Formula 1 - Μαϊάμι: Ο Λάντο Νόρις ήταν τριπλά τυχερός

Ο έκτος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εκατοστός έκτος (1.106) σε απόλυτη αρίθμηση της Formula 1, διεξήχθη την Κυριακή 4 Μαΐου 2024 στην πίστα Miami International Autodrome, στην ομώνυμη πόλη της Φλόριντα. Ο Μαξ Φερστάπεν ήρθε δεύτερος. Πρώτος τερμάτισε, έστω και τριπλά τυχερός, ο Λάντο Νόρις με τη McLaren· παρουσία του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών και νυν υποψηφίου, Ντόναλντ Τραμπ, τον οποίον συνόδευσαν στο γκαράζ ο αρχηγοί της McLaren Racing Ζακ Μπράουν (Zak Brown), της FIA Μοχάμεντ Μπεν Σουλαγιέμ (Mohammed Ben Sulayem), της F1 Στέφανο Ντομενικάλι (Stefano Domenicali) και της ιδιοκτήτριας εταιρείας της F1 Liberty Media Γκρεγκ Μάφει (Greg Maffei). 

Η μεγάλη απώλεια της Red Bull ήταν η οριστική αποχώρηση του Άντριαν Νιούι από την ομάδα μετά από πολύπλοκες και χρονοβόρες διαπραγματεύσεις ως προς τη λύση ενός συμβολαίου που απαιτούσε την παρουσία του στην ομάδα μέχρι το τέλος του 2025 και την απαγόρευση συνεργασίας με άλλη ομάδα για ένα έτος μετά την αποχώρηση. Τελικά, ο σπουδαιότερος μέχρι σήμερα, αεροδυναμιστής της Formula 1 θα είναι ελεύθερος να εργαστεί από την αρχή του 2025. Αυτή η εξέλιξη δεν είναι άσχετη με τη διαμάχη του Κρίστιαν Χόρνερ σχετικά με την υπάλληλο που τέθηκε πλέον σε διαθεσιμότητα και η οποία λειτουργούσε ως προσωπικός συνεργάτης τόσο του Χόρνερ όσο και του Νιούι. Έτσι, αυτή η εξαιρετική ιστορία της ομάδας που αυτοδιαλύεται καθώς νικά όλους τους αντιπάλους στην πίστα συνεχίζει να εξελίσσεται.

Στην πραγματικότητα, αν ξεκινήσουμε από το πρώτο μονοθέσιο του Νιούι που κέρδισε τον τίτλο -τη Williams FW14B του 1992- στα 31 χρόνια τίτλων που ακολούθησαν, υπήρξαν μόνο δύο πρωταθλήματα που δεν κερδήθηκαν είτε από ένα μονοθέσιο του Νιούι είτε από ένα μονοθέσιο που σχετίζεται με τον Ρος Μπρον (Ross Brawn). Ναι, το αντίπαλο δέος του Βρετανού ήταν ένας άλλος Βρετανός. Πρόκειται για τα δύο πρωταθλήματα Φερνάντο Αλόνσο/Renault του 2005 και του '06. Οι Williams του Νιούι κέρδισαν τίτλους μεταξύ 1992 και 1997, ενώ διακόπηκαν από τους δύο τίτλους της Benetton με τον Μίκαελ Σουμάχερ το 1994 και το 1995. Η μετακίνηση του Νιούι στη McLaren συνέπεσε με τους τίτλους του Μίκα Χάκινεν το 1998 και το '99. Στη συνέχεια μπήκαμε στα χρόνια της Μπρον/Ferrari/Σουμάχερ, όταν μηδενίστηκαν τα βιβλία των ρεκόρ, λίγο πριν από εκείνη τη διακοπή της Αλόνσο/Renault. Βέβαια ο Μπρον δεν ήταν πλέον στη Ferrari όταν ο Κίμι Ραϊκόνεν κέρδισε τον τίτλο του 2007· είχε φύγει μόλις στο τέλος της προηγούμενης σεζόν. Ο Λιούις Χάμιλτον κέρδισε “ύπουλα” έναν τίτλο οδηγών το 2008, αλλά ο τίτλος των κατασκευαστών πήγε και πάλι στη Ferrari με ένα μονοθέσιο που ουσιαστικά ανήκε ακόμα στην εποχή Μπρον, ο οποίος αναδιοργάνωσε τότε την υπολειτουργούσα ομάδα της Honda, την μετέτρεψε σε Brawn Grand Prix και παγκόσμιους πρωταθλητές του 2009, προτού μεταμορφωθεί ξανά, σε Mercedes αυτή τη φορά. Από εκεί και πέρα ήταν ο Νιούι και η Red Bull μέχρι το 2013. Στη συνέχεια ήρθε η μακρά κυριαρχία της Mercedes από τα θεμέλια της Brawn έως το 2021 που πήρε τα σκήπτρα ο Νιούι και η Red Bull. Η εβδομάδα που έκλεισε με τη δεύτερη θέση του Φερστάπεν στο Μαϊάμι έφερε το τέλος μιας εποχής; Ή η πιθανή πρόσληψη του Άντριαν Νιούι στη Ferrari με οδηγούς τον οκτάκις παγκόσμιο πρωταθλητή Χάμιλτον και τον «πρίγκιπα» Σαρλ Λεκλέρ θα φέρει την παράταση που όλοι ελπίζουν ότι θα δώσει μία ανάσα στην μάλλον ασθμαίνουσα ζωή της Φόρμουλα Ένα; Τι σημαίνουν με δύο λόγια, αυτοί οι δύο άνθρωποι για το κορυφαίο μηχανοκίνητο, και όχι μόνο, άθλημα; Προέκριναν το δικαίωμα στην περιπέτεια σε κάθε γωνιά του πλανήτη με πρώτη και κυρίαρχη βεβαιότητα την άνευ όρων αφοσίωση στην πληρέστερη στόχευση των επιδιώξεών τους. Η υπό την αμερικανική νοοτροπία της επιδιώξεως, σχεδόν αποκλειστικά, του κέρδους μέσω των τηλεοπτικών δυνατοτήτων που φέρνει μαζί της η Liberty Media και ο Γκρεγκ Μάφεϊ, οδηγεί στην στείρα ανάπτυξη και την πέριξ αυτής οικονομική γιγάντωση ενός αθλήματος που αρχίζει να ξεχνάει την ουσία του. Ο ανταγωνισμός ζωντανεύει την ανθρώπινη ύπαρξη ανοίγοντας τον ορίζοντα σε ένα χρόνο που συνιστά τις τρεις συνιστώσες του, παρελθόν —παρόν— μέλλον, σε μία διάρκεια πέραν της θνητότητας μας. Η κινηματογράφησή του φέρνει ανία.

Formula 1: Ο αγώνας στην πίστα Miami International Autodrome

Σέρτζιο Πέρεζ

Η ορμητικότητα του τέταρτου Σέρτζιο Πέρεζ τον έφερε στην πρώτη στροφή πίσω από την ουρά του ομόσταυλού του, προσπερνώντας τις δύο Ferrari. Όμως δεν κατάφερε να κρατήσει το αυτοκίνητο μέσα στην πίστα και έδωσε τη δυνατότητα στον Όσκαρ Πιάστρι να φτάσει στην τρίτη θέση και τελικώς να προσπεράσει τον Σαρλ Λεκλέρ στον τέταρτο γύρο στην 18 στροφή και να καταταχθεί πίσω από τον πρωτοπόρο Μαξ Φερστάπεν. Ο Πέρεζ βρέθηκε εκτός αγώνος και η Mclaren έθεσε τις βάσεις για μία διεκδίκηση που δεν είχε στους στόχους της. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι ο Μεξικανός μετράει από το 2023, μαζί με τον Σάρτζεντ της Williams, οκτώ βαθμούς ποινής διπλώματος, περισσότερους από κάθε άλλον οδηγό. Στους 12 βαθμούς ο πιλότος αποκλείεται από έναν αγώνα του πρωταθλήματος. Δεν είναι τόσο ο κίνδυνος μιας τέτοιας απώλειας που καθιστά σημαντική την αναφορά στις ποινές όσο η απροσεξία που διακρίνει τον οδηγό της καλύτερης ομάδας του grid. Επίσης η επιπόλαιη κίνησή του αφαίρεσε από την ομάδα του μεγάλο ποσοστό σχετικό με την διεκδίκηση της νίκης του επικεφαλής του πρωταθλήματος, Μαξ Φερστάπεν.

Λάντο Νόρις

Στον 28ο γύρο ο Λάντο Νόρις είναι ο μοναδικός πιλότος που δεν έχει μπει στα pits για αλλαγή ελαστικών. Ο αγώνας εξαρχής ήταν ρυθμισμένος από όλες τις ομάδες για ένα pit stop.  Η φθορά των ελαστικών στη νεόδμητη άσφαλτο της νεοσύστατης πίστας του Μαϊάμι είναι μικρή. Επομένως αρχικώς με τη μεσαία γόμα (c3) και μετά με τη σκληρή (c2) ή αντιστρόφως (όπως είχε διαλέξει η Mercedes για τον Λιούις Χάμιλτον) ο αγώνας θα πήγαινε καλά. Στον αγώνα μόνο ο Πέρεζ αναγκάστηκε σε δεύτερο pit stop και αυτό ήταν το αποτέλεσμα της αρχικής απροσεξίας του. Ο Νόρις είχε καταφέρει να οδηγήσει 28 γύρους διατηρώντας έναν καλό ρυθμό. Ο Φερστάπεν είχε ήδη μπει για αλλαγή πρίν από 6 γύρους ενώ ο Λεκλέρ πριν από οκτώ. Ο Φερστάπεν υπελείπετο 11,5 δευτερολέπτων του Νόρις (το pit stop δαπανά 22 δευτερόλεπτα), οπότε αμέσως μόλις έβγαινε στην πίστα ο Βρετανός θα άφηνε στον Ολλανδό ένα προβάδισμα 10,5 δευτερολέπτων. Όμως, στην αριστερή στροφή 3, ο Λόγκαν Σάρτζεντ από την εσωτερική στριμώχτηκε στον Κέβιν Μάγκνουσεν και ο αγώνας πήγε σε καθεστώς κίτρινης σημαίας και safety car. Για καλή τύχη του Νόρις το αυτοκίνητο ασφαλείας μπήκε στην πίστα αμέσως μόλις ο Βρετανός είχε περάσει από μπροστά του. Έτσι το αυτοκίνητο ασφαλείας οδήγησε τον Φερστάπεν και τους ακολούθους του, μειώνοντας έτι περισσότερο την απόσταση από τον Νόρις, ο οποίος μπήκε για αλλαγή με την άνεση 30 δευτερολέπτων. Φυσικά, το αυτοκίνητο (safety car)  έκανε στην άκρη για να επιτρέψει και στα υπόλοιπα αυτοκίνητα να πλησιάσουν τον Νόρις αλλιώς υπήρχε περίπτωση μέχρι τον 33ο γύρο που έγινε η επανεκκίνηση ο Νόρις να προηγείται, καταχρηστικώς, ένα γύρο από τους υπόλοιπους. Στην επανεκκίνηση δέχθηκε κάποια πίεση από τον Φερστάπεν αλλά η Mclaren ανταποκρίθηκε όπως έπρεπε και μετά από 24 γύρους έκανε την παρθενική του εμφάνιση στο πρώτο σκαλί του βάθρου τερματίζοντας μπροστά από τον Ολλανδό κατά 5 δευτερόλεπτα.

Στις 17-19 Μαΐου 2024 η πίστα Autodromo Enzo e Dino Ferrari, στην Ίμολα,  θα φιλοξενήσει τον αγώνα της Formula 1. Εκεί που πριν από τριάντα χρόνια έχασε την ζωή του ο Άιρτον Σένα. Τεχνικός επικεφαλής της Williams ήταν ο Άντριαν Νιούι. Η δίκη για το δυστύχημα ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια πριν, χωρίς να υπάρξει υπαίτιος. Στο βιβλίο του, “How to build a car”, ο Νιούι αναφέρεται στην αστοχία που είχε υποστεί το τιμόνι του Βραζιλιάνου και τελικώς οδήγησε στον θάνατο του. Κανείς δεν μπορεί να πει με σαφήνεια τί είχε συμβεί. Εκείνες τις εποχές η ασφάλεια ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Προείχε η επιδίωξη της νίκης. Τα κοντινά πλάνα και οι υπεράριθμες κάμερες δεν είχαν ακόμη γίνει καθεστώς. Κυρίως δεν είχε γίνει καθεστώς η εξάλειψη του κινδύνου. Ήταν μέρος του αγώνα.