Formula 1 - Αυστραλία: Κάθε νέα εκκίνηση είναι μια βεβαιότητα για το μέλλον

Ο πρώτος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εκατοστός δεύτερος (1.102) σε απόλυτη αρίθμηση της Formula 1, διεξήχθη την Κυριακή 24 Μαρτίου 2024 στην πίστα Albert Park Circuit, στη νοτιοανατολική παραθαλάσσια πόλη της Αυστραλίας, Μελβούρνη. Αυτήν τη φορά νικητής ήταν ο Κάρλος Σάινθ, με δεύτερο στον τερματισμό τον Σαρλ Λεκλέρ. Οι δύο οδηγοί της Ferrari έφεραν το μέγιστο των βαθμών, 44, για την ιταλική ομάδα. Κάτι τέτοιο έχει να συμβεί από τις αρχές του 2022. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν ελπιδοφόρα για τη συνέχεια του πρωταθλήματος εάν είχε συμβεί παρουσία του Μαξ Φερστάπεν. Όμως ο πρωταθλητής εγκατέλειψε στον τρίτο γύρο ενώ αντιμετώπιζε πρόβλημα από την αρχή του αγώνα. Στον πίσω δεξιό τροχό η «δαγκάνα» του φρένου κόλλησε και τελικώς εξερράγη κατά την είσοδο του μονοθέσιου στα pits, αναγκάζοντας τον Ολλανδό στο πρώτο DNF (Did Not Finish) μετά από 43 αγώνες αδιάλειπτης παρουσίας στις πίστες -συνήθως στην πρώτη θέση. Πέρυσι τερμάτισε με διαφορά 290 βαθμών από τον δεύτερο Σέρτζιο Πέρεζ. Υποθετικά μιλώντας, ο Μεξικανός θα μπορούσε να έχει αναδειχθεί πρωταθλητής εάν ο Φερστάπεν είχε εγκαταλείψει 6 φορές και ο ίδιος είχε βγει πρώτος. Επομένως, με τη δυναμικότητα των ομάδων όπως φαίνεται μέχρι τώρα, οι επίδοξοι μνηστήρες πρέπει να ευελπιστούν σε 5 ακόμα DNF του Ολλανδού με τους ίδιους στις πρώτες θέσεις, για να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Φυσικά αναφερόμαστε στον ομόσταυλό του και στους δύο οδηγούς της Ferrari διότι η Mercedes και η Mclaren απέχουν πολύ από την διεκδίκηση. Υπάρχουν σαφώς μεγαλύτερες πιθανότητες να πυροδοτήσει ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ (γενέτειρα πόλη της ρωσικής ατομικής βόμβας και τόπος διαμονής και προσευχής του δημοφιλέστερου αγίου της χώρας) τις πυρηνικές κεφαλές της Ρωσίας που κατά δήλωσιν Πούτιν: «Εμείς θα πάμε στον ουρανό ως μάρτυρες και αυτοί (εννοεί τους «Δυτικούς») απλώς θα πέσουν νεκροί»… παρά να ευοδωθεί το παραπάνω σενάριο.

Τι είναι όμως αυτό που κάνει το σπορ να παραμένει τόσο ψηλά σε δημοφιλία, παρά τον εμφανώς μικρό ανταγωνισμό; Όχι μόνο η απάντηση αλλά και η συζήτηση πέριξ αυτής φαίνεται κοπιαστική. Ακόμα και η ερώτηση φαντάζει παράλογη. Η Formula 1 υπάρχει 70 συναπτά έτη και έχει περιβληθεί από παραδειγματικές ιστορίες βίου μέχρι μύθους που αγγίζουν τα όρια του μεταφυσικού. Η λέξη πλήξη είναι αδιανόητη για θεατές και πρωταγωνιστές. Στον αγώνα της Μελβούρνης ο Σάινθ ψηφίστηκε ως ο αγαπημένος των θεατών γιατί η πρώτη θέση ήρθε σε συνδυασμό με την επιστροφή του από την ανάρρωση μιας χειρουργικής επέμβασης για σκωληκοειδίτιδα που έγινε πριν από δεκαπέντε ημέρες. Οι οδηγοί είναι ένα είδος υπερανθρώπων ακόμα και σήμερα που οι συνθήκες οδήγησης είναι απείρως πιο ευνοϊκές από αυτές του, προ τριακονταετίας, παρελθόντος. Οι διαπλοκές των σχέσεων μεταξύ των πρωταγωνιστών αποτελούν πεδία ατέρμονων συζητήσεων. Η κατηγορία για «ανάρμοστη συμπεριφορά» του Κρίστιαν Χόρνερ προς μία υπάλληλο της ομάδας έχει γίνει ο άξονας της μάχης εξουσίας που έχει ξεσπάσει στην Red Bull. Είκοσι τέσσερις αγώνες στις πενήντα δύο εβδομάδες του έτους εκκινούν, μαζί με τους οδηγούς στο grid, την ελπίδα εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Δηλαδή αναγκάζουν σε έναν χρόνο μέλλοντος, σε μία νέα αρχή. Όταν οι πέντε φανοστάτες μετατραπούν από την κόκκινη στην πράσινη ένδειξη «έχουμε αγώνα», όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Είκοσι οδηγοί και πέντε χιλιάδες σχεδιαστές, μηχανικοί, μηχανουργοί, φροντιστές, διαιτητές, γιατροί, δικηγόροι, διοικητικοί υπάλληλοι επιβεβαιώνουν και ανανεώνουν την πίστη τους στον σχεδιασμό, τη βελτίωση, την επιμονή στη μάχη για μια ζωή που ξεπερνάει τα βιολογικά τους όρια. Τα επιτεύγματά τους είναι πέραν και πάνω του μικρού μας βίου. Αυτό το υπέροχα ζωντανό συναίσθημα απολαμβάνουμε κάθε φορά στην εκκίνηση ευελπιστώντας στην επανάληψή του μετά τον εκάστοτε τερματισμό και διατηρώντας την προσδοκία μίας νέας εκκίνησης ακόμα και αν στις πλείστες των περιπτώσεων εκεί βρίσκεται ο νεαρός Ολλανδός.

Formula 1: Ο αγώνας στην πίστα Albert Park Circuit στη Μελβούρνη

Τίποτα δεν προμήνυε στον γύρο σχηματισμού (lap formation) για τον Μαξ Φερστάπεν το θλιβερό απόγευμα που θα είχε. Να περιφέρεται ασκόπως στo paddock δίνοντας εξηγήσεις για την αποτυχία των μηχανικών του και περιμένοντας να τελειώσει ο αγώνας για να γυρίσει στο σπίτι του. Στην πρώτη κλειστή δεξιά στροφή, μετά την καλή του εκκίνηση, μπήκε μπροστά από τον Κάρλος Σάινθ προετοιμάζοντας το κοινό για μια εύκολη νίκη. Η κακώς στερεωμένη πίσω αριστερή δαγκάνα του μονοθεσίου λειτούργησε σαν χειρόφρενο καθώς περνούσε από τη στροφή 3 στον δεύτερο γύρο, με αποτέλεσμα η σπασμωδική αντίδραση του αυτοκινήτου πάνω από το κράσπεδο εξόδου να δώσει στον Σάινθ τον ρυθμό που του επέτρεψε να μπει στο DRS (απόσταση μικρότερη του ενός δευτερολέπτου στην οποία ενεργοποιείται η δυνατότητα αύξησης της ταχύτητας του μονοθεσίου) μέχρι τη στροφή 9. Η προσπέραση ήταν τόσο εύκολη που κανείς δεν είχε αμφιβολία ότι κάτι άσχημο συνέβαινε με τον Ολλανδό. Στην συνέχεια η θερμότητα από τα κολλημένα φρένα έφερε καπνό, κατά την είσοδο στα pits μία μικρή έκρηξη-εκτόνωση και τελικώς τη φωτιά στο τροχό.

Ο Σάινθ δεν θα πίστευε στην τύχη του. Φυσικά φάνηκε αντάξιός της, αφού κατάφερε να διατηρήσει σε όλη την διάρκεια του αγώνα την ψυχραιμία και τη σταθερότητα που απαιτούν οι συνθήκες για τον επικεφαλής του αγώνα. Βέβαια δεν απειλήθηκε κατά την διάρκεια της αναμέτρησης, κυρίως από τον ομόσταυλό του Σαρλ Λεκλέρ. Κι αυτό λόγω της τακτικής της Ferrari η οποία έφερε —σωστά πράττοντας για την ομάδα— μόλις στον ένατο γύρο τον Μονεγάσκο στα pits για αλλαγή σε «σκληρά» ελαστικά, υποσκελίζοντας (undercut) μεν τον Λάντο Νόρις που προηγείτο αυτού αλλά φέρνοντάς τον σε μειονεκτική θέση στην διεκδίκηση της πρωτιάς. Η αντίδραση της McLaren στο pit του Λεκλέρ - να «τρέξει» τον Νόρις όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε να αυξήσει το πλεονέκτημα ελαστικών του έναντι του Λεκλέρ στο επόμενο stint - επέτρεψε στον Σάινθ να μείνει έξω (υπό μία ευρεία έννοια είχαμε εφαρμογή του overcut) μέχρι να απαιτηθεί να ανταποκριθεί στο pit του Νόρις. Αυτός ήταν ο 15ος γύρος. Ο Σάινθ επανήλθε στην πίστα πάνω από 2 δευτερόλεπτα μπροστά από τον Λεκλέρ και με «σκληρά» ελαστικά νεότερα κατά έξι γύρους. Σε αυτό το σημείο η Ferrari έδωσε την εντολή στους δύο οδηγούς της να κρατήσουν τις θέσεις τους. Όχι ότι χρειαζόταν, καθώς ο Λεκλέρ είχε μειονέκτημα στην ηλικία των ελαστικών και βρώμικο αέρα. Τόσο πολύ είχε τον έλεγχο του αγώνα ο Σάινθ. Έτρεχε τόσο ταχύτερα όσο και με καλύτερο βαθμό ελαστικών από οποιονδήποτε άλλον. Αυτός και το μονοθέσιο βρίσκονταν σε ένα πολύ καλό σημείο. Η κόκκωση (graining) των εμπρός και των πίσω ελαστικών τόσο στη μεσαία όσο και στη σκληρή μίξη έκανε την εξίσωση πραγματικά δύσκολη στην ακόμα ομαλή επιφάνεια του Albert Park. Η νέα άσφαλτος εφαρμόστηκε το 2022 και η λεία επιφάνεια υπερθερμαίνει τα ελαστικά λόγω χαμηλής πρόσφυσης και την αντίστοιχη αποκόλληση και επανακόλληση του ελαστικού που δημιουργεί το φαινόμενο του graining. Ακριβώς όπως και την τελευταία φορά που η κόκκωση αποτέλεσε περιορισμό —στο Λας Βέγκας πέρυσι— η Ferrari ήταν πολύ γρήγορη και συνεπής. To αποδεικνύει ο αγώνας του Πέρεζ που έδειξε σαφώς την αδυναμία της Red Bull, εάν και καθώς είχε περάσει την Aston, πήρε κομμάτι γείσου που σφηνώθηκε σε κάποιο μέρος του υποστρώματος, γεγονός που του κόστισε περίπου 20 πόντους downforce (περίπου 0,2 δευτερόλεπτα) και την απώλεια του ρυθμού του. Τερμάτισε πέμπτος. Παρόλα αυτά στην περίπτωση της συμμετοχής του Φερστάπεν ως επικεφαλής το πρόβλημα για το αυστριακό μονοθέσιο θα ήταν σαφώς μικρότερο και η νίκη του μάλλον η πιο πιθανή.

Στον προτελευταίο γύρο ο Τζορτζ Ράσελ ήταν έτοιμος να προσπεράσει την Aston Martin, όταν ο Φερνάντο Αλόνσο επέλεξε να φρενάρει για τη στροφή 6 εκατό μέτρα νωρίτερα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή του αγώνα και στη συνέχεια να αφήσει τα φρένα και να τα ξαναβάλει. Αυτό αιφνιδίασε τον Ράσελ και σε συνδυασμό με τον βρώμικο αέρα συνέβαλε στο να γλιστρήσει μέσα από τα χαλίκια και να πέσει με δύναμη στην μπαριέρα των ελαστικών, βγαίνοντας από ένα μονοθέσιο που στηριζόταν στους δύο αριστερούς τροχούς. Στον Αλόνσο στοίχισε ποινή 20 δευτερολέπτων και την απώλεια δύο θέσεων. Ήταν το τέλος ενός κακού τριημέρου για την Mercedes. Η τρίτη και τέταρτη θέση για τις Mclaren ήταν αναμενόμενη, μετά τις εγκαταλείψεις.

Σε μια εβδομάδα η Formula 1 μεταφέρεται σε μια αγαπημένη πίστα για τους οδηγούς, την Suzuka, στην ομώνυμη πόλη της ανατολικής ακτής της Ιαπωνίας. Ο βρυχηθμός των μηχανών στα σταθερά χέρια των πιλότων θα ανανεώσουν την βεβαιότητα μας για τη συνέχεια.