Ο Bjorn Waldegaard στο Ράλλυ Ακρόπολις

Άρχισε να αγωνίζεται στην πατρίδα του όπου πήρε τον πρώτο του τίτλο του Πρωταθλήματος Ράλι Σουηδίας το 1967, ενώ η πρώτη του διεθνής νίκη ήρθε το 1969 στο Rallye Monte Carlo με την Porsche 911, κάτι που επανέλαβε την επόμενη σεζόν.

Ακολούθησαν νίκες σε πολλά άλλα διεθνή γεγονότα, κυρίως με την Porsche, και όταν ιδρύθηκε το WRC το 1973, ο Waldegaard υπέγραψε στην εργοστασιακή ομάδα της Lancia με την υποστήριξη της Alitalia.

Οδηγώντας την επιβλητική Stratos κέρδισε το 1975 στη Σουηδία και στην Ιταλία, όμως μια πικρή αντιπαλότητα με τον συνάδελφο οδηγό Sandro Munari είχε αρχίσει αγώνα με τον αγώνα να γίνεται ολοένα και πιο σκληρή. Και φτάνουμε στο Ιταλικό Ράλι San Remo του 1976, όταν ο Waldegaard κλήθηκε από την ομάδα να παραδώσει ένα πλεονέκτημα τεσσάρων δευτερολέπτων έναντι του Ιταλού ομόσταυλού του. Βλέπετε, βρισκόμαστε στην Ιταλία, σε ιταλικό αγώνα, με ιταλικό αυτοκίνητο, ιταλό οδηγό και ιταλική εταιρεία χορηγό…

Ο Σουηδός έκανε ότι συμφώνησε με την εντολή που του είχε δοθεί, αλλά έσφιξε τις ζώνες του, ζήτησε να κάνει το ίδιο και ο συνοδηγός του και «κόλλησε» το γκάζι στο πάτωμα της Lancia Stratos. Μία ανεπιβεβαίωτη πληροφορία λέει ότι στην αφετηρία της Ειδικής Διαδρομής, έχοντας πίσω του τον Munari, όταν ο κριτής κατέβασε τη σημαία και του είπε «go» για να φύγει, αυτός έβγαλε το χέρι του, έδειξε με τα δάχτυλά του ότι μετράει 4 δευτερόλεπτα για να ισοφαριστεί η διαφορά τους και όρμησε. Στο τέλος ήταν μακράν πρώτος. Εκείνος έσωσε την αγωνιστική του υπερηφάνεια και η Lancia, για να διασώσει το γόητρό της, τον απομάκρυνε… Ο Waldegaard επέστρεψε στη Ford λίγο αργότερα και για τα επόμενα τρία χρόνια ήταν μέλος της «χρυσής τριανδρίας» της Ford, με τους Roger Clark και Hannu Mikkola, καθώς οδήγησαν το Ford Escort RS 1800 σε αμέτρητες επιτυχίες βάζοντας το Escort στο πάνθεον των πιο αγαπητών αυτοκινήτων στην ιστορία του WRC!

Ο Waldegaard κέρδισε τρεις νίκες το 1977, μία το 1978 και απόλαυσε την πιο επιτυχημένη του χρονιά το 1979 όταν κέρδισε το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για τίτλο οδηγών σε ένα διπλό πρόγραμμα συμμετοχών με ένα Escort και μία Mercedes 450 SLC. Το 1981 συνδέθηκε με την Toyota, ξεκινώντας μια συνεργασία που διήρκεσε μέχρι το 1992, όταν αποσύρθηκε από το κορυφαίο επίπεδο συμμετοχών, αφού έσπασε το χέρι του σε ένα ατύχημα στο Ράλι Safari της Κένυα. Απεβίωσε το 2014 σε ηλικία 70 ετών, έχοντας πριν προλάβει να είναι παρών στο γιορτινό 50ό Ράλλυ Ακρόπολις του 2003.

Το Ακρόπολις ήταν ένας αγώνας που δεν ήταν απλά ένας ακόμα γύρος του WRC. Ήταν μία ευκαιρία να βρεθεί σε ένα ιδανικό και φιλόξενο τόπο, όπως έλεγε ο ίδιος, και δεν παρέλειπε να φέρνει στη χώρα μας, όταν έτρεχε, όλη την οικογένειά του. Ποτέ δεν σχολίασε τη σκληρότητα του Ακρόπολις, αντίθετα ήταν εκείνος που είχε πει ότι, για να το κερδίσεις, εκτός από ικανότητες, επιδόσεις και τύχη, πρέπει να διαθέτεις και ανάλογη ευφυΐα. Και πάντα, μα πάντα, πίστευε ότι μετά από το Ακρόπολις γινόσουν ακόμα καλύτερος οδηγός. Κάθε φορά και καλύτερος, όπως έλεγε!