Ράλλυ Ακρόπολις: Ο Θωμάς Ευθυμίου θυμάται τον αγώνα που απόλαυσε περισσότερο και θα παρακολουθούσε ξανά, τον 31ο το 1984.
Ναι, αυτό θα διάλεγα… Το 31ο Ακρόπολις των τριών Σκελών που το καθένα είχε συνολικά τόσες Ειδικές Διαδρομές (και παραπάνω) από ό,τι έχουν τα σύγχρονα Ακρόπολις.
Και για να έχουμε μία εικόνα το Ακρόπολις του 1984 είχε 47 Ειδικές Διαδρομές συνολικού μήκους 796.62 χλμ. και το φετινό 15 Ειδικές Διαδρομές με συνολικό μήκος 307.89 χλμ.
Γιατί όμως πάω τόσο πίσω για να βρω έναν ιδιαίτερο για εμένα αγώνα; Να σας πω.
Το Ράλλυ Ακρόπολις έχει τη δική του «χρυσή δεκαετία». Από τα μέσα του ’70 έως και τα μέσα του ’80, ο μεγάλος μας αγώνας γίνεται σημείο αναφοράς στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ (WRC) σε όλο τον κόσμο. Συχνά δε και πρότυπο: αγωνιστικό, διοργανωτικό, ολοκληρωμένο.
Ήταν τότε που οι ομορφιές της Ελλάδας έφταναν μέσα από την κινηματογραφική εικόνα στα πέρατα του κόσμου. Κάθε χρόνο οι συμμετοχές αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο και φτάνουμε το 1978, όταν αυτές ξεπέρασαν τις 250. Αριθμός υπερβολικά μεγάλος για έναν τόσο σκληρό αγώνα. Στις αρχές του ’80 γίνεται η επανάσταση στα ράλι. Το θηριώδες Audi Quattro με υπερτροφοδότη στον κινητήρα, το γνωστό μας turbo και κίνηση στους τέσσερις τροχούς, διαλύει τον συναγωνισμό και δημιουργεί τάση στο σπορ. Τα ράλι πλέον δεν θα είναι ποτέ ίδια. Η εποχή της αθωότητας έχει περάσει ανεπιστρεπτί και τα υπεραυτοκίνητα του Group B κάνουν την εμφάνισή τους για να αποκτήσουν τα ράλι τον όρο επικινδυνότητα με άμεσο κόστος της ζωή τριών αγωνιζομένων. Ευτυχώς για το Ακρόπολις, η δεινότητα των διοργανωτών της ΕΛΠΑ το προφυλάσσει με το παραπάνω και δεν εμπλέκεται σε περιπέτειες. Παραμένει απεριόριστα δημοφιλές, αφού ακόμα και οι απλοί άνθρωποι των χωριών υποδέχονται τον αγώνα στην περιοχή τους σαν να είναι γιορτή. Τα σχολεία κλείνουν και οι δάσκαλοι συνοδεύουν τα παιδιά στις Ειδικές Διαδρομές που περνούν κοντά στο χωριό τους! Εικόνες μαγικές, αλλά και μοναδικές.
Έχοντας παρακολουθήσει όλα τα Ακρόπολις από το 1977 μέχρι σήμερα και έχοντας καλύψει δημοσιογραφικά τον αγώνα από το 1985 και μετά, αλλά και δεκάδες αντίστοιχους αγώνες του WRC σε όλο τον κόσμο, μπορώ να πω χωρίς δεύτερη σκέψη ότι η πενταετία 1982-1986 είναι αυτή κατά τη διάρκεια της οποίας βρίσκεται και ο αγώνας που θα ξεχώριζα. Και δεν είναι εύκολο πράγμα να διαλέξω. Γιατί και οι πέντε χρονιές έχουν χαραχθεί ανεξίτηλα μέσα μου. Ήταν τόσο συγκινητικά γεμάτες χρονιές, με κορυφαίες εργοστασιακές συμμετοχές, με θρύλους αγωνιζόμενους που άφησαν ανεξίτηλη σφραγίδα στο WRC με το πέρασμά τους, αλλά και τη μεγάλη διάρκειά τους. Χόρταινες αγώνα!
Αν ήταν να διαλέξω έναν αγώνα, θα ήταν αυτός του 1984. Για τον οποίο όργωσα την Ελλάδα για να παρακολουθήσω –σύμφωνα με τα αρχεία μου– 12 Ε.Δ. και να γεμίσω τη φαρέτρα της μνήμης μου σκόνη για 200 χρόνια. Ναι. Αν γύρναγα τον χρόνο πίσω και έπρεπε να διαλέξω έναν αγώνα να παρακολουθήσω, αυτός θα ήταν το 31ο Ράλλυ Ακρόπολις του 1984.
Σ’ έναν ολοένα και περισσότερο ηλεκτρικό κόσμο, είναι μια ανακούφιση και μια τζούρα καθαρόαιμης ευδαιμονίας να μπορείς ακόμα να ακούς έναν κινητήρα να αφυπνίζεται
17°
