησε τη Ferrari στους διεκδικητές της πρώτης θέσης. Η ιταλική ομάδα βρίσκεται 31 βαθμούς πίσω από τη Mclaren.
Ο Κέβιν Μάγκνουσεν κατέκτησε την έβδομη θέση, κάτι που είχε να πετύχει από το 2022. Η Haas με την ένατη θέση του Νίκο Χούλκενμπεργκ βρίσκεται στην έκτη θέση της βαθμολογίας των κατασκευαστών. Μετά τη συνεργασία της με την Toyota θέτει τις βάσεις για περαιτέρω καλές εμφανίσεις.
Από την πρώτη μέχρι την τρίτη ημέρα του Νοεμβρίου οι αγώνες θα γίνουν στην πίστα Autódromo José Carlos Pace στη Βραζιλία. Όπως πολλές πίστες πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, το Interlagos διαθέτει κεκλιμένες στροφές, με τους οδηγούς να ξεκινούν το γύρο τους σε ένα είδος μισού οβάλ· στην πραγματικότητα, από το 1957 μέχρι την επιστροφή της πίστας στο ημερολόγιο της Formula 1 το 1990, η πίστα ήταν ένα γιγαντιαίο βαρέλι.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
17°
