Rally Monza: Η ανασκόπηση του αγώνα

Ο τελευταίος αγώνας του πρωταθλήματος για το 2021 τελείωσε και μας έχει αφήσει με μια γλυκόπικρη γεύση και πολλά ανάμεικτα συναισθήματα. Σε σύγκριση με το περσινό Rally Monza, το φετινό ήταν από πολλές απόψεις καλύτερο και πιο διασκεδαστικό. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι οι Ειδικές Διαδρομές (Ε.Δ.) φέτος ήταν γεμάτες θεατές έκανε μεγάλη διαφορά, και για εμάς που το παρακολουθούσαμε από το σπίτι αλλά και για τα πληρώματα τα ίδια, τα οποία είχαν σχολιάσει έντονα την έλλειψη θεατών και πως αυτό τους επηρέαζε ψυχολογικά και πέρσι μετά την επανεκκίνηση του πρωταθλήματος μετά το πρώτο lockdown (με εξαίρεση τον αγώνα στην Εσθονία), και στις αρχές της χρονιάς φέτος που ακόμα δεν επιτρέπονταν θεατές (ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι στο φετινό Ράλι Μόντε-Κάρλο υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 18:00 και η αστυνομία «κυνηγούσε» θεατές που ήταν κοντά στις Ε.Δ. και έδινε πρόστιμα;).

Όπως όμως και πέρσι, έτσι και φέτος, ο τελευταίος αγώνας στην Ιταλία ήταν αυτός που θα «έβγαζε» πρωταθλητή και στην κατάταξη οδηγών και κατασκευαστών. Στην πρώτη κατηγορία τα πράγματα δεν άλλαξαν ιδιαίτερα, και το φινάλε ήταν σχεδόν σαν ένα déjà-vu του 2020: ένας αλάνθαστος και αποτελεσματικός Sebastien Ogier να κυνηγάει ένα ακόμα πρωτάθλημα, και ένας αγχωμένος και ασταθής Elfyn Evans να παλεύει για το πρώτο του. Η διαφορά στους δύο αυτούς οδηγούς φέτος ήταν ότι ο Evans πήρε κάποιες νίκες όχι τόσο γιατί πραγματικά τις κέρδισε με το σπαθί του, αλλά γιατί τα Hyundai είχαν εκπληκτικά πληρώματα αλλά προβληματικά αυτοκίνητα (χάσαμε το μέτρημα στον αριθμό αναρτήσεων που τους έμειναν στα χέρια).

Στη δεύτερη όμως κατηγορία, αυτή των κατασκευαστών, φέτος είδαμε μια αλλαγή στη φρουρά, και η Toyota κατάφερε μετά από 3 χρόνια να «κλέψει» τη νίκη από την Hyundai. O Andrea Adamo, αρχηγός ομάδας της Hyundai είπε ότι έπρεπε να τα είχαν πάει καλύτερα φέτος, «αλλά το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να μάθουμε από τα λάθη μας και να βελτιωθούμε για την επόμενη χρονιά». Από την άλλη ο Jari-Matti Latvala, αρχηγός ομάδας της Toyota, είχε μια ανέλπιστα καλή πρώτη χρονιά στο πόστο αυτό (όπως αντίστοιχα είχε και ο Adamo το 2019).

Τόσο όμως η δυναμική αυτής της χρονιάς, όσο και οι επερχόμενες αλλαγές που θα λάβουν χώρα την επόμενη (η μετάβαση στην υβριδική τεχνολογία με εντελώς καινούργια αυτοκίνητα, η μερική αποχώρηση του Ogier, και η πλήρης αποχώρηση του συνοδηγού του Julien Ingrassia) μετέτρεψαν το φετινό Rally Monza σε έναν αγώνα «παράξενο». Η απουσία του Ott Tanak ήταν αισθητή και η αντικατάστασή του με τον Teemu Suninen αλλόκοτη. Η οδηγία του Latvala στον Kalle Rovanpera να μείνει στο παρασκήνιο για να στηρίξει την ομάδα ήταν οριακά ακραία, ειδικά για έναν οδηγό σαν τον Rovanpera, και αυτό έγινε ακόμα πιο έντονο από το γεγονός ότι ο νεαρός Φινλανδός ήταν υποτονικός καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα στις δηλώσεις του, «φόρεσε» στο Yaris του ελαστικά χιονιού στην προτελευταία Ε.Δ. και όταν ερωτήθηκε γιατί είπε απλά «γιατί όχι;», και τέλος έκανε μερικά donut στην τελική Power Stage χωρίς κανένα λόγο και μετά δήλωσε ότι απλά είχε κάποια λάθη στις σημειώσεις του. 

Γενικότερα όμως, παρακολουθώντας αυτόν τον αγώνα, ένιωθες ότι όλοι είχαν κάνει ένα βήμα πίσω (αν όχι περισσότερα) και άφηναν τον Ogier και τον Evans να αναμετρηθούν για να «τελειώνουμε» επιτέλους με αυτό το δράμα και να πάμε παρακάτω, to bigger and better things. Όλοι, εκτός από τους δύο προαναφερθέντες, είχαν έναν αέρα απόλυτα χαλαρό και ανέμελο, με αποτέλεσμα να λείπει αυτή η αίσθηση του καθαρού ανταγωνισμού μέχρι τελικής πτώσεως που αγαπάμε. Εν μέρει αυτό ήταν δικαιολογημένο, εν τέλει όμως ο τελευταίος αγώνας της χρονιάς και ο τελευταίος με αυτά τα αυτοκίνητα, φάνηκε να υπολείπεται σε αγωνιστικό συναίσθημα.

On to better and bigger things λοιπόν!  

*Φωτό: RBCP, WRC Teams