Οι Έλληνες τιμούν το Ράλλυ Ακρόπολις

Ήταν εποχές που στη μάχη για διάκριση έπαιρναν μέρος και ελληνικές συμμετοχές, 
οι οποίες ρίχνονταν στον στίβο των Ειδικών Διαδρομών, ορθώνοντας το ανάστημά τους απέναντι στα ιερά τέρατα των εργοστασιακών πλρωμάτων, κερδίζοντας όχι μόνο διακρίσεις αλλά και εκτίμηση. 

Το 1986 οι «Στρατισίνο» - Κώστας Φερτάκης με Nissan 240 RS θα σημειώσουν την καλύτερη επίδοση του οδηγού στο Ακρόπολις, με την πέμπτη θέση στη γενική κατάταξη. Πρώτος Έλληνας ήταν ο «Στρατισίνο» και την επόμενη χρονιά με Nissan 200 SX.

Ναι. Υπήρξαν και υπάρχουν ελληνικοί συνδυασμοί που στα χρόνια του Ράλλυ Ακρόπολις άφησαν το δικό τους στίγμα με τις επιδόσεις τους. Λέγεται και είναι κοινώς αποδεκτό ότι σε εκτιμούν όταν μάχεσαι με ό,τι όπλα κι αν διαθέτεις, αρκεί να μάχεσαι. Διότι αυτοί που πραγματικά ασχολούνται και κρίνουν χωρίς συμπλέγματα και μικροσυμφέροντα, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει να βρίσκεσαι σε έναν αγώνα του παγκοσμίου πρωταθλήματος μέσα στη βαθμολογική ζώνη. Είναι κάτι παραπάνω από προσπάθεια και μόνο μέσα από αυτή την προσπάθεια κερδίζεις. 

Εισπράττεις σεβασμό, ασχέτως που δεν είσαι ένας από τους «θεούς» και θρύλους του WRC. Βλέπεις, όμως, πώς σε αντιμετωπίζουν και εκεί νιώθεις να σε πλημμυρίζει ένα συναίσθημα καταξίωσης.

Κώστας Στεφανής - «Τζίγγερ», Lancia Delta 4WD, Ράλλυ Ακρόπολις 1988. Τερματισμός στην έκτη θέση της γενικής και πρώτο πλήρωμα μεταξύ των Ελλήνων αγωνιζομένων. Κάτι που επανέλαβαν και τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Εδώ στον τερματισμό του 1990, στην 7η θέση γενικής με Lancia Delta Integrale 16V. 

Και το να σε κρίνουν μέσα από τις «πράξεις» σου  επαγγελματίες που τους βλέπεις σαν είδωλα σε έναν κόσμο μαγικό, αυτό είναι που σου αναπτερώνει το ηθικό. Αισθάνεσαι πραγματικός νικητής. Διότι, όπως λέει και ο σοφός λαός μας, «εκ του αποτελέσματος κρίνεσαι».

Το 1999 οι Λεωνίδας Κύρκος - Γιάννης Σταυρόπουλος με Ford Escort WRC τερμάτισαν πρώτοι Έλληνες και έκτοι γενικής κατάταξης. Το πλήρωμα, πάντα με Ford Escort, τερμάτισε άλλες δύο φορές πρώτο στην άτυπη ελληνική κατάταξη.

Παλιά τα ράλι ήταν «σκληρό» σπορ. Κούραση, εξουθένωση, ταλαιπωρία, για μέρες πολλές και για αμέτρητες Ειδικές Διαδρομές. Σήμερα, οι αγωνιζόμενοι κάνουν τρεις Ειδικές το πρωί, άλλες τόσες το απόγευμα και τέλος… Αντίστοιχη είναι και η εξάμβλωση των τερματισμών. Ο κανονισμός Supe Rally (επανεκκίνηση λόγω εγκατάλειψης σε επόμενο Σκέλος) που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια, αλλοίωσε σημαντικά τη σύγκριση στην πορεία των χρόνων.
Η αναφορά μας έχει να κάνει με εκείνους τους Έλληνες που πήραν βαθμό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, από καταβολής του θεσμού, ή όσους πραγματικά «πολέμησαν» για μια θέση κάτω από τον ήλιο, στην πρώτη εξάδα παλιότερα, κατόπιν στην πρώτη οκτάδα ή δεκάδα, η οποία και βαθμολογείται στις μέρες μας δηλαδή. 

Δύο φορές άγγιξαν το όνειρο, αλλά δεν το «έπιασαν». Οι «Σιρόκο» - Μίλτος Ανδριόπουλος με Alpine Renault  A 110, το 1975 τερμάτισαν δεύτεροι γενικής, επίδοση που επανέλαβαν και την επόμενη χρονιά. Συνολικά ο «Σιρόκο» τερμάτισε πρώτος Έλληνας επτά φορές! Εδώ με τη Lancia Stratos το 1978 όταν τερμάτισαν 5οι γενικής.

Έχει αξία π.χ. η δις 2η θέση του Σιρόκο, η 5η του Γιώργου Μοσχού, η 6η του Τζίγγερ, η 6η του Λεωνίδα Κύρκου, η 8η του Λάμπρου Αθανασούλα. Θέσεις που κατακτήθηκαν  με πείσμα, όρεξη, ικανότητα αλλά και στόχο. Θέσεις που προήλθαν από πείσμα και διάθεση για ανόρθωση αναστήματος απέναντι στους κορυφαίους, με προσπάθειες που δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός για πανηγυρισμούς.

Η φωτογραφική αναφορά γίνεται για να θυμηθούμε στιγμές που οι Έλληνες λάτρεις των ράλι, αλλά και τα ίδια τα ελληνικά πληρώματα, έδωσαν σελίδες υπερηφάνειας στο πολύτομο έργο του Ράλλυ Ακρόπολις!

Το 1995 το Ράλλυ Ακρόπολις προσμετρούσε μόνο στο πρωτάθλημα της κατηγορίας F2 των προσθιοκίνητων αυτοκινήτων, αλλά προσέλκυσε και ξένες ιδιωτικές συμμετοχές. Νικητές της γενικής κατάταξης οι Άρης Βωβός - Κώστας Στεφανής με Lancia HF Integrale. O Bωβός ήταν πρώτος Έλληνας άλλες τέσσερις φορές.