Αυτοκινηση

Ράλλυ Ακρόπολις: Τα ενδυματολογικά φετίχ

Μπλουζάκια, καπέλα, πουκάμισα, φούτερ, μπουφάν, παντελόνια τα οποία δεν αγγίζονται παρά μέχρι να έρθει το Ράλλυ Ακρόπολις

97704-195847.jpg
Θωμάς K. Ευθυμίου
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Τάσος Αρωνίτης
Τάσος Αρωνίτης

Ράλλυ Ακρόπολις: Τι είναι το φετίχ των ρούχων; Σειρές ρούχων τα οποία βγαίνουν από τις ντουλάπες και τα συρτάρια μόνο για το Ράλλυ Ακρόπολις.

Ναι, ναι, υπάρχουν και τέτοια. Σειρές ρούχων τα οποία βγαίνουν από τις ντουλάπες και τα συρτάρια μόνο για το Ράλλυ Ακρόπολις! Μπλουζάκια, καπέλα, πουκάμισα, φούτερ, μπουφάν, παντελόνια, ακόμα και κάλτσες και παπούτσια, τα οποία δεν αγγίζονται παρά μέχρι να έρθει το Ράλλυ Ακρόπολις. Και όταν λέμε, δεν αγγίζονται, εννοούμε ότι δεν αγγίζονται από κανέναν παρά μόνο από τους χρήστες τους. Αυστηρά. Είναι ο «εξοπλισμός» για το Ακρόπολις.

Ρούχο που έχει δεχθεί σκόνη έστω και από μία μόνο «Ακροπολική» Ειδική Διαδρομή αυτομάτως κατατάσσεται στα «ιερά» αντικείμενα του αγώνα! Ένα κομμάτι ύφασμα μέσα σε μερικά λεπτά, δεχόμενο λίγη σκόνη και πέτρες, αυτόματα αποκτά τεράστια αξία στο χρηματιστήριο αξιών των προσωπικών αντικειμένων σε σχέση με το Ακρόπολις. Ανήκω και εγώ σε αυτή την πολυπληθή κατηγορία, με τέσσερα πουκάμισα, ένα για κάθε Σκέλος, που μετά από κάθε Ακρόπολις τινάζονται, συγκεντρώνεται η σκόνη σε βαζάκι και μετά πλένονται και μπαίνουν με προσοχή σιδερωμένα σε συγκεκριμένη θέση στην γκαρνταρόμπα. Κατανοώ ότι όλα αυτά σας φαίνονται αφύσικα, περίεργα, αλλόκοτα, πιθανόν και προβληματικά… Αν ναι, τότε σίγουρα δεν ανήκετε στους λάτρεις του Ακρόπολις. Γιατί, για αυτούς, όλα τα παραπάνω αποτελούν κοινή λογική.

Πουκάμισα κρεμασμένα σε κρεμάστρες

Μια και είναι δύσκολο όμως να μπούμε στις ντουλάπες και τις γκαρνταρόμπες των χιλιάδων φίλων του Ακρόπολις για να μας ξεναγήσουν ο καθένας στα δικά του ενδυματολογικά φετίχ, αφήνουμε τον φωτογράφο Τάσο Αρωνίτη να μας μεταφέρει τη δική του προσέγγιση για το δικό του φετίχ, που δεν είναι άλλο από ένα… καπελάκι! Το οποίο φοράει ανελλιπώς από το Ακρόπολις του 1982. Το ότι από τότε μέχρι σήμερα η βιομηχανία ένδυσης έχει ρίξει στην αγορά εκατομμύρια καπέλα, ουδόλως τον απασχολεί… Μπορεί να είναι όμορφα, ιδιαίτερα, με χρώματα περίεργα, με ακόμα πιο περίτεχνα σχέδια, τραγιάσκες, πλατύγυρα, με καλύτερο ύφασμα και πλέξη, πιο αποδοτικά για την προστασία από τον ήλιο, πλην όμως… δεν έχουν επάνω τους ιστορία. Το καπελάκι του Τάσου (και του κάθε Τάσου, λάτρη του Ακρόπολις) έχει φάει βροχή, έχει δεχθεί λάσπες, έχει πέσει κάτω, έχει τσαλακωθεί, έχει επάνω του αμέτρητες στρώσεις από σκόνη και υπογραφές οδηγών-θρύλων. Με λίγα λόγια αυτό το ταλαιπωρημένο κομμάτι υφάσματος που κατασκευάστηκε πριν από 40 χρόνια για να εκτελεί, μέσω διαφημιστικών σκοπών, χρέη προστασίας της κεφαλής από τα καλοκαιρινά λιοπύρια, είναι έμφορτο συναισθημάτων και ιστορίας.

Ο φωτογράφος Τάσος Αρωνίτης περιγράφει  τη δική του προσέγγιση για το «Ακροπολικό» του φετίχ, που δεν είναι άλλο από ένα… καπελάκι
Ο φωτογράφος Τάσος Αρωνίτης περιγράφει τη δική του προσέγγιση για το «Ακροπολικό» του φετίχ, που δεν είναι άλλο από ένα… καπελάκι

Αν συναντήσετε τον Τάσο πουθενά σε κάποιο Ακρόπολις και του ζητήσετε να σας πουλήσει αυτό το καπελάκι αντί 2.000 ευρώ, ας πούμε, ή του ζητήσετε να το ανταλλάξει με μια κούτα διάφορα σύγχρονα καπέλα που μερικά από αυτά να είναι πανάκριβα ή να έχουν επάνω τους… κλιματισμό, έχετε την εντύπωση ότι θα σας το δώσει; Ποτέ. 

Για να καταλάβουμε το γιατί, όπως μας το εξηγεί ο ίδιος: «Πιστεύω στους ανθρώπους, πιστεύω στις συναντήσεις… Ο χρόνια αγωνιζόμενος Μανόλης Παναγιωτόπουλος, παραμονές του 29ου Ράλλυ Ακρόπολις του 1982, στο ενδιάμεσο μιας φωτογράφισης μου χάρισε ένα κίτρινο καπελάκι με το σήμα Girling. Η χρονιά εκείνη σημαδεύτηκε από την πρώτη νίκη γυναικείου πληρώματος (Michèle Μouton - Fabrizia Pons) στο Ράλλυ Ακρόπολις, πρώτη θέση τετρακίνητου αυτοκινήτου (Audi Quattro) στον ελληνικό αγώνα και την εκπληκτική εμφάνιση-επίδοση των Μανώλη Παναγιωτόπουλου - Λώρη Βαρότση οι οποίοι, μετά από 57 Ειδικές Διαδρομές, έφεραν πρώτο το Στάρλετ τους στην κλάση 2/15 και 11ο στη γενική κατάταξη! Πρώτη φορά, το 1982, φωτογράφισα φορώντας αυτό το καπελάκι. Με ζέστη, ήλιο, βροχή, χώμα, σκόνη, δεν το αποχωρίστηκα μέχρι το 2013 –τελευταίο Ακρόπολις στο WRC–, όταν είδα πως είχε λιώσει πλέον σε ένα μεγάλο τμήμα του. Θυμάμαι, φωτογραφίζαμε με τον αείμνηστο Βαγγέλη Ασπρόμουγγο και του είπα με παράπονο πως θα το πλύνω και θα το αφήσω στο πρώτο συρτάρι. Είναι εκεί και κουβαλάει ψηλά βουνά, λίμνες, ελατοδάση, χωματόδρομους, οροπέδια, ανατολές, δύσεις, ξενύχτια, μα πάνω απ’ όλα θεατές, οδηγούς, συνοδηγούς, μηχανικούς, υπέροχους ανθρώπους…

Τάσος Αρωνίτης
Τάσος Αρωνίτης

Δεν νοσταλγώ, έχω χαραγμένες στη μνήμη τις μέρες τις παλιές. Είναι εκεί. Πιστεύω στους ανθρώπους, πιστεύω στις συναντήσεις…»

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.