Ο Μάνος Χρυσούλης και ο Αντώνης Κούρος συλλέγουν κλασικά αμάξια

Το κρεμ κάμπριο Lancia Appia που οδηγούσε το 1964 η Ρένα Βλαχοπούλου στην εμβληματική ταινία του κινηματογράφου «Κορίτσια για φίλημα» πλάι στο πρώτο ελληνικό ηλεκτροκίνητο αυτοκίνητο Enfield  του Αριστοτέλη Ωνάση, το οποίο σχεδίαζε να αξιοποιήσει για την Ολυμπιακή τη δεκαετία του ’70, είναι δύο μόνο από τα 70 περίπου μοναδικά κομμάτια που μετρά η συλλογή του Αντώνη Κούρου και του Μάνου Χρυσούλη. Ήταν πριν από 2 περίπου χρόνια όταν οι καρδιακοί φίλοι που προέρχονται από διαφορετικά background (τα ναυτιλιακά και τον χώρο των εκδηλώσεων αντίστοιχα) αποφάσισαν να παντρέψουν την κοινή τους αγάπη για τους τέσσερις τροχούς και να τη στεγάσουν σε ένα υπόγειο 300 τ.μ., δημιουργώντας έτσι το Soul Garage, που φιλοξενεί πολυτελή κλασικά αυτοκίνητα και μοτέρ, μαζί με ένα εξειδικευμένο συνεργείο ανακατασκευής. Πώς φτάνουν όλα αυτά τα ιδιαίτερα μοντέλα;

«Διαχειριζόμαστε κατά μέσο όρο 70 με 100 αυτοκίνητα και 50 μοτοσικλέτες. Αυτό που αποτελεί κριτήριο προκειμένου να αγοράσουμε ένα αυτοκίνητο, να το βελτιώσουμε και να το βάλουμε στη συλλογή μας είναι το να φέρει μια ξεχωριστή ιστορία, είτε σαν αυτοκίνητο παραγωγής είτε όσον αφορά τα στοιχεία που το συνοδεύουν. Μπορεί να είναι το ιδιοκτησιακό του καθεστώς, να μας εξιτάρει δηλαδή αυτός που το οδηγούσε κάποτε, ή να φέρει άλλου είδους χαρακτηριστικά ως προς τις επιδόσεις, τον σχεδιασμό του, ή και κάποιον ιδιαίτερο λόγο που δημιουργήθηκε, για παράδειγμα να είναι επετειακό. Έχει τύχει να βρούμε αμάξι 50 ετών με ελάχιστα χιλιόμετρα και αυτό ήταν αρκετά σπάνιο στοιχείο για μας ώστε να θελήσουμε να το συντηρήσουμε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση κι έτσι να αντέξει άλλα 50 χρόνια.

»Μια παρόμοια περίπτωση είναι η Norton μοτοσικλέτα μας που άνηκε στον Mr ΧΡΩΠΕΙ, Σωτήρη Σοφιανόπουλο, ο οποίος έτρεχε σε αγώνες, και από το 1973 έχει μετρήσει μόλις 1350 χλμ. Μια ωραία ιστορία επίσης έχει το Iso Rivolta μας που κυκλοφόρησε αποκλειστικά σε 175 κομμάτια στον κόσμο από ένα ιταλικό εργοστάσιο το οποίο σήμερα φτιάχνει μονάχα γύρω στα 10 supercars τον χρόνο. Ονομάζεται Fidia από τον αρχαίο Έλληνα Φειδία, είχε παρουσιαστεί το 1972 στην Ακρόπολη και ήταν τότε το ταχύτερο στον κόσμο. Αλλά και το μοναδικό στην Ελλάδα Honda Trail 110 που ήρθε από ιδιώτη από την Αμερική, ταξινομήθηκε και διατηρεί όλα τα εργοστασιακά αυτοκόλλητα, κρύσταλλα και λάστιχα απαράλλαχτα από το 1980. Θέλαμε να το φροντίσουμε όχι για την οικονομική του αξία, αλλά για να διατηρήσουμε κατά κάποιον τρόπο ένα κομμάτι της ιστορίας. Οχήματα σαν αυτά, φτάνουν από στόμα σε στόμα σε εμάς, έχει τύχει να τα εντοπίσουμε και να απευθυνθούμε σε συλλέκτες ακόμα και στο εξωτερικό – σε Αγγλία, Ιταλία, Ολλανδία και Βέλγιο» μου εξηγεί ο Αντώνης.

Ο Αντώνης ασχολείται με την ανακατασκευή των αυτοκινήτων της συλλογής, μια υπόθεση σύνθετη που απαιτεί πολύ χρόνο, χρήμα και εννοείται μεράκι, γι’ αυτό και χρησιμοποιεί νέες τεχνολογίες όπως καθαρισμό με λέιζερ και ξηρό πάγο. «Το απολαμβάνω να μετατρέπω ένα αυτοκίνητο που βρίσκεται στη χείριστη κατάσταση ώστε να μοιάζει σαν να έχει παραδοθεί μόλις από εργοστάσιο. Αυτή τη στιγμή δουλεύω πάνω σε ένα εκθεσιακό Fiat 1500 Οsca Viotti, που παρουσιάστηκε στο Τορίνο το 1959 και κυκλοφόρησε μόλις σε 13 περίπου κομμάτια στον κόσμο. Όταν το έλυνα βρήκα κι ένα παλιό στιλέτο που μάλλον το είχε ξεχάσει κάποιος παλιός προκάτοχός του».

Στο γκαράζ όμως δεν υπάρχουν μόνο αυτοκίνητα. Οι δύο λάτρεις του αυτοκινήτου δημιούργησαν έναν πολυχώρο τον οποίο οι περισσότεροι άντρες βλέπουν ως παράδεισο, με ένα άνετο σαλόνι, μπαρ και  αίθριο για καφέ. Σε πολλά σημεία του χώρου παντρεύονται τα αυτοκίνητα με τη μουσική και έτσι κανείς μπορεί να συναντήσει από παλιά juke box και πικ απ με βινύλια μέχρι και ηλεκτρικές κιθάρες ή πιάνο που έχουν διακοσμητική και χρηστική αξία, καθώς και μια ενδιαφέρουσα συλλογή από περιοδικά για αυτοκίνητα και ποπ κουλτούρα. Παράλληλα στον χώρο λειτουργεί κι ένα ολοκληρωμένο μπαρμπέρικο.

Περήφανοι, ο Μάνος και ο Αντώνης, με ξεναγούν στον χώρο δείχνοντάς μου ορισμένα κομμάτια της συλλογής τους, ξεκινώντας από ένα αμερικάνικο απίστευτα γρήγορο buggy του 2005 με εκρηκτικές επιδόσεις – επιτάχυνση στα 3% δευτερόλεπτα. «Το συγκεκριμένο δεν το νοικιάζουμε γιατί είναι επικίνδυνο. Κατασκευάστηκε μόνο για ψυχαγωγία σε πίστα» μου λένε. Έπειτα μου δείχνουν το εντυπωσιακό βρετανικό Lotus Caterham του 2000, που έρχεται στο ίδιο σχήμα από το 1973, σούπερ ελαφρύ, όπως μου τονίζουν, και είναι κατασκευασμένο σε ένα σασί και όλα του τα μέρη από carbonfiber. «Ένα τεχνολογικά προηγμένο για την εποχή του αγωνιστικό αυτοκίνητο, με τρομερή αναλογία ιπποδύναμης-βάρους, μόλις 480 κιλά και 240 άλογα, στο οποίο κάνουμε κάποιες επιμέρους βελτιώσεις στο σασμάν, σε ανάρτηση και κινητήρα».

Τέλος, φτάνουμε μπροστά στο εντυπωσιακό πράσινο κάμπριο Messerschmitt του 1964 από τη Γερμανία, στο οποίο έγινε ανακατασκευή και είναι ένα ίσως από τα πέντε που έφτασαν ποτέ στην Ελλάδα. Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να μαγεύονται από τα κλασικά αμάξια; Aναρωτιέμαι.

«Τα αυτοκίνητα εκείνης της εποχής έγιναν από το πάθος να κυριαρχήσουν στην αγορά έναντι του άλλου. Ο Enzo Ferrari, για παράδειγμα, έβγαζε αυτοκίνητα για να μπει στο μάτι του Carroll Hall Shelby και τo Compra της Lamborghini φτιάχτηκε για να αποδεδειχθεί ότι ήταν καλύτερο από τη Ferrari. Αυτές οι ιστορίες που αποδεικνύουν ότι υπάρχει κάτι παραπάνω από τα σίδερα σε ένα αμάξι είναι που εξιτάρουν και τους νέους. Για τον λόγο αυτό έχουμε ξεκινήσει να μετατρέπουμε αυτοκίνητα σε ΕV, δηλαδή ηλεκτρικά, κάνοντας παλιά σασί να κινούνται με ηλεκτροκινητήρες ώστε να προκύψουν κλασικά αυτοκίνητα που θα είναι φιλικά προς το περιβάλλον και εύκολα στη χρήση, δεδομένου ότι οι νέοι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τα καρμπιρατέρ και τις παλιές τεχνολογίες. Αυτό ίσως δώσει νέα ώθηση στο παλιό αυτοκίνητο» θα μου πει ο Αντώνης.

«Το Vintage στοιχείο με έναν παράξενο και ονειρικό τρόπο έλκει τους μεγάλους γιατί αναπολούν τις γραμμές των παλιών αυτοκίνητων, αλλά και τους νέους που βλέπουν κάτι περά από τα συνηθισμένα αμάξια της καθημερινότητάς τους. Δεν είναι τυχαίο πως όταν κάποιος αντικρίζει ένα ιδιαίτερο αυτοκίνητο αμέσως αναρωτιέται πως μπορεί να είναι αυτός που το οδηγάει. Κάποτε τα αυτοκίνητα σχεδιάζονταν στο χέρι ενώ σήμερα στο κομπιούτερ, και το φλερτ γινόταν σε προσωπικό επίπεδο σε αντίθεση με σήμερα που γίνεται στο TikTok. Και στις δύο περιπτώσεις το πρώτο είναι ρομαντικό και το άλλο ωμό. Αυτή τη διαφορά εντοπίζουν ίσως οι άνθρωποι και τους συγκινεί όταν βλέπουν ένα κλασικό αυτοκίνητο σε σχέση με ένα σύγχρονο» συμπληρώνει ο Μάνος.

Περισσότερα για τη συλλογή του Μάνου και του Αντώνη αλλά και για να επισκεφτεί κανείς το Soul Garage στη Μεταμόρφωση, μπορεί να βρει στη σελίδα τους soulgarage.gr