Αυτοκινηση

Ράλλυ Ακρόπολις: Περιπτώσεις οδηγών που πέρασαν στην ιστορία

Κι αυτό επειδή Ράλλυ Ακρόπολις δεν σημαίνει μόνο νικητές

Θωμάς K. Ευθυμίου
4’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ράλλυ Ακρόπολις: Ιστορίες συμμετέχοντων που δεν κέρδισαν ή τερμάτισαν, αλλά έμειναν στη μνήμη όσων παρακολούθησαν τον αγώνα.

Στο Ράλλυ Ακρόπολις πολλές φορές έχουν σημειωθεί τέτοιες επιδόσεις από πληρώματα, 
που μπορεί στο τέλος να μην «κέρδισαν» τη νίκη, πέρασαν όμως στην ιστορία με τις 
παροιμιώδεις επιδόσεις τους.

Ανατρέχοντας στην πλούσια ιστορία του αγώνα, θα βρούμε σπουδαίες και ξεχωριστές επιδόσεις από συμμετοχές που διακρίθηκαν από λίγο έως ελάχιστα σε επίπεδο ανταμοιβής θέσεων και βαθμών, αλλά που πέρασαν με ευκολία στη μνήμη των αναλυτών και χιλιάδων θεατών που είχαν την τύχη «τότε» να τους απολαύσουν! Κι αυτό επειδή Ράλλυ Ακρόπολις δεν σημαίνει μόνο νικητές. Ούτε και αναγκαστικά τερματίσαντες… Να μερικές τέτοιες περιπτώσεις που πέρασαν στην ιστορία.

22ο Ράλλυ Ακρόπολις 1975
Bjorn Waldegaard - Hans Thorzelius, Lancia Stratos  

H επίδοση του Waldegaard στο Ακρόπολις του 1975 χαρακτηρίστηκε από ειδήμονες ως εξωπραγματική! Οι Stratos εμφανίζονται για πρώτη χρονιά μπροστά στο διψασμένο ελληνικό κοινό, αλλά δεν θα καταφέρουν να κερδίσουν. Ο μεγάλος Βjorn σνομπάρει με τους χρόνους του τα κατσάβραχα των ελληνικών δρόμων, όμως προβλήματα με τα ηλεκτρικά στο κομμάτι Καλαμπάκα 2 του κόστισαν πολύ χρόνο αν και απογειώνοντας τη Lancia κατάφερε να τα μειώσει αρκετά. Αξίζει να σημειωθεί ότι συνολικά κέρδισε 27 Ε.Δ., εκ των οποίων οι τελευταίες 14 συνεχόμενες. Μπαίνοντας στις ειδικές της Πελοποννήσου εγκατέλειψε από κινητήρα στην Ευρωστίνα.

23ο Ράλλυ Ακρόπολις 1976
«Σιρόκο» - Μίλτος Ανδριόπουλος, Renault Alpine A110  

To 1976 θα πρέπει να ήταν ίσως η μοναδική χρονιά που ελληνική συμμετοχή έφθασε τόσο κοντά στη νίκη. Το ίδιο βέβαια είχε συμβεί και την προηγούμενη χρονιά, αλλά το ’76 όλες οι συγκυρίες ήταν με το μέρος μας! Τότε ένα λάστιχο στην Ευρωστίνα θα τους κοστίσει αρκετά και θα χάσουν κάθε ευκαιρία για τη νίκη. Το ’76 η κίτρινη Alpine απογειώνεται, κερδίζει ειδικές και μετά τις πρώτες ετάπ βρίσκεται στην 3η θέση της γενικής κατάταξης. Η τύχη χαμογελάει όταν στην Πελοπόννησο εγκαταλείπει ο Ragnotti (Alpine Α310) και περνάει δεύτερη. Όμως, όπως όλα τα όνειρα κι αυτό είχε ένα τέλος. Ο Σουηδός Harry «Sputnik» Kallstrom (Sellstrom!) δεν άφησε γκάζι πουθενά και η ελληνική συμμετοχή επέστρεψε στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου στη δεύτερη θέση, που ήταν και η τελευταία διάκριση σε παγκόσμιο επίπεδο για το κουπέ της Διέπης.



25ο Ράλλυ Ακρόπολις 1978
«Ιαβέρης» - Κώστας Στεφανής, Ford Escort RS 

To άστρο του Ιαβέρη είχε ήδη ανατείλει και πολλοί στα πηγαδάκια των ελληνικών αγώνων καταριόνταν την ώρα και τη στιγμή που ο κατά κόσμον Τάσος Μαρκουίζος δεν είχε γεννηθεί σε ξένη χώρα για να «μπει σε μία εργοστασιακή ομάδα». Το 1978 ήρθε η ώρα των θαυμάτων, έστω και μερικώς, και με ένα νοικιασμένο Escort Gr 4 από τον David Sutton –που παρεμπιπτόντως παρέλαβε μόλις μία μέρα πριν τον αγώνα– θα  επιχειρούσε για το… απονενοημένο: να κερδίσει τον αγώνα. Για πολλούς θα τα κατάφερνε, αν δεν τούμπαρε νωρίς στη Ριτσώνα και στη συνέχεια δεν αντιμετώπιζε χίλια μύρια προβλήματα ακόμα και με τα στοιχεία της φύσης. Με γυαλιά αεροπόρων, το πλήρωμα χωρίς παρμπρίζ και με εναλλαγές βροχής-χαλαζιού πέρασε στο πάνθεον με τη μνημειώδη επίδοσή του. Τελικά τερμάτισαν 14οι, αλλά ήταν η απαρχή της χρυσής τριετίας των «3», όπου πάντα με Εscort σημείωσαν 3 νίκες σε Ε.Δ., 3 φορές ήταν δεύτεροι γενικής σε Ε.Δ. και 3 φορές έκαναν τρίτο χρόνο γενικής, επιδόσεις εκτός πραγματικότητας για την εποχή.

26ο Ράλλυ Ακρόπολις 1979
Bernard Darniche - Alain Mahe, Lancia Stratos 

Αχ αυτή η σπασμένη πλήμνη… Αυτή είναι που έκανε όλη τη ζημιά και χάθηκε η τελευταία ευκαιρία να κερδίσει μία Stratos το Ράλλυ Ακρόπολις. Ο Darniche με την μπλε Lancia Stratos της γαλλικής ομάδας Chardonnet  πέτυχε ρυθμό που απ’ έξω τρόμαζε τους θεατές των Ειδικών Διαδρομών. Φανταστείτε ότι σε εποχές που οι διαφορές ήταν τεράστιες μεταξύ των αγωνιζομένων, λόγω των πολλών ειδικών αλλά και της σκληρότητας του αγώνα και συνεπώς των ανακατατάξεων, η διαφορά του από τον τελικό νικητή Waldegaard ήταν μόλις 6’’ στα μισά της Πελοποννήσου και μετά την ασφάλτινη Ε.Δ. Λάδωνας περνάει πρώτος! Δίκαια χαρακτηρίστηκε σαν μία από τις επικότερες μονομαχίες στην ιστορία του αγώνα. Όμως στην επόμενη νυχτερινή Ε.Δ. Ελληνικό σπάει η πλήμνη κι έτσι ήταν γραφτό να μην κερδίσει ποτέ Stratos το Ακρόπολις.

Γιώργος Μοσχούς - Αλέξης Κωνσταντακάτος, Nissan 240 RS ©Κακολύρης


30ό Ράλλυ Ακρόπολις 1983
Γιώργος Μοσχούς - Αλέξης Κωνσταντακάτος, Nissan 240 RS

Εάν το 1983 ο Γιώργος Μοσχούς τερμάτιζε, θα ήταν και πάλι πρώτος Έλληνας. Ίσως αυτή τη χρονιά τη χρειαζόταν για να τη συνδέσει με τα ’81, ’82, ’84 και ’85, για να κάνει μία συνεχή χρυσή πενταετία τερματισμών στο Ακρόπολις. Αυτοκίνητο δύσκολο το 240 RS, χωρίς υδραυλική υποβοήθηση, βαρύ και συχνά δύστροπο, συμβατό με την κλασική συνταγή της εποχής, κινητήρας εμπρός, κίνηση πίσω, στα χέρια της «Γιωργάρας» έπαιρνε γωνίες που ξεσήκωναν τα πλήθη. Οδηγός χωρίς πολλές αναλύσεις, ελάχιστα ψαγμένος με τα τεχνικά δεδομένα, «οδηγούσε» το αυτοκίνητο όταν έμπαινε μέσα σαν συνεπαρμένος. Το 1983, μετά από εντυπωσιακή εμφάνιση θα εγκαταλείψει τελικά από σπασμένο ακρόμπαρο στο Σκέλος της Πελοποννήσου. Ακολούθησαν άλλα δύο χρόνια πρώτης θέσης μεταξύ των Ελλήνων αγωνιζομένων, με το ίδιο αυτοκίνητο.

38ο Ράλλυ Ακρόπολις 1991
Kenneth Eriksson – Stafan Parmander, Mitsubishi Galant VR-4

Δύσκολα συναντάς πλήρωμα αγωνιστικού αυτοκινήτου στο Ακρόπολις που να έχει κερδίσει τις 30 επί συνόλου 46 Ειδικών Διαδρομών και να τερματίζει στην έβδομη θέση. Κι όμως… Το «κατάφεραν» οι Kenneth Eriksson - Staffan Parmander με το θηριώδες Mitsubishi Galant VR-4, των οποίων ο αδιάκοπα καταιγιστικός ρυθμός στις ειδικές του Ακρόπολις το 1991 θα μείνει αξέχαστος σε όσους ευτύχησαν να βρίσκονται στα βουνά. Γιατί όμως ο Σουηδός πήγαινε σαν αφηνιασμένος; Το πρωί της έναρξης του αγώνα, στον δρόμο για Ελευσίνα, ο Michael ενεπλάκη σε μικρής έκτασης τροχαίο, «ακουμπώντας» το αυτοκίνητο μιας κυρίας που βγήκε την κυριακάτικη βόλτα της για το εξοχικό. Η καθυστέρηση του κόστισε μεγάλο χρόνο και ξεκίνησε με «καπέλο» 9 ολόκληρων λεπτών… Το γεγονός ότι έφθασε στην έβδομη θέση πιστώνεται στο πλήρωμα και στον συνδυασμό αξιόπιστου-αξιόμαχου του Galant VR-4.

 

Markko Martin - Michael Park (+), Ford Focus WRC03 ©Τάσος Αρωνίτης


50ό Golden Ράλλυ Ακρόπολις 2003
Markko Martin - Michael Park (+), Ford Focus WRC03

Παιχνίδια της μοίρας… Το «χρυσό 50ό Ράλλυ Ακρόπολις» δεν το κέρδισε κάποιος Σκανδιναβός για να τιμήσει τις δεκάδες των συμπατριωτών του που «τσακίζονταν» στα ελληνικά βουνά για 50 συναπτά έτη. Μηδέ κάποιος Γάλλος ή άλλος Λατίνος Ευρωπαίος… Ήταν γραφτό η νίκη να πάει στο μικτό πλήρωμα με το Ford Focus WRC03. Πρόκειται για τον Εσθονό Markko Martin που απογείωσε το αξιόπιστο Focus στην τρελή του πορεία για τη νίκη, κρατώντας πίσω του τον μεγάλο Carlos Sainz με την Xsara!… Συνοδηγός του ο αείμνηστος Michael -Beef- Park. Χαρακτηριστική εικόνα της επίδοσης του Εσθονού η νίκη του σε Ειδική Διαδρομή τη μισή από την οποία κάλυψε με το καπό σηκωμένο στο παρμπρίζ, βλέποντας ανάμεσα από το άνοιγμα…